هیچ تیمی با امباپه قهرمان نمیشود
چشم اسفندیار اروپا!
سیدعلی بلندنظر
خبرنگار
تابستان قبل بهترین بازیکن جهان به بهترین تیم جهان رفت. یا حداقل رئال مادرید اینطور تصور میکرد وقتی کیلیان امباپه را با پایان قراردادش با پاریسنژرمن به عنوان بازیکن آزاد به خدمت گرفت. این قدرت رئال را بعد از دبل قهرمانی لالیگا و لیگ قهرمانان نشان داد و او به خط حمله تیمی اضافه شد که وینیسیوس، رودریگو و جود بلینگام را داشت. انتظار، روشن بود: امباپه، مادرید را به دوران سلطه جدیدی میبرد.
چه شد؟ امباپه در اولین فصل خود در 49 بازی در رقابتهای مختلف 32 گل زده که با هر استانداردی فوقالعاده است. دو هتتریک هم کرده از جمله در برد 3 بر یک مقابل منچسترسیتی در پلیآف لیگ قهرمانان. همه باور کردند او رئال را به شانزدهمین قهرمانی اروپا میرساند. حالا چه؟ آرسنال کاری کرد که تیم کارلو آنچلوتی سایهای از آن تیم مسلط اروپا شود. بخشی از ناکامی به خاطر آن بود که شماره 9 در دو دیدار مقابل توپچیها ناامیدکننده بود اما کسانی که هفت فصل اخیر پاریسنژرمن را دیدهاند، شاید تعجب نکردند؛ امباپه نقطه ضعف، چشم اسفندیار یا پاشنه آشیل تیمها برای قهرمانی اروپا است و رئال هم شاید برای جام شانزدهم انتظار زیادی بکشد اگر تمام امیدهایش را روی این مهاجم 25 ساله قرار دهد.
تیم منفصل
واقعیت این است که رئال در بیشتر فصل تیم منفصلی بوده؛ نداشتن فعالیت مؤثر در نقل و انتقالات، مصدومیتها و نبودن کسی مثل تونی کروس در خط میانی اهمیت زیادی داشت اما غیرقابل انکار است که امباپه تعادل تیم را بههم زده. فصل قبل بلینگام وسط بازی میکرد و پرسهای رئال از کنارهها توسط وینیسیوس و رودریگو توسط او رهبری میشد اما با آمدن امباپه کار دفاعی خط حمله بشدت کاهش یافته. امباپه، وینیسیوس و رودریگو شانه خالی کردهاند و بلینگام و فدریکو والورده مجبور شدهاند عقبتر بروند تا جبران کنند. در نتیجه رقبا راحتتر به دروازه رئال نزدیک میشوند. مادرید خوششانس بود که در مجموع دو دیدار با آرسنال با نتیجهای بدتر از 5 بر یک حذف نشد.
بدترین روند
امباپه در دقیقه 75 بازی برگشت به دلیل مصدومیت تعویض شد اما آیا اصلاً در زمین بود؟ ستاره تیم قهرمان جام جهانی 2018 هیچ ضربه در چهارچوبی نداشت و در محوطه جریمه میهمان تنها چهار بار توپ را لمس کرد. امباپه در چنین بازیهایی باید خودش را نشان دهد، رئال مادرید برای همین او را خریده اما در چهار بازی آخرش در لیگ قهرمانان نه گل زد و نه پاس گل داد و این بدترین روند دوران حرفهای او است. این اصلاً خوب نیست برای مهاجم اول رئال یا بازیکنی که آنچلوتی مورد حمایت قرار داده تا جای کریستیانو رونالدو را پر کند.
مقایسه با رونالدو
رونالدو، رئال را به چهار قهرمانی اروپا رساند، فقط 67 گل در مراحل حذفی زد و در شرایط سخت هیچکس قابل اعتمادتر از او نبود. امباپه در شرایط فعلی اصلاً به او نزدیک هم نیست. مهاجم سابق موناکو و پاریسنژرمن به آمار قابل احترام 24 گل در مراحل حذفی لیگ قهرمانان رسیده اما تنها یکی از آنها در هفت بازی بعد از مرحله یک چهارم نهایی بوده. او در باخت پاریسیها در نیمه نهایی فصل قبل به دورتموند و سال 2021 به منچسترسیتی کاملاً بیاثر بود. پاریسنژرمن در سال 2020 تنها حضورش در فینال را تجربه کرد که با یک گل به بایرن مونیخ باختند اما امباپه در آن بازی یک فرصت طلایی را از دست داد که روند مسابقه را تغییر میداد. نمیشود گفت مرد بازیهای بزرگ نیست، در دو فینال جام جهانی چهار گل زده و در همین سن در رده نهم بهترین گلزنان لیگ قهرمانان است اما در مراحل پایانی با نوعی مانع ذهنی مواجه میشود و هنوز نتوانسته مثل رونالدو تیمش را به جام برساند.
