مسابقه قهرمانی بوکس در مونیخ 1976
مبارزه برای قهرمانی
در تاریخ ۲۴ آوریل ۱۹۷۶، محمدعلی کلی در یک مسابقه بوکس قهرمانی سنگینوزن در مونیخ، ریچارد دان را با تکیهکنی (TKO) در دور پنجم شکست داد. محمدعلی، یکی از بزرگترین بوکسورهای تاریخ و فعال حقوق مدنی، به عنوان «عظیمترین» شناخته میشود و سبک مبارزاتیاش را به این صورت توصیف کرده است: «مثل پروانه پرواز کن، و مثل زنبور نیش بزن.» او سه بار عنوان قهرمانی جهان در وزن سنگین را کسب کرد و به خاطر ذکاوت و شخصیت کاریزماتیکش مشهور بود.
او در ۱۲ سالگی در لویویل، کنتاکی، شروع به بوکس کرد و در طول دوران حرفهایاش، مدال طلای المپیک رم در سال ۱۹۶۰ را کسب کرد. او در سن ۱۸ سالگی موفق به کسب مدال طلا در المپیک ۱۹۶۰ رم شد. سپس در سال ۱۹۶۴، در سن ۲۲ سالگی، سانی لیستون را شکست داد و عنوان قهرمان سنگینوزن جهان را برای اولین بار تصاحب کرد.
بعد از پیروزی در این عنوان، علی به سازمان ملت اسلام پیوست و نامش را از کاسیوس کلی به محمدعلی تغییر داد. در سال ۱۹۶۷، او به دلیل باورهای مذهبی و مخالفتش با جنگ ویتنام از خدمت نظامی سرباز زد که این تصمیم منجر به سلب عنوانهای قهرمانی او و محرومیت سهسالهاش از ورزش شد.
علی پس از بازگشت در سال ۱۹۷۰، توانست در سال ۱۹۷۴ جورج فورمن را در نبردی به نام «غرش جنگل» شکست دهد و مجدداً عنوان قهرمانی را تصاحب کند. همچنین، در جنگ «ترهولا در مانیلا» مقابل جو فریزر در سال ۱۹۷۵، نشان داد که چرا در تاریخ بوکس جای میگیرد. او در سال ۱۹۷۵ در مبارزه «ترسیلا در مانیل» از عنوانش در برابر جو فریزر دفاع کرد. این مسابقات به عنوان برخی از بزرگترین مبارزات تاریخ بوکس شناخته میشود.
در کنار دستاوردهای ورزشی، سخنان و شخصیت منحصربهفرد محمدعلی، او را به یکی از محبوبترین چهرههای جهان تبدیل کرد. وی در سال ۱۹۸۱ از بوکس کنارهگیری کرد، با رکورد ۵۶ پیروزی و ۵ شکست، اما هرگز از فعالیتهای انسانی و خیریه بازنشسته نشد و همواره به عنوان سفیر صلح جهانی شناخته میشد.
در سال ۱۹۸۴، علی به بیماری پارکینسون مبتلا شد که بر صحبت و حرکاتش تأثیر گذاشت. با وجود بیماری، او همچنان در زندگی عمومی فعال بود و حتی در بازیهای المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا مشعل المپیک را روشن کرد.
محمدعلی در سال ۲۰۱۶ در سن ۷۴ سالگی درگذشت و میراث او به عنوان یکی از بزرگترین قهرمانان بوکس و فعالان حقوق بشر همچنان زنده است.