کاش این تیم آسیایی نشده بود
نساجی خستهتر از شهر خسته
اکبر منتشلو
روزنامهنگار
قهرمانی نساجی در جام حذفی یکی از افتخارات این تیم خواهد بود. افتخاری که میشد استفاده خیلی خوبی از آن داشت. اما به محض وقوع این اتفاق و قرعهکشی لیگ قهرمانان و همگروهی با یاران نیمار همه تمرکز، انرژی و توان تیم شهر خسته مصاف با الهلال بود. این بازی آن قدر برایشان اهمیت داشت که مدیر باشگاه برای استقبال از ستاره برزیلی پای پلکان هواپیما رفت. در آن روزها به جای اینکه به فکر بستن تیمی در قوارههای لیگ قهرمانان باشند به فکر تشکیل ستادی برای استقبال از حریفان پرستاره افتادند. همان روزها بود که بیشتر ایرادهای فنی این تیم زیر سایه بازیهای آسیایی قرار گرفت.
رضا مهاجری بعد از قطعی شدن سقوط نساجی حرف قابل تأملی زد: «اشکال وجود دارد اگر اشکال نبود نساجی به این حال و روز نمیافتاد. نساجی امروز سقوط نکرد، نساجی شاید سال گذشته یا ۲ سال پیش سقوط کرد؛ جایی که بزنگاه آسیبها را شناسایی میکردیم یا به هر دلیلی شناسایی کردیم اما توان برطرف کردن آن را نداشتیم.»
از روزی که این تیم با جواد نکونام به لیگ برتر آمد و بعد از آن سراغ مجید جلالی رفتند، چند سرمربی روی نیمکت این تیم نشست. اصلاً هیچکس از مالک باشگاه که در این شرایط سخت اقتصادی هزینههای زیادی را انجام داد سؤال نکرده که چرا این همه تغییر؟ چرا نساجی هیچ وقت آن ثبات لازم را نداشت؟ چرا هیچکس از شخص مالک ایرادی نگرفت؟ این درست که سرمایه خودش است و قطعاً دلش بیشتر از همه برای سرمایهاش میسوزد، اما آیا نمیشد با انتخاب مشاوران بهتر، احساسات هواداران را خدشهدار نمیکرد. آیا بهتر نبود به جای پرداختن به مشکلات مس رفسنجان آن هم دقایقی بعد از سقوط صحبتهای دیگری مطرح میشد؟ اما مدیریت باشگاه اعلام کرد که تمام احکام و مسئولیتهای قبلی که به مدیران سپرده شده را لغو کرد. کاری که اگر در ابتدای فصل میشد شاید الان نساجی لیگ برتری مانده بود.
حیف، واقعاً حیف که تیم دوستداشتنی نساجی را فصل آینده در لیگ برتر نداریم. این انتظار زیادی نیست که مسئولان باشگاه تدابیری را اندیشه کرده تا هر طور شده تمرینات این تیم به جای ورزشگاه کارگران تهران در قائمشهر برگزار شود.