تصمیم اخیر سازمان لیگ برای ممنوعیت بلیتهای کاغذی و الزام باشگاهها به استفاده از سامانههای اینترنتی بلیتفروشی را میتوان نقطه عطفی در مسیر حرفهای شدن فوتبال ایران دانست. سالهاست که فروش دستی و کاغذی بلیت، علاوه بر ایجاد بازار سیاه، زمینهساز بینظمی در ورزشگاهها بوده و امنیت و آرامش تماشاگران را تحت تأثیر قرار داده است. با این حال، تحقق کامل این طرح نیازمند استانداردسازی سامانههای بلیتفروشی است. وجود یک سامانه یکپارچه، شفاف و قابل اعتماد میتواند به باشگاهها و مسئولان برگزاری کمک کند تا مدیریت بهتری بر ورود تماشاگران داشته باشند و از بروز مشکلات فنی و سردرگمی هواداران جلوگیری شود. احراز هویت هواداران یکی دیگر از ضرورتهاست. در بسیاری از کشورهای صاحب فوتبال، ورود به ورزشگاه تنها پس از ثبت اطلاعات شخصی امکانپذیر است. چنین سازوکاری نهتنها به ارتقای امنیت کمک میکند، بلکه امکان برنامهریزی برای خدمات رفاهی و فرهنگی را نیز فراهم میسازد.
در کنار مسائل فنی، باید به فرهنگسازی نیز توجه داشت. تماشاگران باید بپذیرند که بلیت الکترونیکی، تنها یک کاغذ یا کد نیست، بلکه نشانگر جایگاه مشخص آنان در ورزشگاه است. نشستن روی صندلی تعیینشده، همانند فوتبال اروپا، میتواند به برقراری نظم و لذت بیشتر از تماشای مسابقه کمک کند. در نهایت، کانونهای هواداران با فعالیتهای منظم و برنامهریزیشده میتوانند نقش اساسی در آموزش، فرهنگسازی و ایجاد همدلی در سکوها ایفا کنند. تنها با ترکیب این عوامل است که میتوان امیدوار بود فوتبال ایران به استانداردهای واقعی و حرفهای نزدیک شود.
