تکواندوی دختران، قربانی انتصابهای خانوادگی
با تیم مداح چه کردید؟
ناکامی تیم ملی تکواندوی بانوان در شیاپچانگ ووشی، بیشتر از هر چیز دیگری در ذوق زد. تکواندوی بانوان حدوداً یک سال قبل در المپیک پاریس با هدایت مینو مداح شاهکار قرن را رقم زد و از دل دو فرصت، دو مدال دشت کرد. مبینا نعمتزاده با مبارزاتی دلنشین به برنز این مسابقات رسید و ناهید کیانی هم تهمینهوار اولین مدال نقره تاریخ زنان ایران را در المپیک کسب کرد تا نام این تیم به رهبری مینو مداح در دل تاریخ جای بگیرد. در حالی که بعد از المپیک انتظار میرفت مداح که برادری خود را نهفقط در المپیک بلکه قبل از آن بارها در میادین مختلف ثابت کرده بود، حفظ شود تا سیر صعودی تکواندوی بانوان ادامه داشته باشد، با بهانهتراشیهای مختلف بالاخره این مربی را فراری دادند تا مصلحت این رشته فدای سلیقههای شخصی و انتصابهای خانوادگی شود. حالا نتیجهاش هم همین میشود که هر 7نماینده تکواندوی بانوان شامل دو ستاره المپیکی نهتنها دست خالی از شیاپچانگ ووشی خارج شدند بلکه مبارزاتی ضعیف از خود به نمایـــــش گذاشتنـــــد. البته کــــه این ناکامـــی اصلاً هم بعیــــــد به نظــــــر نمیرسید؛ وقتــــــــــی تکواندوی بانوان با هدایت مهروز ساعی بهجای تمرکز بر مسائل فنی و نتیجهگرایی، محل حاشیههای عجیب و غریب و اختلافات درونتیمی میشود، طبیعی است که حالا این چنین بیروح، بیانگیزه و بیباور در شیاپچانگ ووشی ظاهر شود. وقتی فریاد اعتراضها در چرخههای اخیر تیم ملی گوش فلک را کر کرده و پایش به مسابقات لیگ برتر باز میشود، باید هم تیم ملی در ووشی با سر زمین بخورد. وقتی به گفته کارشناسان ارنجها مناسب نبوده و در شرایطی که ناهید کیانی در مسابقات جهانی دوره قبل با هدایت مینو مداح اولین طلای تاریخ مسابقات قهرمانی جهانی در وزن منفی 53کیلوگرم را کسب کرده بود، این دوره با دلایلی غیرموجه از وزن خود به وزنی بالاتر میرود، باید هم در دور دوم مسابقات حذف شود تا شوک خداحافظی زودهنگام ستاره تیم، دامان باقی نفرات را هم بگیرد. اما این تمام ماجرا نیست، تکواندوی بانوان در ووشی نهتنها مسائل فنی را باخت بلکه با الفاظ نامناسب سرمربی تیم ملی به یک بازیکن جوان، آن هم جلوی چشم هزاران بیننده، اخلاق را هم باخت. خوشحالی و رفتار حرفهای بعد از برد را همه بلدند اما اینکه یک مربی بعد از باخت شاگردش، چه رفتاری با او داشته باشد و چگونه او را متوجه اشتباهاتش کند فقط کار مربیان بزرگ است. اما قمست بدتر ماجرا سکوت هادی ساعی بعد از نتایج فاجعهبار تیم ملی بانوان است.
مهروز ساعی چراغ خاموش و بدون تأیید کمیته فنی و فقط با حمایت برادرش حدوداً یک سال بدون حکم رسمی، سرمربی تیم ملی بود و بعد از تغییر 80درصدی کمیته فنی تازه بعد از یک سال، بهصورت رسمی سرمربی شد. بنابراین از هادی ساعی توقع میرود که بعد از ایفای رول برادر خوب، پاسخگوی این نتایج باشد و کوچکترین اغماضی در این مسأله نکند.
آقای ساعی! تا امروز به کرات روی اتفاقات و حواشی گسترده تکواندوی بانوان چشم پوشیدیم اما با این ناکامی و باتلاقی که شکل گرفته وقت آن رسیده که پاسخگو باشید چه بلایی بر سر تیم ملی موفق بانوان آمده که از یک نقره و یک برنز المپیک به حذف هر 7 نمایندهاش در مسابقات جهانی رسیده است.