والیبال نشسته و بحران خودساخته
تخریب بنای قدیمی
والیبال نشسته ایران حال و روز خوبی ندارد. این ادعا را میتوان از حرفهای دو روز پیش هادی رضایی که بعد از اعلام رسمی رنکینگ جدید برترین تیمهای جهان مطرح شد، فهمید. البته شاید بتوان کمی تندتر از این هم گفت و از واژه شرایط بحرانی برای این تیم استفاده کرد؛ بحرانی که هنوز خودش را نشان نداده و منتظر روزهای آینده است. برای اولینبار تیم ملی والیبال نشسته ایران رنک نخست دنیا را واگذار کرد و دلیل این امر هم غیبت این تیم در جام جهانی امریکا عنوان شد. تیم مصر با قهرمانی جهان در جام جهانی امریکا با ۵۶۱۴ امتیاز در صدر رنکینگ قرار گرفت و تیم ملی ایران هم با 5000 امتیاز در رده دوم ایستاد.
این از دست دادن صدرنشینی باعث شده تا هادی رضایی کمی از شرایط این ورزش عصبانی باشد و به گلایه از بیتوجهی نسبت به این رشته بپردازد: «ما با شرکت نکردن در مسابقات قهرمانی آسیا در هانگژو چین و جام جهانی امریکا ۱۵۰۰ امتیاز از دست دادیم که البته این موضوع برای من اهمیت زیادی ندارد و قابل جبران است. چیزی که اهمیت دارد این است تیمی که قهرمان جهان است باید برنامهاش درست انجام شود و بر مبنای برنامهای که کادرفنی میدهد، برنامهریزی شود؛ از جمله اردوها، دعوت از تیمهای خارجی و رفتن به تورنمنتهای بینالمللی که همگی باید به درستی انجام شود. متأسفانه ما در حال عقب افتادن از برنامهریزی فنی برای آینده هستیم و باید فکری اساسی در این زمینه صورت بگیرد.»
این حرفهای هادی رضایی کاملاً صحیح است و قابل درک و به نظر اینها برگرفته از تجربه تلخ گذشته است. در چند سال گذشته هم این نوع نگاه وجود داشت و تقریباً باعث نابودی یک رشته شد. تیم فوتبال 5 نفره به دلیل خط خوردن از فهرست تیمهای اعزامی به بازیهای پاراآسیایی کاملاً تخریب شد و بعد از گذشت چند سال هنوز نتوانسته خودش را جمع و جور کند. شاید هادی رضایی وقتی این نوع بیبرنامگیها را میبیند یاد آن روز فوتبال پنج نفره میافتد. نگاه سادهلوحانه به این لغو برنامههای تیم ملی و اعزام نکردن یک تیم به تورنمنتهای بینالمللی علاوه بر اینکه باعث از دست رفتن اعتبار بینالمللی میشود، به لحاظ روانی هم تیم را بیانگیزه میکند و باعث میشود که بازیکنان و مربیان برای کار کردن در این تیم بیانگیزه شوند.
کیمته ملی پارالمپیک و فدراسیون توانیابان و جانبازان باید نگاه خود را نسبت به حمایت از تیمها تغییر بدهند. نه فقط والیبال نشسته بلکه پاراوزنهبرداری، پاراتیروکمان، پاراتیراندازی و بقیه رشتهها هم نیاز به یک برنامهریزی واقعبینانه و دقیق دارند. نمیشود برای یک رشته طرح بریزند که دو تیم داشته باشد اما بعد یک تیم به دلیل نبود پول و امکانات به مسابقات اعزام نشود. این نوع نگاه مثل این میماند که یک نفر کلنگ به دستش بگیرد و یک ساختمان تاریخی و قدیمی را تخریب کند.