صفحات
  • صفحه اول
  • مدیریت ورزش
  • منهای فوتبال
  • ورزش جهان
  • فوتبال ایران
  • پرسپولیس
  • استقلال
  • صفحه آخر
شماره هفت هزار و نهصد و هفتاد و دو - ۱۸ آبان ۱۴۰۴
روزنامه ایران ورزشی - شماره هفت هزار و نهصد و هفتاد و دو - ۱۸ آبان ۱۴۰۴ - صفحه ۸

آنچه «اما هیز»، سرمربی تیم ملی امریکا از کنار زمین به پسرش می‌گوید

از مادری تا فوتبال

 اما هیز، چهره نامدار مربیگری فوتبال زنان و سرمربی فعلی تیم ملی زنان امریکا در مصاحبه‌ای اختصاصی پرده از زوایای جدیدی از زندگی شخصی و حرفه‌ای خود برداشت. هیز که سابقه‌ای درخشان در هدایت تیم بانوان چلسی دارد، از تجربه مادر بودن و تأثیر آن بر نگرشش به فوتبال سخن گفت.
هیز در این مصاحبه، ضمن تأکید بر دانش و تجربه گسترده‌اش در دنیای فوتبال، فاش کرد که هنگام تماشای بازی پسرش، سکوتی مثال‌زدنی را در کنار زمین برمی‌گزیند. او دلیل این رفتار را تجربه ناخوشایند دوران کودکی خود عنوان کرد، زمانی که دخالت‌های بی‌وقفه پدرش در حین بازی، او را آزار می‌داد.
او در این باره می‌گوید: «کنار زمین ایستاده بودم و مطلقاً هیچ نمی‌گفتم. پسرم از من پرسید: مامان، چرا چیزی به من نمی‌گویی؟ من در پاسخ گفتم: چون از اینکه پدرم در بازی‌هایم مدام دخالت می‌کرد، خوشم نمی‌آمد. اما او ابراز کرد که دوست دارد کمی بیشتر صحبت کنم، پس من هم پاسخ دادم: باشه، سعی‌ام را می‌کنم.»
هیز تصریح کرد که پس از پایان بازی‌ها با پسرش به گفت‌و‌گو می‌پردازد، اما تمرکز اصلی او بر لذت بردن از بازی است و نه صرفاً نتیجه‌گیری. او در این باره افزود: «اخیراً تیم‌شان ۱۰بر۲ شکست خورد. درون من از ناراحتی شعله می‌کشید، اما وقتی سوار ماشین شدیم، از او پرسیدم: «امروز از چه چیزی لذت بردی؟» او پاسخ داد: «از بازی در جناح کناری. من تنها می‌خواهم او این عشق و علاقه به فوتبال را برای همیشه حفظ کند.»
اما هیز که در دوران نوجوانی به دلیل آسیب‌دیدگی از ناحیه مچ پا، مجبور به خداحافظی با دنیای بازی شد، در سال ۲۰۱۸ صاحب پسری به نام هری شد. 
او همچنین از تجربه زندگی و کار در امریکا سخن گفت و بزرگ‌ترین تفاوت آن را در میزان احترام به ورزش زنان دانست و گفت: «در فوتبال زنان، ما همیشه مجبوریم از دریچه‌ای مردانه دیده شویم، در حالی که ما به شکل متفاوتی فکر می‌کنیم و نیازهای متفاوتی داریم.»
هیز در ادامه افزود که از همان سال‌های آغازین فعالیتش در عرصه فوتبال، با تعصبات جنسیتی متعددی مواجه بوده است؛ از داورانی که به اشتباه تصور می‌کردند مربی اصلی مرد است تا فضاهایی که زنان برای ابراز عقیده و شنیده شدن، باید تلاشی به مراتب بیشتر از مردان انجام می‌دادند. اما او با پشتکار و تعهد خود، توانسته سد این موانع را بشکند و به یکی از الگوهای الهام‌بخش برای زنان در عرصه ورزش تبدیل شود.

جستجو
آرشیو تاریخی