پولپاشی برای لیگ برتر و تیم ملی، افتخار برای فوتسال و بانوان
سیلی بر صورت فوتبال پر هزینه
حمیدرضا عرب/ در روزهایی که تیم ملی فوتبال ایران با نمایشهای ناامیدکننده و نتایج غیرقابل دفاع در بازیهای تدارکاتی، موجی از نگرانی و ناامیدی را میان هواداران به وجود آورده است، دو خبر از مقر کنفدراسیون فوتبال آسیا بار دیگر کورسوی امید را برای فوتبال ایران روشن کرد؛ مرضیه جعفری، سرمربی تیم ملی فوتبال زنان و باشگاه خاتون بم، عنوان بهترین مربی زن قاره آسیا را از آن خود کرد و سالار آقاپور، ستاره فوتسال ایران و باشگاه گهرزمین سیرجان، به عنوان مرد سال فوتسال آسیا برگزیده شد.
این دو عنوان نه تنها باعث غرور جامعه فوتبال ایران شد، بلکه در واقع طعنهای آرام، اما عمیق بود به واقعیت تلخ مدیریت، سرمایهگذاری و توجه در فوتبال ایران؛ جایی که میلیاردها تومان خرج میشود، اما دستاوردها کمتر از حد انتظار است.
به طور ملموس فوتبال زنان و فوتسال در ایران، سالهاست که در سایه فوتبال مردان قرار گرفتهاند؛ نه از بودجه کلان خبری هست، نه از پوشش رسانهای گسترده، نه حتی از زیرساختهای حرفهای. با این حال، همین دو بخش فراموش شده، حالا تنها افتخارآفرینان ایران در سطح قارهای هستند.
در فوتبال بانوان نه از قراردادهای میلیاردی خبری است و نه حواشی پر سر و صدای نقل و انتقالات. بازیکنان و مربیانش در شرایطی نابرابر، با کمترین امکانات و کمترین توقع، مسیر رشد را ادامه میدهند. فوتسال نیز در سکوت، با کمترین حمایت، به بزرگترین دستاوردهای قارهای و جهانی دست یافته است.
اما فوتبال آقایان، با انبوهی از هزینهها و پولپاشیهای غالباً بیهدف، هنوز در مرحله آزمون و خطا قرار دارد؛ نه تیم ملیاش ثبات دارد، نه باشگاههایش در آسیا حرفی برای گفتن دارند.
موفقیت جعفری و آقاپور به نوعی آینه تمامنمای بیعدالتی در ساختار ورزش ایران هستند. مربیای که با کمترین امکانات در فوتبال بانوان تاریخساز میشود، در مقابل مربیانی قرار میگیرد که با دهها برابر دستمزد، هنوز در مرحله توجیه نتایج ضعیف به سر میبرند.
این تفاوتها نه فقط مالی، بلکه فکری و مدیریتی است. ما سالهاست باور کردهایم که تنها راه موفقیت، هزینههای سنگین و جذب ستارههای پرادعاست؛ در حالیکه تجربه نشان میدهد تعهد، دانش و پشتکار از جنس همان چیزی است که در مربیانی، چون مرضیه جعفری یا بازیکنانی، چون سالار آقاپور میبینیم.
جایگاه امروز فوتبال و فوتسال ایران در مراسم سالانه کنفدراسیون فوتبال آسیا، سخنی روشن دارد:
در حالی که تیم ملی فوتبال ایران در سالهای اخیر از قهرمانی و حتی ثبات فنی دور مانده، افتخار واقعی را کسانی آفریدهاند که در سایه بیتوجهی درخشیدهاند.
این دو عنوان نشان میدهد که پول، تضمین افتخار نیست. اگر فوتبال ایران میخواهد از تکرار ناکامیها رهایی یابد، باید مسیر خود را بازتعریف کند؛ مسیری که از حمایت واقعی از استعدادها، عدالت در توزیع منابع مالی و سختافزاری و توجه به همه بخشهای فوتبال بگذرد.
آیا وقت آن نرسیده که اولویتها را تغییر دهیم؟ آیا نباید از انتخاب اخیر برترینها درس بگیریم و دکترین جدیدی را پیاده کنیم. به یقین منظور از این مطلب این نیست که فوتبال مردان به شکل حرفهای دنبال نشود، بلکه منظور این است که از پولپاشی بیحد و حصر رها شده و به اصل منطق در توزیع منابع مالی روی آوریم تا در آینده شاهد شکوفایی هرچه بیشتر در همه رشتههای فوتبال و فوتسال باشیم.
انتخابهای اخیر به وضوح بزرگی پوشالی برخی را نشان داد که بخش اعظمی از ثروت فوتبال ایران را به خود اختصاص میدهند، اما در عمل هیچ بازدهی ندارند.
برش
این موفقیت نتیجه برنامهریزی شمسایی است
آقاپور: میخواهم بهترین بازیکن جهان شوم
سالار آقاپور مرد سال فوتسال آسیا در سال ۲۰۲۵ پس از کسب این افتخار بزرگ در مراسم برترینهای سال فوتبال آسیا گفت: «بسیار خوشحال هستم که موفق به دریافت این جایزه شدم. پیش از هر چیز، خداوند متعال را شکر میکنم و معتقدم هر چه دارم، از لطف خداوند و عنایات ائمه اطهار است. این موفقیت برای من افتخاری بزرگ است و امیدوارم توانسته باشم دل مردم عزیز ایران را برای لحظهای شاد کنم. بنده، حسی دارم وصف نشدنی و نمیدانم چگونه توصیف کنم. این جایزه تنها متعلق به من نیست، بلکه برای تکتک بازیکنانی است که در کنار من، چه در سطح باشگاهی و چه در تیم ملی، تلاش کردند. همچنین وظیفه خود میدانم از مربیهایم، بهویژه کادر فنی تیم ملی و آقای شمسایی، صمیمانه قدردانی کنم. آقای شمسایی با تصمیم شجاعانه خود در مسیر جوانگرایی از سال ۱۴۰۱ به بعد، نقش بسیار مهمی در رشد و پیشرفت فوتسال کشور ایفا کردند. بهواسطه همین نگاه، امروز بازیکنی ۲۵ ساله توانسته به چنین جایزهای دست یابد. این موفقیت نتیجه اعتماد، حمایت و برنامهریزی دقیق ایشان است. از آقای شمسایی و تمامی اعضای تیم صمیمانه تشکر میکنم.» آقاپور در خصوص اهدافش در ادامه راه افزود: «از همان زمانی که بهعنوان یک کودک فوتسال را شروع کردم، همیشه هدفم این بود که روزی به عنوان بهترین بازیکن جهان شناخته شوم. انشاءالله با تلاش و لطف خداوند به این عنوان خواهم رسید. افتخار و خوشحالی من تنها برای خودم نیست، بلکه متعلق به تمام مردم عزیز ایران است. همین جایزهای که دریافت کردهام نیز نه تنها برای من، بلکه برای همه مردم ایران است.»