تحلیل داوری دیدار استقلال – فولاد
قضاوتی پرنوسان با تصمیمات درست و غلط
یاسر همرنگ
کارشناس داوری
بازی استقلال و فولاد چند صحنه داوری مهم داشت که مرور آنها نشان میدهد قضاوت مسابقه تلفیقی از تصمیمات درست، اشتباه و برخی سختگیریهای قابلبحث بود. در همان دقایق ابتدایی، یکی از خطاهایی که داور نگرفت از همان مدل برخوردهایی است که هرچه کمتر سوت زده شود، به کیفیت فوتبال کمک میکند؛ برخوردهای سبک و بدون تأثیر که ادامه بازی تصمیم صحیحتری است. گل استقلال در شرایط کاملاً سالم به ثمر رسید و ایرادی به تصمیم داور وارد نبود. در چند صحنه مشابه دیگر باز هم داور برخوردهای سبک را خطا گرفت؛ این دقیقاً همان چالشی است که اگر در محوطه جریمه خطا محسوب نمیشود، بیرون نیز باید با همان استاندارد قضاوت شود. یکنواختی تصمیمهاست که فوتبال را قابل پیشبینی و عادلانه نگه میدارد. در یک صحنه خطای واضح اولیه گرفته نشد اما برخورد دوم سوت خورد؛ در حالی که خطای اول کاملاً مشهود بود. درباره تعیین فاصله نیز داور با وجود تذکر به بازیکن، او فاصله قانونی را رعایت نکرد. در یک برخورد دیگر، بازیکن فولاد توپ را زد و خطایی مرتکب نشد اما داور به اشتباه اعلام خطا کرد. آفساید اعلامشده برای فولاد کاملاً درست بود و صحنه مشکوک بعد از آن دیگر موضوعیت نداشت. پنالتی فولاد نیز تصمیمی صحیح بود؛ با شروع دوباره بازی هرگونه کشیدن و گرفتن، خطا و پنالتی محسوب میشود و اینجا داور درست عمل کرد. در صحنهای دیگر داور آوانتاژ داد اما همزمان کارت زرد نشان داد؛ یعنی خطا را تشخیص داده بود. تفاوت مهمش با بازی پاپ این بود که جهتِ مهاجم و مدافع تغییر میکرد. درباره اخراج نیز تصمیم درست بود اما داور بهتر بود این تصمیمات کلیدی را در زمین و بدون نیاز به VAR اتخاذ کند.
در کنار همه اینها، مربی فولاد باید بابت دخالت در جریان بازی کارت میگرفت. در مجموع، با وجود فراز و فرودهای داوری، نتیجه نهایی مسابقه عادلانه بود.