امامعلی حبیبی در روز کشتی به خاک سپرده شد
میهمان ویژه آقا تختی
محسن وظیفه
روزنامهنگار
پنجم شهریور سالروز تولد غلامرضا تختی است که در تقویم کشور با نام روز ملی کشتی شناخته میشود. هر سال این روز در ورزش جشن گرفته میشد اما امسال همزمان شد با درگذشت دو پهلوان کشتی ایران، امامعلی حبیبی و رضا سوختهسرایی که از قضا حبیبی در روز کشتی به خاک سپرده شد. درگذشت این دو پهلوان نامی کشتی ایران روز جشن ملی ورزش اول ایران را به عزا تبدیل کرد. خاکسپاری حبیبی در روز تولد آقا تختی هم از آن دسته اتفاقات عجیب است که شاید یک اعتبار ویژه دیگر را به روز ملی کشتی ببخشد. دو همتیمی سابق در مسابقات جهانی 1959 تهران؛ دو رفیقی که در همان مسابقات صاحب مدال طلا شدند و پرچم ایران را بالا بردند حالا در روز تولد غلامرضا تختی این دو باز به هم رسیدند.
مراسم خاکسپاری حبیبی در حالی برگزار شد که مدتها بود چنین شور و حالی در تشییع قهرمانان کشتی دیده نشده بود. انبوهی از مردم علاقهمند به کشتی و پهلوان حبیبی در قائمشهر و بابل به خیابان آمدند و مرد دوستداشتنی کشتی را روی دست گرفتند و او را با عزت و احترام تشییع کردند. چیزی که کمترین حق حبیبی بود. اگر چه جای خالی برخی از چهرهها بسیار تلخ و باورنکردنی بود اما چهرههایی همچون محمود خسرویوفا رئیس کمیته ملی المپیک، امیررضا خادم، حسن یزدانی، عسگری محمدیان، امیرحسین زارع، فردین هدایتی، محمد یوسفی، علیاکبر یوسفی، محمد نخودی، سیداحمد محمدی، ابراهیم مهربان، قاسم رضایی و برخی از پیشکسوتان کشتی همچون حسین نقیبی و بهرام مشتاقی در مراسم حضور داشتند. شاید این توقع وجود داشت که رئیس فدراسیون کشتی به همراه ملیپوشان تیم ملی کشتی و سرمربیان تیم ملی هم در این مراسم حاضر شوند.
پیکر مرحوم حبیبی، پس از ساعاتی حرکت در میان شور و ماتم مردم بابل، به زادگاه پهلوان، روستای درزیکلای آخوندی بابل رسید. با رسیدن تشییعکنندگان به روستای درزیکلای، اهالی روستا که از صبح زود در انتظار پیکر فرزند برومندشان بودند، به استقبالش رفتند. در این چند روز اتفاقات ناخوشایند کم نیفتاد؛ مراسم جشن تولد گرفتند و مراسم مسابقات کشتی پایه را با جشن و شادی برگزار کردند اما در قائمشهر و بابل خانهها و مغازهها سیاهپوش بودند. مردم برای بدرقه حبیبی سنگ تمام گذاشتند اما عجیب بود که برخی از مسئولان و دستاندرکاران از بیتوجهی کردن به این ستارههای درخشان ورزش از هیچ تلاشی فروگذار نیستند. البته قهرمانانی مثل حبیبی هم همیشه گفتند که همه تلاشهای آنها به خاطر مردم بوده و برای دلخوشی آنها هر سختی را در کشتی تحمل میکردند.