پرسپولیس در فاز تهاجمی بیبرنامه به نظر میرسد
ضرورت تغییر فلسفه فوتبال پرسپولیس
فرشاد پیوس
کارشناس فنی
نمایش پرسپولیس در دیدار اخیر یک بار دیگر نشان داد که فلسفه فوتبال تیم و استراتژی فنی کادر هاشمیان نیازمند بازنگری جدی است. تیم در حال حاضر با سیستم 1-3-2-4 بازی میکند که مدافعان کناری موظفاند به حمله اضافه شوند، اما کیفیت ارسالها پایین است و عملاً این بخش از تاکتیک تیم خنثی شده است. در سمت راست، بازیکن شناوری مثل عالیشاه حضور دارد اما در بازی نقش مشخصی ندارد و در میانه میدان نیز پست ۱۰ یعنی محمد خدابندهلو بیش از حد عقب بازی میکند؛ این مسأله باعث شده ارتباط میان خطوط از بین برود و پرسپولیس در فاز تهاجمی بیبرنامه به نظر برسد.
پرسپولیس مقابل تیم منظم گلگهر در مقاطعی از بازی، بویژه در ۱۵ تا ۲۰ دقیقه پایانی نیمه اول، فشار خوبی وارد کرد اما این فشار منجر به موقعیتهای باکیفیت نشد. پاسهای هدفمند و برنامهریزیشده وجود نداشت و تیم بیشتر بر حرکات فردی متکی بود. این در حالی است که با نفرات موجود، پرسپولیس توانایی تغییر سیستم و بهرهگیری از ترکیبهای تهاجمیتر را دارد؛ بویژه استفاده از دو مهاجم نوک و یک هافبک خلاق پشت سر آنها میتواند ساختار حمله را زنده کند.
هواداران بهخوبی میدانند پرسپولیس روزگاری با فوتبال هجومی، پرانرژی و عاشقانه نتایج را رقم میزد. اکنون نیز انتظار دارند تیم محبوبشان نه با مساویهای پیاپی، بلکه با برنامه مشخص و تغییرات تاکتیکی به مسیر قهرمانی برگردد. مدیریت و کادر فنی باید جسارت تغییر را داشته باشند؛ ادامه روند فعلی تیم را از کورس قهرمانی دور میکند.