در حافظه موقت ذخیره شد...
سرنوشت سیاه با بازیکنان بیانگیزه در انتظار تیم ملی است
آقای قلعهنویی، به کوشکیها اطمینان کن
این عملکرد بار دیگر بحث مهمی را زنده کرد: چرا امیر قلعهنویی دیر به سراغ چنین بازیکنانی میرود؟ فوتبال ایران در سالهای اخیر نسلی از بازیکنان جوان، سرعتی و تکنیکی را معرفی کرده که در لیگ برتر بارها تواناییهای خود را ثابت کردهاند؛ اما ساختار تیم ملی همچنان اسیر همان نگاه سنتی و محافظهکارانهای است که فرصت را بیشتر به چهرههای تکراری میدهد. بازیکنانی که بسیاری از آنها انگیزه لازم برای رقابت در سطح جام جهانی را ندارند و سالها در اوج یا حتی پس از اوج خود بازی میکنند.
قلعهنویی معمولاً به دلیل ترس از ریسک، در ترکیبسازی به «امنترین انتخابها» رو میآورد؛ انتخابهایی که شاید در ظاهر منطقی باشند اما در عمل پویایی و خلاقیت تیم را میگیرند. حضور بازیکنی مانند کوشکی ثابت کرد که تیم ملی میتواند با تکیه بر نسل جدید، انرژی تازهای بگیرد و از یکنواختی خارج شود. جوانانی مثل او فقط نیازمند اعتماد و فرصتاند تا بتوانند جریان بازی را تغییر دهند.
اگر قلعهنویی همچنان به بازیکنان سنتی دل ببندد، نه تنها نتیجهای بهدست نخواهد آورد، بلکه روند افول تیم ملی تسریع خواهد شد. اما اگر شجاعت به خرج دهد و ترکیب را جوان کند، تیم ملی میتواند چهرهای متفاوت، امیدوارکننده و مدرنتر پیدا کند. کوشکی نماد همین تغییر است؛ تغییری که تیم ملی بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز دارد.
بدون شک در استقلال بازیکنانی همچون رزاقینیا و حتی احمدی نیز میتوانند به تیم ملی در جام جهانی کنند؛ کما اینکه دیگر بازیکنان نیز در برخی تیمها همین ظرفیت را دارند و باید از روی اسمهای بیانگیزهای همچون طارمی، آزمون، عزتاللهی، خلیلزاده، جهانبخش و خیلیهای دیگر عبور کرد.