در حافظه موقت ذخیره شد...
زورم به بوکسور کوبایی میرسید
حبیبی نژاد: هنوز حسرت مدال را میخورم
چه شد که دست خالی از مسابقات جهانی برگشتید؟
کارم را بدون قرعه استراحت شروع کردم و از همان ابتدا مبارزات سنگینی را پشت سر گذاشتم. بعد از نماینده یونان، بوکسور مغولستان نفر سوم جهان و نماینده ایتالیا را با سابقه نایبقهرمانی جهان شکست دادم اما مقابل کوبا که قهرمان المپیک بود، نشد که بشود.
زورتان به بوکسور قدرتمند کوبایی نرسید؟
اتفاقاً اختلاف چندانی با بوکسور کوبایی نداشتم و حتی عدهای از کارشناسان که مبارزه ما را دیدند، من را برنده میدانستند اما باید بپذیریم که بوکسور کوبایی آوازه زیادی داشت و علاوه بر قهرمانی المپیک در پاریس کاپ تکنیک را هم گرفته بود. اصلاً اینطور نبود که زورم به او نرسد و اختلاف زیادی داشته باشیم اما به هر جهت وقتی بوکسوری با چنین رزومهای پا به رینگ میگذارد ناخودآگاه حمایت بیشتری میشود.
هنوز حسرت فرصت خوب از دست رفته برای کسب مدال را میخورید؟
فرصت خیلی خوبی برای کسب مدال فراهم شده بود و میتوانستم کار بزرگی در تاریخ بوکس ایران کنم اما نشد و هنوز که هنوز است حسرت فرصت از دست رفته در مسابقات جهانی را میخورم. به هرجهت ورزش حرفهای با باخت عجین است و این مسابقات درس بزرگی برای آینده به من داد.
اگر مسابقات تدارکاتی و اردوهای خارجی در نظر گرفته میشد، نتایج تغییر نمیکرد؟
خیلی تأثیر داشت. بعد از مدتها قرار بود به مسابقات کاپ جهانی قزاقستان اعزام شویم، حتی بلیتها هم تهیه شده بود اما بهخاطر جنگ 12روزه اعزام لغو شد و بعد از آن هم بهخاطر مشکلات صدور ویزا نشد که قبل از مسابقات جهانی به تورنمنت یا اردوی خارجی اعزام شویم. قطعاً با مسابقات تدارکاتی بیشتر میشد نتایج بهتری گرفت اما متأسفانه شرایط فراهم نبود.
قبول دارید که تیم ملی بوکس اخیراً دچار بحرانی بزرگ شده است؟
تیم ملی اخیراً پوستاندازی کرده است. ترکیب تیم ملی نسبت به سالهای قبل تغییر کرده و جوان شده. باید فرصت داد که تجربه این تیم بیشتر شود تا در آینده بوکس ایران از این بحران خارج شده و به روزهای خوبش برگردد.
تیم ملی با این شرایط شانسی در ناگویا دارد؟
چندماهی تا این مسابقات فرصت باقی است. اگر برنامهریزی اصولی و بازیهای تدارکاتی خوبی داشته باشیم، شانس کسب مدال خواهیم داشت در غیر این صورت نه.