در حافظه موقت ذخیره شد...
برد تاریخی اورتون و شب خجالتآور یونایتد در اولدترافورد
مقاومت، فداکاری و پیروزی
اورتون بازی را با یک شوک آغاز کرد. مصدومیت زودهنگام شیموس کلمن و سپس اخراج عجیب ادریسا گِیه در دقیقه ۱۳، همه چیز را برای شاگردان دیوید مویس پیچیده کرد. گِیه که پس از اشتباه خود به مایکل کین سیلی زد، بلافاصله با کارت قرمز مستقیم اخراج شد، صحنهای غیرمنتظره از بازیکنی که معمولاً آرام و منضبط شناخته میشود. این اتفاق نهتنها تیم را وارد بحران کرد، بلکه موجی از خشم، عصبانیت و سردرگمی را به جریان مسابقه تزریق کرد.
اما برخلاف سالهای اخیر که اورتون در مواجهه با چنین ضرباتی فرو میپاشید، این بار تیم مویس شکل دیگری داشت. پس از آرام شدن فضای ملتهب، آبیهای مرسیساید با اجرای فشردهترین و منظمترین بازی خود در فصل، نهتنها ساختار دفاعیشان را حفظ کردند، بلکه روی حرکتی استثنایی از کیرنان دیوزبری-هال در دقیقه۲۹ به گل رسیدند. ضربهای دقیق و تکنیکی با پای غیرتخصصی که اولدترافورد را در سکوت فرو برد.
از آن لحظه به بعد اورتون بیش از ۶۰دقیقه رنج کشید و دفاع کرد؛ همان چیزی که جردن پیکفورد آن را «فداکاری جمعی» توصیف کرد. پیکفورد با دو واکنش خیرهکننده در دقایق پایانی مقابل جاشوا زیرکزی عملاً سه امتیاز را با دستان خود نگه داشت. مایکل کین که درگیر حادثه اخراج بود، در ادامه نمایشی کمخطا و پرصلابت ارائه کرد. گریلیش و اندیایه عملاً تبدیل به مدافعین کناری شدند و تا آخرین لحظه از جناحها دفاع کردند. تیمی که باید از هم میپاشید، شکل منسجمتری به خود گرفت.
در سوی مقابل اما منچستریونایتد در سالگرد حضور روبن آموریم، نمایشی ناامیدکننده و سرگردان ارائه داد. انتخابهای بیش از حد محافظهکارانه آموریم، استفاده از هفت بازیکن با گرایش دفاعی در یک بازی خانگی، هواداران را خشمگین کرد. یونایتد حتی پس از ده نفره شدن حریف نیز برنامه مشخصی برای خلق فرصت نداشت. زیرکزی که پس از ۲۲۵روز در ترکیب اصلی قرار گرفته بود، جز چند صحنه محدود عصبی و کماثر ظاهر شد. برونو فرناندس در لحظات کلیدی دقت لازم را نداشت و تغییرات تاکتیکی آموریم نیز با فریادهای «حمله، حمله، حمله» هواداران همراه شد.
یونایتد در نهایت تبدیل به اولین تیم تاریخ لیگ برتر شد که در اولدترافورد به تیم ده نفره میبازد. برای آموریم، این شکست ضربهای سنگین و نشانهای از عقبگرد هفتههای اخیر بود؛ نمایشی بیهدف که یادآور مشکلاتی بود که هواداران گمان میکردند دیگر پشت سر گذاشتهاند.
برای مویس اما این پیروزی معنایی احساسی داشت؛ نخستین برد او در اولدترافورد بهعنوان مربی میهمان و شکستن سنتی بیش از یک دهه ناکامی. شبی که اورتون نهتنها بر حریف، بلکه بر گذشته شکننده خود نیز غلبه کرد و با ده نفرهبودن، صفحهای جدید در تاریخ خود گشود.