چند روزی از ماجرای تلخ درگذشت صابر کاظمی میگذرد ولی هنوز حرفها و شایعات در اینباره به اتمام نرسیده است. اخبار متعددی که تلخی آنها شاید به اندازه تلخی از دست دادن صابر کاظمی نیست اما واقعاً دست کمی هم از آن ندارد. هنوز درباره دلیل مرگ ناگهانی او حرفهایی زده میشود و البته تعدادی هم خبر محرومیت دو سالهاش را دست گرفتند و از فدراسیون مدعی شدند که اگر محرومیت دوساله او نبود الان زنده بود. فارغ از اینکه حالا صابر به دیار حق شتافته و این نقلقولها جز ناراحتی نزدیکان هیچ سود دیگری ندارد. چه زمانی قرار است همه متوجه شوند که این خانواده الان نیاز به آرامش دارد و نباید هر حرفی را به زبان آورد؟ در بین این همه خبر پرحاشیه و تلخ اما یک اتفاق مهم، حال خوبی را به ورزش ایران تزریق کرد تا همه علاقهمندان به ورزش اندکی از غم صابر فاصله بگیرند. صابر کاظمی ملیپوش تیم ملی والیبال بود و با پیراهن تیم ملی کم بازی به یادماندنی نداشت اما با اینحال در مراسم تشییع او کمتر چهره ورزشی حضور داشت و حتی به بسیاری از ملیپوشان فعلی و سابق تیم ملی والیبال انتقاد شد که چرا در مراسم او کسی حضور نداشت اما در این بین حضور یک نفر شاید به اندازه همه آدمهایی که باید میرفتند و نرفتند، تأثیرگذار بود و آن کسی نبود جز رسول خادم. قهرمان اسطورهای ایران با حضور در روستای قان قرمه از توابع آققلا در منزل پدری صابر کاظمی حاضر شد و پدر دلسوخته را در آغوش گرفت تا مرهمی بر داغ دل او باشد. پدری که زانوهایش در این داغ بزرگ خم شده است و دیگر توان ایستادن روی پاهای خود را ندارد، با دیدن رسول اندکی جان میگیرد و با کشیدن او به آغوش کمی از غصه خودش میکاهد. این حضور صمیمانه و بیآلایش رسول خادم پیغامی به ورزشیهای ایران داشت که شما به کار خود مشغول باشید، من هستم تا اندک آبروی این ورزش را حفظ کنم.
