تنها ماندن در جودو خیلی دردناک بود
بربط: از خبر پرچمداری سورپرایز شدم
فائزه زمانی
روزنامهنگار
مریم بربط ستاره جودوی بانوان که روزهای سخت و تاریک تعلیق و بعد از آن را با صبوری پشت سر گذاشت، اینبار پرچم ایران را در بازیهای کشورهای اسلامی بر دوش میکشد. دختری که پس از سالها مبارزه و تحمل سختیهای این رشته چند وقت قبل با برنز کاپ آسیا به سکو بازگشت، نهتنها نمادی از استقامت و انگیزه برای نسل جدید ورزشکاران شده بلکه باعث شده تا حالا بهعنوان چهرهای تأثیرگذار، مسئولیت بزرگ پرچمداری در ریاض را به او محول کنند.
فکرش را میکردی بهعنوان پرچمدار انتخاب شوی یا سورپرایز شدی؟
رئیس فدراسیون تماس گرفت و شخصاً این موضوع را به من اطلاع داد. در جریان نبودم و باشنیدن این خبر سورپرایز شدم. البته پیشبینی میکردم، چراکه در تمام این سالها هر اتفاقی که افتاد پای جودو ماندم تا از دل این شکستها به برد برسم، بنابراین حدس میزدم که شاید بهعنوان یک چهره تأثیرگذار برای این عنوان انتخاب شوم و از این بابت خیلی خوشحالم.
پرچمداری تا چه اندازه مسئولیتت را سنگینتر میکند؟
یک پرچمدار باید همه چیز تمام و الگو باشد. من همه تلاشم را میکنم تا نهتنها برای ورزشکاران جوان الگو خوبی باشم بلکه در بحث نتیجه هم بتوانم با تمام توان برای پرچم ایران بجنگم.
وضعیت جودوی بانوان نسبت به قبل بهتر شده یا شرایط همچنان خوب نیست؟
خداراشکر شرایط نسبت به قبل بهتر شده است. در حال حاضر اردوها منظم است و اخیراً به مسابقات و اردوهای مشترک متعددی اعزام شدهایم و میتوانم بگویم رو به رشد هستیم.
سرمربی آذربایجانی تیم ملی مردان بر تیم بانوان هم نظارت دارد؟
ما همچنان با مربیان داخلی کار میکنیم اما مربی خارجی مردان هم روی تمرینات بانوان نظارت دارد. آذربایجانیها در المپیک اخیر دو مدال کسب کردند و به هرحال از ما جلوتر و بهروزتر هستند و قطعاً حضور و نظارت او میتواند کمک زیادی به ما کمک کند.
در تمام این سالها بار جودوی بانوان را یکتنه به دوش کشیدی و سختیهای زیادی تحمل کردی، ارزشش را داشت؟
6 سال خیلی سخت را پشت سر گذاشتم (4سال تعلیق و 2سال بعد از آن). قبل از محرومیت جودوی ایران تقریباً در اکثر مسابقات مدال کسب میکردم اما این تعلیق باعث دوری بیش از حد ما از مسابقات شد. تقریباً تمام همدورههای من جودو را کنار گذاشته و به سراغ رشته دیگری رفتند اما من عرق خاصی نسبت به جودو داشته و دوست داشتم اگر مدالی میگیرم در این رشته باشد. به همین خاطر 4سال برای اتمام تعلیق صبر کردم و بعد از آن هم 2سال تلاش کردم تا بعد از این دوران سخت دوباره به سکو برگردم که خداراشکر توانستم در کاپ آسیا مدال برنز بگیرم.
ایستادن روی سکو بعد از 6 سال چه حس و حالی داشت؟
بعد از این 6 سال سخت، ایستادن روی سکو را فراموش کرده بودم و فکر میکردم دیگر هرچقدر بدوم نمیرسم اما بازگشت دوباره به سکو انگیزهای مضاعف به من داد تا صد برابر بیشتر از قبل تلاش کنم و این برنز را طلایی کنم. درباره بازیهای کشورهای اسلامی نمیتوانم پیشبینی کنم اما لحظهای که از سکوی کاپ آسیا پایین آمدم به خودم قول دادم که تمام توانم را برای مسابقات پیشرو بگذارم. بعد از این مسابقات هم یک شب بدون تمرین نخوابیدم و تمرینات فشردهای را پشت سر گذاشتم. میتوانم از بابت تمریناتم قول دهم که کم نمیگذارم اما نتیجه اول به خدا و بعد به روز مسابقه بستگی دارد. تمام تلاشم را میکنم که این 6سال سخت راجبران کنم.
اگر به عقب برگردی باز هم این مسیر را انتخاب میکنی؟
تنها ماندن در جودو و جنگ هرروزه برای دوام خیلی سخت و دردناک بود و خوشحالم که توانستم روزهای سخت را تاب بیاورم. بله باز هم همین مسیر را انتخاب میکنم چراکه گذر از این شکستها روحم را خیلی قوی کرد و باعث شکوفایی من شد.