فوتبال بانوان ایران قربانی بیبرنامگی
اینگونه نمیتوان به جنگ قهرمان آسیا رفت
عضویت در کنفدراسیون فوتبال آسیای مرکزی (کافا) که با امید به تقویت روابط منطقهای و بهرهگیری از ظرفیتهای رقابتی برای فوتبال ایران حاصل شد، اکنون به مثابه فرصتی مغتنم است که در سایه بیتدبیری، به هدر میرود. تلاشهای فراوان در برگزاری نشستها، رایزنیها، ارسال دعوتنامهها، اعزام تیمهای بزرگسالان مرد و میزبانی رقابتها، همگی با یک پرسش اساسی مواجه است: آیا این حجم از فعالیتها، منفعتی زیرساختی برای فوتبال ایران به همراه داشته است؟
پاسخ به این سؤال، به ویژه در حوزه فوتبال زنان، متأسفانه منفی است. عدم بهرهبرداری از ظرفیت دیپلماتیک کافا در ساختار فوتبال پایه و بهویژه فوتبال زنان، نشان از سوءمدیریت و فقدان برنامهریزی مدون دارد.
تیمهای ملی بانوان فوتبال ایران همچنان با چالش جدی فقدان بازیهای دوستانه روبرو است. در حالی که عضویت در کافا، فرصتی ایدهآل برای تعامل و برگزاری دیدارهای تدارکاتی با سایر اعضای این کنفدراسیون فراهم میکرد، اما دریغ از یک اقدام مؤثر. سؤال اینجاست که چرا فدراسیون فوتبال، با وجود عضویت در کافا، برای برگزاری بازی دوستانه با کشورهای عضو این کنفدراسیون اقدامی انجام نداده است؟ چرا هیچ ارتباط منطقی و برنامهریزی شدهای بین فدراسیون و اعضای کافا شکل نگرفته تا تیمهای زنان از این فرصت بهرهمند شوند؟
تیم ملی دختران زیر ۲۰ سال ایران، با هدایت نیلوفر اردلان، برای آمادهسازی خود، تنها به برگزاری دو بازی تدارکاتی با تیم مدرسه فوتبال ایشان بسنده کرده است. آیا این سطح از آمادگی، میتواند زمینهساز رقابت شایسته با تیم قدرتمندی همچون ژاپن، قهرمان آسیا، در رقابتهای انتخابی جام ملتها باشد؟
تیم ملی دختران زیر ۱۷ سال نیز در مرکز ملی فوتبال در حال اردو زدن است، اما خبری از حریفان منطقهای نیست. طبق اعلام فدراسیون، این تیم قرار است در یک دیدار درون اردویی به مصاف منتخب تهران برود. آیا بازی با منتخب تهران، میتواند جایگزین مناسبی برای دیدار با تیمهای ملی عراق، تاجیکستان یا ازبکستان باشد؟ مگر ایران عضو کافا نیست؟ سؤال اصلی از فدراسیون فوتبال این است: اگر بنا به استفاده از فرصت کافا نیست، چرا عضویت در این کنفدراسیون پذیرفته شده است؟ اگر قرار نیست در بخش فوتبال پایه و بانوان، حتی یک بازی تدارکاتی با اعضای کافا برگزار شود، این عضویت چه دستاوردی جز صرف هزینه و سفر و شرکت در همایشها دارد؟
همواره از کمبود زیرساختها، فقدان بازیهای تدارکاتی و محدودیت زمان سخن گفته میشود، اما هیچ تلاشی برای ایجاد فرصتهای جدید صورت نمیگیرد. آیا برگزاری یک یا دو بازی دوستانه با تیمهای ملی دختران ازبکستان یا قرقیزستان، امری دشوار و غیرممکن است؟
فوتبال زنان ایران بیش از هر زمان دیگری نیازمند حمایت واقعی، برنامهریزی حرفهای و نگاهی آیندهمحور است. فدراسیون فوتبال باید به این سؤالات پاسخ دهد و نشان دهد که عضویت در نهادهای منطقهای، تنها جنبه تزئینی ندارد، بلکه باید دستاوردی ملموس برای آینده فوتبال کشور به همراه داشته باشد. در غیر این صورت، عضویت در کافا، تنها به یک ژست تبلیغاتی و اتلاف منابع محدود خواهد شد.