جعفری نباشد، خاتون تیم نمیدهد
دو صندلی برای یک نفر!
فائزه زمانی
روزنامهنگار
با صعود تیم ملی فوتبال زنان ایران به جام ملتهای آسیا ۲۰۲۶ استرالیا، حالا همه نگاهها معطوف به ترکیب نهایی کادرفنی این تیم در مسیر آمادهسازی است. در این میان، نام مرضیه جعفری کسی که تیم ملی را از دل شرایطی پیچیده به این مرحله رساند، در مرکز توجه قرار گرفته؛ اما پشت پرده، شرایط آنقدرها هم روشن نیست. شنیدهها حاکی از آن است که جعفری برای ادامه حضور در تیم ملی با یک دوراهی سخت روبهرو شده؛ بازگشت به تیم خاتون بم یا ادامه مسیر در تیم ملی. مسألهای که بهدلیل محدود بودن چرخه مربیان باتجربه در فوتبال زنان ایران، بهنوعی کل بدنه فوتبال را تحت تأثیر قرار داده است. باید پذیرفت که خاتون بم فقط یک باشگاه نیست. این تیم سالهاست که نقش ستون فقرات تیم ملی را بازی میکند؛ چه از نظر فنی و چه از نظر بازیکنسازی. علاوه بر این خاتون اعتبار فوتبال زنان ایران است و در این سالها جور فوتبال بانوان را بهتنهایی به دوش کشیده است.
حالا موضوع اینجاست که تیم ملی با هدایت جعفری به جام ملتهای آسیا صعود کرده و 8 ماه دیگر باید در استرالیا به میدان برود. از طرفی طبق شنیدهها مدیرعامل باشگاه خاتون بهصراحت اعلام کرده که تنها در صورتی فصل جدید تیم میدهد و خاتون را به جام باشگاههای آسیا میفرستد که جعفری همچنان در کنار تیم باشد. شرایطی که برای فدراسیون، یک معادله پیچیده ساخته است؛ چرا که کنار رفتن خاتون از باشگاههای آسیا نهتنها به ضرر تیم ملی خواهد بود، بلکه عملاً نیمی از پیکره فوتبال زنان ایران را به ورطه نابودی خواهد کشاند. طبق قوانین موجود، یک مربی نمیتواند همزمان در قامت سرمربی، در تیم ملی و هم در باشگاهی فعالیت داشته باشد؛ اما گزینههایی چون مدیرفنی در باشگاه یا نقش پشتیبان در اردوها، راههایی هستند که فعلاً مسیر همکاری همزمان جعفری را میسر میکند. شاید نگرانی مهم فدراسیون در رابطه با این قانون حساسیت بر سر استقلال تیم ملی از باشگاهها و احتمال دخالت سلایق شخصی است. هرگونه تلاش برای استفاده ابزاری از جایگاه ملی برای منافع باشگاهی میتواند به منزله خیانت به ساختار تیم ملی محسوب شود اما جعفری که حق زیادی به گردن فوتبال زنان دارد بهخوبی میداند که باید فضای باشگاهی را از ملی تفکیک کرده و براساس شایستگیها بازیکنان را به تیم ملی دعوت کند تا سوژه دست منتقدین ندهد. بنابراین سوءاستفاده از جایگاه ملی به نفع تیم باشگاهی از مربیای مثل جعفری بعید است و اگر قرار باشد مربی تیم ملی، بهدلایل شخصی یا موضعگیریهای احساسی، فقط بازیکنان خودش را به اردو دعوت کند، کلاً باید از بدنه فوتبال حذف شود.
واقعیت تلخ این است که اگر جعفری مجبور به انتخاب شود بهدلیل سابقه، تعهد، و ساختاری که در خاتون ساخته، احتمالاً این باشگاه را انتخاب خواهد کرد و این یعنی تیم ملی باید با یک چالش جدی در فاصله 8 ماه مانده به جام ملتهای آسیا روبهرو شود. بنابراین الان زمان تصمیمگیریهای محافظهکارانه نیست. فدراسیون باید شفاف، سریع و کارشناسی شده تکلیف جایگاه جعفری را مشخص کند. نمیشود با یک مربی تا آستانه جام ملتها پیش رفت، اما هنوز آینده او مشخص نباشد. در دورهای که فوتبال زنان ایران بیش از همیشه به انسجام نیاز دارد، هر تصمیم غلطی میتواند به از دست رفتن یک دوره طلایی منجر شود؛ دورهای که بهسختی ساخته شده، اما خیلی ساده میتواند از بین برود. بنابراین در مقطع فعلی بهترین تصمیم این است که فدراسیون اجازه دهد جعفری حداقل بهعنوان مدیرفنی در کنار تیم خاتون بم بماند تا نه این تیم باسابقه ضربه بخورد و نه تیم ملی.