اندونگ، کوشکی و احمدی؛ غایبان بزرگ بازی بزرگ
استقلال بدون بازیساز در بحرین
حمیدرضا عرب
روزنامهنگار
استقلال در یکی از حساسترین بازیهای فصل خود، چهارشنبه هفته آینده، ۳دیماه، در مصافی سرنوشتساز مقابل المحرق بحرین قرار خواهد گرفت. این دیدار اهمیت حیاتی دارد و تنها کسب پیروزی است که میتواند استقلال را به مرحله بعد رقابتهای آسیایی سوق دهد. هر نتیجه دیگری، چه تساوی و چه شکست، بهمعنای پایان امیدهای آبیها در این رقابتها خواهد بود. با این حال، وضعیت استقلال در آستانه این بازی چندان امیدوارکننده نیست و نگرانیها درباره خط میانی تیم، بیش از هر زمان دیگری بالا گرفته است.
مشکل اصلی استقلال، غیبت چند مهره کلیدی در مرکز زمین است. اندونگ که یکی از ستونهای خط میانی و بازیکن تأثیرگذار تیم است، به تیم ملی گابن پیوسته و سفر اخیر او با حواشی زیادی همراه بود. علیرضا کوشکی، دیگر بازیکن کلیدی، بهدلیل محرومیت ناشی از یک حرکت خشن در بازیهای آسیایی، باید یک جلسه محرومیت دیگر را پشت سر بگذارد و از حضور در این بازی محروم است. بدتر از همه، مهران احمدی، پاسور توانمند و یکی از بازیسازان اصلی استقلال در این فصل، سومین بازی متوالی را نیز از دست خواهد داد و قادر به همراهی تیم در این دیدار حساس نخواهد بود.
این وضعیت خط میانی استقلال را با بحرانی جدی مواجه کرده است. غیبت همزمان سه عنصر اصلی که نقش بازیسازی و تنظیم ضرباهنگ تیم را برعهده دارند، تاکنون در تاریخ اخیر باشگاه تجربه نشده است. این شرایط باعث میشود بازیکنانی مانند چشمی و رزاقنیا که عمدتاً در نقش دفاع میانی یا پشتیبانی بازی میکنند، بار سنگین بازیسازی را نیز بر دوش بگیرند. احتمالاً چشمی به خط میانی منتقل خواهد شد تا بخشی از خلأ ایجاد شده را پر کند، اما این تغییر تاکتیکی فشار زیادی بر او وارد میکند و عملکرد کلی تیم را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
در خط حمله نیز بازیکنانی مانند منیر الحدادی و یاسر آسانی باید تلاش مضاعف کنند تا نبود مهرههای کلیدی خط میانی احساس نشود. با این حال، نگرانیها تنها به مسائل تاکتیکی محدود نمیشود. روحیه و هماهنگی تیم نیز تحت فشار است، چراکه بازیکنان باید در شرایطی بازی کنند که ترکیب اصلیشان دچار تغییرات گسترده شده و هماهنگیها بشدت کاهش یافته است.
در این شرایط، نگاهها بیش از هر چیز به ریکاردو ساپینتو، سرمربی پرتغالی استقلال دوخته شده است. ساپینتو باید تصمیمات تاکتیکی ویژهای اتخاذ کند تا تیم بتواند بدون داشتن سه بازیساز اصلی، به بازی منطقی و نتیجهمحور دست یابد. آیا او با تغییر سیستم، یا با اعتماد به بازیکنان جایگزین، میتواند خلأ موجود در خط میانی را پوشش دهد؟ این سؤالی است که پاسخ آن میتواند سرنوشت استقلال را در این رقابت تعیین کند.
با توجه به حساسیت دیدار و اهمیت نتیجه، هر تصمیم اشتباه در مدیریت خط میانی میتواند منجر به بحران در بازی و حتی حذف از رقابتها شود. از سوی دیگر، موفقیت ساپینتو در مدیریت این بحران، نهتنها استقلال را به مرحله بعد میبرد، بلکه اعتبار و توانایی او را بهعنوان مربی در مواجهه با شرایط بحرانی تثبیت میکند.
نگاه بدبینانه به این غیبتها این است که استقلال با ترکیبی شکننده در خط میانی، وارد یکی از سختترین بازیهای تاریخ اخیر خود میشود و نگاه خوشبینانه این است که شاید بازیکنانی همچون قلیزاده یا حتی اسلامی در این بازی به داد استقلال برسند و اوضاع را تغییر دهند.
نتیجه این دیدار میتواند تعیینکننده مسیر تیم در رقابتهای آسیایی باشد و فشار روانی و تاکتیکی بر ساپینتو و بازیکنان، بیش از هر زمان دیگری حس خواهد شد. در حالی که هواداران منتظر تدبیر و استراتژی مربی پرتغالی هستند، همه نگاهها به تصمیمات ساپینتو دوخته شده است تا مشخص شود آیا استقلال با «اسلحه خالی» در خط میانی میتواند بر حریف قدرتمند خود غلبه کند یا بحران خط میانی، این تیم را از رسیدن به مرحله بعد محروم خواهد کرد.