سکوت در مقابل باخت تاریخی نوجوانان به هند
ارمغان یک تصمیم اشتباه
۱۵ شهریورماه ۱۴۰۴، خبر انتصاب ارمغان احمدی به عنوان سرمربی تیم نوجوانان ایران منتشر شد؛ انتصابی که از همان ابتدا نشانههای یک تصمیم عجولانه، محفلی و فاقد معیارهای حرفهای را در خود داشت.
علی تارقلیزاده، مدیر فنی و توسعه فدراسیون فوتبال، در دفاع از این انتخاب از بررسی ۲۵ گزینه، مطالعه برنامهها و ارائه پنج نام نهایی به رئیس و دبیرکل فدراسیون سخن گفت؛ ادعایی که در عمل، نهتنها قابلباور نبود، بلکه با نتایج تلخ تیم نوجوانان در مسابقات قهرمانی آسیا در هند، کاملاً بیاعتبار شد.
آنچه در میدان اتفاق افتاد، آشکارا نشان داد که انتخاب احمدی نه بر اساس کارنامه، تجربه و شایستگی، بلکه بر پایه برخی سفارشها و سازوکارهای غیرشفاف مدیریتی بوده است. شخصی که کارنامهای فراتر از هدایت تیمهای پایه سپاهان نداشت، چطور ناگهان به نیمکت حساس تیم نوجوانان ایران رسید؟! تیمی که مسیر رشد نسل آینده فوتبال کشور بوده و نیاز است افرادی را بر مسند تصمیمگیری خود داشته باشد که رویکردی حسابشده و آیندهنگرانه داشته باشد. اما این انتخاب منجر به تحمل یکی از تلخترین شکستهای تاریخ فوتبال پایه ایران شده است؛ باخت به هند!
سال گذشته نیز تجربه مشابهی با هدایت چمنیان رخ داد و شاید تصمیمگیران در فدراسیون تصور میکردند با انتخاب یک مربی گمنام بتوانند ناکامی سال قبل را جبران کنند اما اوضاع بدتر شد و تیم نوجوانان یک مرحله زودتر با تورنمنت وداع کرد.
البته در هفتههای اخیر بارها شاهد شکستهای متعدد تیمهای ملی بودهایم که به نوعی زنگ خطر را برای فوتبال ایران به صدا درآورده است. بعد از باخت تیم ملی فوتبال بزرگسالان به ازبکستان در تورنمنت امارات، تیم ملی بانوان نیز به ازبکستان باخت (ناگفته نماند که تیم زیر18 سال بانوان نیز به ازبکستان باخته بود)، تیم ملی فوتسال زنان هم از جام جهانی حذف شد تا این پرسش به وجود بیاید که به راستی فوتبال ایران در آینده چه وضعیتی خواهد داشت؟
به طور قطع شکستهای سریالی در اغلب ردهها نتیجه مستقیم سیاستهای اشتباه، رویکردهای غیرحرفهای و سپردن مسئولیتها به افرادی است که نه تجربه کافی دارند و نه چشمانداز مشخصی برای توسعه فوتبال کشور ارائه میکنند.
اینکه زمام امور به دست فردی به نام تارقلیزاده سپرده شده تا برای تیمهای پایه تصمیم بگیرد و او نیز دست روی فردی میگذارد که کمترین شایستگی برای سرمربیگری تیم نوجوانان را ندارد و حتی در گزینس و انتخاب بازیکنان نیز دچار مشکل است، نشاندهنده ضعف بزرگ در لایههای تصمیمگیری در فدراسیون فوتبال است.
باخت به هند در رده نوجوانان یک هشدار جدی برای تصمیمگیران و تصمیمسازان در فدراسیون فوتبال است که رویکرد خود را تغییر دهند تا شاید فوتبال ایران مبتنی بر شایستهسالاری به سمت موفقیت حرکت کند که البته با به کارگیری افراد ناوارد و سفارشی بعید است چنین دورنمایی برای آینده فوتبال ایران ترسیم شود.
آینده این بازیکنان نباید با این باخت نابود شود
احمدی: از مردم عذرخواهی میکنم
پس از شکست تلخ و دور از انتظار تیم ملی نوجوانان ایران مقابل هند در شهر احمدآباد که با ناراحتی شدید بازیکنان تیم ملی ایران و یک جشن بزرگ برای فوتبال ملی هند ولو در رده سنی پایه همراه بود، ارمغان احمدی سرمربی تیم ملی زیر ۱۷ سال کشورمان که احتمالاً کار خود در فوتبال ملی ایران را با آمار ۲ برد، یک تساوی و یک شکست به پایان برساند، گفت: «فقط میتوانم بابت این شکست از مردم و اهالی فوتبال عذرخواهی کنم. در روزی که همه کار برای کسب پیروزی انجام دادیم اما فوتبال روی بدش را به این بچهها نشان داد. آینده این بازیکنان که همگی از بهترینهای ایران بودند، نباید با این باخت نابود شود. خودم را مقصر این حذف میدانم اما باور کنید تمام تلاش خود را به کار گرفته و اسیر اتفاقات فوتبال شدیم. از روزی که کار خود را در تیم نوجوانان شروع کردیم، من و همکارانم لحظهای کوتاهی نکرده و هدفمان این بود با ساخت نسل جدیدی از نوجوانان مستعد برای فوتبال کشور، بتوانیم به فوتبال ایران خدمت کنیم اما نتیجه امشب چیزی نبود که لایق تیم ما باشد.»