درسی که بارسلونا به نیوکاسل داد
فقط سرعت و هیجان کافی نیست
فرخ حسابی
روزنامهنگار
شبی که برای هواداران نیوکاسل میتوانست تکرار افتخارآفرینیهای گذشته مقابل بارسلونا باشد، به یک واقعیت تلخ بدل شد؛ واقعیتی که تفاوت بین تجربه اروپایی و اشتیاق خام را بهخوبی نشان داد.
نیوکاسل، تیمی که تنها برای سیزدهمین بار در تاریخ خود در لیگ قهرمانان اروپا میزبان بود، بازی را با سرعتی فوقالعاده و حملاتی خیرهکننده آغاز کرد. طرح ادی هاو بر پایه فشار بالا و ایجاد آشفتگی در خط دفاعی بارسا بود، اما تیم میهمان با کنترل بازی، تجربه و ضربات دقیق، بهخوبی این فشار را مدیریت کرد و در نهایت با نتیجه ۲-۱ پیروز میدان شد.
مارکوس رشفورد، ستاره بازی، دو گل تماشایی به ثمر رساند تا بار دیگر تواناییاش را در بازیهای بزرگ نشان دهد. در مقابل، نیوکاسل موقعیتهای حساسی را از دست داد، از جمله فرصتهای طلایی آنتونی گوردون و هاروی بارنز که میتوانستند مسیر بازی را تغییر دهند. گوردون در لحظات پایانی تک گل میزبان را زد، اما این تنها التیامی زودگذر بود بر زخمی عمیقتر.
ادی هاو پس از بازی، عملکرد تیمش را «خوب، اما نه در حدی که برای شکست بارسلونا لازم است» توصیف کرد. گوردون نیز اذعان داشت: «در این سطح، باید از هر فرصتی استفاده کرد. رشفورد از هیچ، دو گل ساخت و ما هم باید همینطور باشیم.»
ترکیب اولیه نیوکاسل نیز سؤالبرانگیز بود؛ بهویژه غیبت نیک ولتماده، خرید جدید ۸۸ میلیون دلاری باشگاه که پس از درخشش در بازی قبلی روی نیمکت نشست. هاو دلیل آن را مدیریت جسمانی بازیکن عنوان کرد، اما با مصدومیت یوآن ویسا، گزینههای تهاجمی نیوکاسل محدود شدهاند.
با پنج بازی متوالی بدون برد در لیگ قهرمانان و تنها یک پیروزی از شش دیدار اخیر در این رقابتها، مشخص است که نیوکاسل برای رقابت در سطح اول اروپا هنوز نیاز به رشد و تجربه دارد. با این حال، هنوز هفت بازی در مرحله گروهی باقیمانده و فرصت برای جبران وجود دارد.
شاید مهمترین نتیجه این شکست، درسی باشد که نیوکاسل از آن گرفت؛ اینکه در لیگ قهرمانان، تنها سرعت و هیجان کافی نیست. آنچه لازم است، ترکیبی از کنترل، تمرکز و کیفیت در لحظات کلیدی است، چیزی که بارسلونا در آن استاد بود.