خط حمله استقلال نیاز به تقویت دارد
چالش رقابتپذیری و نیمکتی که باید برنده باشد
سیروس دینمحمدی
پیشکسوت فوتبال
در دنیای فوتبال حرفهای امروز، دیگر تنها یازده مرد اصلی نیستند که سرنوشت یک مسابقه یا یک فصل را رقم میزنند. نیمکت قدرتمند و بازیکنان آماده، به همان اندازه اهمیت دارند و چه بسا در لحظات سرنوشتساز، نقشی تعیینکنندهتر ایفا میکنند. در نیمه دوم دیدار ملوان به وضوح ضعف نیمکتی استقلال به چشم آمد و این تیم نتوانست جریان بازی را به نفع خود مدیریت کند. استقلال این روزها در شرایطی قرار دارد که دغدغه اصلی هواداران، نه فقط کیفیت فنی ترکیب اصلی، بلکه رقابتی بودن پستها و عملکرد بازیکنان ذخیره است.
بازیکن حرفهای موظف است در هر شرایطی در خدمت تیم باشد؛ چه در ترکیب اصلی حضور داشته باشد و چه به عنوان بازیکن ذخیره به میدان فراخوانده شود. این دیدگاه، سالهاست که در فوتبال حرفهای جهان نهادینه شده و اکنون در تیمهای بزرگ ایرانی نیز به یک ضرورت تبدیل شده است. نمونههای فراوانی در سطح بینالمللی وجود دارد؛ از محمد صلاح که به دلیل کوچکترین رفتار غیرحرفهای مورد انتقاد رسانهها قرار میگیرد، تا ستارگانی که با نیمکتنشینی نه تنها قهر نمیکنند، بلکه با آمادگی کامل، منتظر فرصتی برای ورود به زمین و تغییر نتیجه بازی هستند.
در استقلال نیز انتظار مشابهی میرود. بازیکنان باید در هر لحظهای که مربی به آنها نیاز داشت، بدون ایجاد حاشیه وارد زمین شوند و به تغییر جریان بازی کمک کنند. استقلال زمانی به موفقیت دست خواهد یافت که نیمکتش نیز توانایی تغییر نتیجه را داشته باشد.
علاوه بر این، تقویت خط حمله تیم نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. در حال حاضر، بازیکنانی چون سحرخیزان، آسانی، منیر حدادی و دیگر عناصر تهاجمی در ترکیب حضور دارند، اما جذب بازیکنان باکیفیت برای تقویت نیمکت و ایجاد رقابت در خط حمله، امری ضروری به نظر میرسد.