مدیریت هوشمند و مراقبت ویژه از استعدادهای ناب
فرمول موفقیت فوتبال کرواسی
فرخ حسابی
روزنامهنگار
کرواسی، کشوری با جمعیتی حدود سه و نیم میلیون نفر، یکی از بزرگترین شگفتیهای دنیای فوتبال است. این کشور کوچک که در سال 1991 پس از جنگهای خونین یوگسلاوی استقلال خود را اعلام کرد، با وجود منابع محدود و مشکلات فراوان، توانسته است به یک قدرت قابل احترام در فوتبال جهان تبدیل شود. موفقیتهای کرواسی در چند دهه اخیر، بویژه صعود به فینال جامجهانی 2018 و نیمهنهایی 2022، نه تنها از نظر اندازه جمعیت بلکه نسبت به رقبای بزرگتر و پولدارتر، شگفتانگیز است.
استعدادی شکننده و مراقبت ویژه
کرواسی به دلیل جمعیت کم و تاریخ پرتنش، دارای استعدادی شکننده است که برای شکوفایی نیازمند مراقبت و حمایت ویژه است. رومئو یوزاک، یکی از چهرههای کلیدی فوتبال کرواسی در ۲۵ سال گذشته، میگوید که برخلاف کشورهای بزرگ مانند فرانسه یا آلمان، کرواسی فقط چند استعداد استثنایی مانند لوکا مودریچ یا ماریو مانژوکیچ دارد که باید آنها را حفظ و پرورش دهد.
تأثیر جنگ و بحرانهای تاریخی
جنگهای یوگسلاوی در دهه 1990 تأثیر عمیقی بر زندگی بسیاری از بازیکنان کرواسی داشت. مودریچ و لاورن دو نمونه از بازیکنانی هستند که در دوران کودکی خود پناهنده شدند یا خانوادهشان قربانی خشونتهای جنگ شدند. این تجربههای تلخ، علاوه بر ایجاد روحیهای جنگجو و مقاوم، باعث شده بازیکنان کرواسی انگیزه و اشتیاق ویژهای برای موفقیت و افتخارآفرینی برای کشور خود داشته باشند.
بازسازی فوتبال کرواسی
در دهه 2000، کرواسی برنامههای منسجمی برای پرورش استعدادهای جوان آغاز کرد. رومئو یوزاک که مدیریت آکادمی دینامو زاگرب، باشگاه برتر کرواسی، را بر عهده داشت، اهمیت رقابت داخلی را به عنوان کلید پیشرفت بازیکنان توضیح میدهد. او معتقد است رقابت شدید بین بازیکنان، آنها را به سطح بالاتری میبرد و شرایطی فراهم میکند که استعدادها سریعتر رشد کنند.
تمرکز ویژه روی هافبکها
کرواسی در طول زمان یک تمرکز خاص روی توسعه هافبکهای میانی داشته است. تیم ملی کرواسی در جام جهانی 2018 چهار هافبک فوقالعاده را در اختیار داشت: مودریچ، راکیتیچ، کوواچیچ و بروزویچ. این تمرکز نه تصادفی بلکه نتیجه برنامهریزی دقیق در آکادمیهای فوتبال است که بازیکنان را در سنین نوجوانی در پست هافبک به چالش میکشند تا مهارتها و تاکتیکهایشان توسعه یابد.
نقش مربیان و مدیریت هوشمند
یکی دیگر از عوامل موفقیت کرواسی، انتخابهای هوشمندانه در زمینه مربیان و مدیریت است. استخدام زلاتکو دالیچ به عنوان سرمربی تیم ملی در سال ۲۰۱۷، به عنوان نقطه عطفی در تاریخ فوتبال کرواسی شناخته میشود. دالیچ با درک عمیق شرایط اجتماعی، تاریخی و احساسی بازیکنان، توانست آنها را به بهترین شکل ممکن مدیریت کند و تیم را به مراحل بالای رقابتها برساند.
تلاش برای جذب بهترینها
کرواسی همچنین تلاش کرده تا بازیکنان با ریشههای کروات را جذب تیم ملی کند؛ هرچند گاهی موفق و گاهی ناکام بوده است. برای نمونه، تلاش برای جذب کریستین پولیسیچ، بازیکن امریکایی با ریشه کروات، نشاندهنده جدیت فدراسیون در حفظ و بهکارگیری استعدادهای احتمالی بود، اما در نهایت این بازیکن تصمیم گرفت برای امریکا بازی کند.
ترکیبی از عشق، مقاومت و هوشمندی فوتبالی
موفقیت فوتبال کرواسی حاصل ترکیبی از عوامل گوناگون است؛ از تاریخی پرتنش و جمعیت کم تا برنامههای توسعه دقیق و تمرکز روی تربیت بازیکنان میانی. همچنین روحیه جنگجویانه، همبستگی عمیق میان بازیکنان و مدیریت هوشمند فنی و روانشناسی تیم، کرواسی را به یکی از برترینهای فوتبال جهان تبدیل کرده است.
کرواسی با وجود محدودیتها، نشان داده که چگونه میتوان با برنامهریزی دقیق، حمایت ویژه و عشق به فوتبال، به یکی از شگفتیسازان دنیای فوتبال بدل شد؛ کشوری که هنوز هم با وجود تمام مشکلاتش، بزرگترین استعدادهای فوتبال جهان را به دنیا معرفی میکند.