در حافظه موقت ذخیره شد...
زادروز مرد ایرانی شماره یک تنیس جهان
داستان زندگی آغاسی اما فراتر از افتخارات ورزشی اوست. ریشههای ایرانی او و تلاشهای پدرش، امانوئل «مایک» آغاسی، برای تبدیل او به یک قهرمان تنیس، بخش مهمی از شکلگیری شخصیت و سرنوشت او بوده است. پدر آندره یعنی امانوئل یا همان مایک آغاسی قهرمان بوکس ایران است. ورزشکاری که در مسابقات المپیک حضور داشته ولی پس از اینکه به امریکا میرود، مجبور میشود به عنوان نگهبان در کازینوهای لاسوگاس کار کند. او که شخصیتی پرخاشگر و خشن داشته، همه فرزندان خود را مجبور میکرده در حد حرفهای تنیس بازی کنند. همین فشارها باعث میشده تا بچهها نسبت به پدرشان و این ورزش حس خوبی نداشته باشند.
آغاسی در جایی گفته است: «من علاقهای به تنیس نداشتم و با اجبار پدرم ناچار شدم تنیس بازی کنم. به خاطر سختگیریهای پدرم همیشه از تنیس بدم میآمد و نمیتوانستم با خود او هم صاف باشم. او همه رویایش را در موفقیت من میدید. خواب اینکه من در یک تورنمنت مهم بتوانم ۳۰ هزار دلار ببرم.»
علیرغم چالشها و مشکلاتی که آغاسی در دوران حرفهای خود با آنها مواجه بود، از جمله افت رتبه تا ۱۴۱ در سال ۱۹۹۷، او توانست با تلاش و پشتکار فراوان، به اوج بازگردد و دوران طلایی خود را در سالهای پایانی دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ رقم بزند. او در سال ۱۹۹۹ پس از قهرمانی در اوپن فرانسه، به رتبه یک جهان بازگشت و بار دیگر ثابت کرد که یکی از بزرگترین تنیسبازان تاریخ است.
آغاسی پس از بازنشستگی از دنیای تنیس در سال ۲۰۰۶، به فعالیتهای بشردوستانه روی آورد و بنیاد خیریه آندره آغاسی را تأسیس کرد.