در جشن قهرمانی تیم فوتبال تراکتور، حاشیههایی رقم خورد که گاه پررنگتر از متنِ رقابت و شادی قهرمانی بود. ورزشگاه غرق در شور و هیجان بود، اما نه تنها برای فوتبال بلکه برای نمادها و پیامهایی که از دل مردم برخاسته بود. پرچم سهرنگ ایران در جایجای ورزشگاه به چشم میخورد و با هر وزش باد، موجی از افتخار ملی را به نمایش میگذاشت. در میان این صحنههای پرشور، بخشی از سکوها با پرچم عظیم فلسطین رنگ و بویی دیگر گرفت. هواداران با صدایی رسا، حمایت خود از مردم مظلوم فلسطین را فریاد زدند و همبستگیشان را با آرمان مقاومت به تصویر کشیدند. در این میان، تصاویر شهدای خطه آذربایجان و شهدای خدمت نیز حضوری پررنگ داشت. قابهایی از چهرههای نورانی شهدا در دست تماشاگران بود و بر دیوارهای ورزشگاه نقش بسته بود؛ گویی جشن قهرمانی، تنها به افتخار یک تیم نبود، بلکه تجلیگاه پاسداشتِ فداکاری، هویت و ایستادگی بود.