جای خالی خوسلو!
مادرید باید برای فصل بعد تغییرات بزرگی ایجاد کند اگر میخواهد دوباره مدعی لیگ قهرمانان شود. این شاید شامل اخراج آنچلوتی هم شود اما خانه تکانی دفاعی در اولویت است و شاید یک مهاجم نوک دیگر بخواهند. امباپه در این نقش خوب بوده اما تخصص و علاقهاش بازی در سمت چپ است و اگر سعودیها بتوانند وینیسیوس را بخرند، کاپیتان فرانسه به آنجا برمیگردد. خوسلو به هیچوجه بهتر از امباپه نیست اما تخصص او نوک حمله است و قهرمانی فصل قبل بدون او و گلهای حیاتیاش محقق نمیشد. رئال برای فروش او به الغرافه قطر با یک و نیم میلیون یورو عجله کرد، او فصل قبل در 48 بازی 17 گل زد در حالی که فقط در 18 تا در ترکیب اصلی بود؛ آنچلوتی در نبود او برنامه جایگزینی در خط حمله نداشته است.
آزاد شدن پاریس
در پاریسنژرمن، امباپه خودش را در قله کار تیم قرار میداد و دوست نداشت افتخارات را با کسی شریک شود برای همین با نیمار درگیری داشت. با وجود این، محصول آکادمی موناکو شش قهرمانی لیگ در پاریس به دست آورد اما قهرمانی اروپا از دسترسش دور بود چون پاریس با او هیچ وقت مثل یک دسته هماهنگ و عالی کار نکرد. حالا بدون امباپه دقیقاً همان شدهاند. همه در پاریس همان کاری را میکنند که لوییس انریکه میخواهد، او از بازیکنان خواسته بیشترین اثر را در حرکات بدون توپ داشته باشند و به آنها در کار با توپ آزادی داده برای همین ترسناکترین تیم اروپا به حساب میآیند. با دو فرانسوی جوان، دزیره دوئه و برادلی بارکولا، ستاره احیاشده بارسلونا، عثمان دمبله و خرید ژانویه، خویچا کواراتسخلیا هیچکس به یاد امباپه هم نمیافتد نه فقط به خاطر استعداد و تکنیک بلکه به این دلیل که خودشان را در خدمت تیم میدانند، چیزی که امباپه از آن بیبهره است.
در خدمت تیم
انریکه تلاش کرد امباپه را از این حال خارج کند. در مستندی بعد از نخستین فصل مربی اسپانیایی در پاریس نشان داده میشود که او قبل از بازی یکچهارم نهایی لیگ قهرمانان برابر بارسلونا، با امباپه دونفره صحبت میکنند و در مورد اهمیت مسئولیتهای دفاعیاش، به او یادآور میشود که ستاره مورد علاقهاش در NBA، مایکل جوردن در دفاع فوقالعاده بود و اینکه باید در مدت باقیماندهاش در پاریس، رهبر پرسینگ و دفاع از جلوی تیم شود. او ابتدا خواسته مربی را برآورده کرد و در برد 4 بر یک تیمش در ورزشگاه المپیک بارسلونا دو گل زد تا با برد 6 بر 4 راهی نیمه نهایی شوند اما مقابل دورتموند ناامیدکننده بود. امباپه فقط وقتی تمام توانش را میگذارد که احساس کند لازم است. مادرید شرایط بدی دارد، حذف خفتبار از لیگ قهرمانان آنقدر بد بود که حتی کنار زدن بارسلونا در کورس قهرمانی لالیگا و بردن این تیم در فینال جام حذفی هم جبرانش نمیکند. انگیزه اصلی رئال از آوردن امباپه تداوم سلطهاش بر اروپا بود و عملکرد این فصل قابل توجیه نیست. کهکشانی جدید باید خودش را پیدا کند؛ انریکه درست میگفت، او در کلاس جهانی است اما به بزرگترین جام فوتبال باشگاهی دستش نمیرسد اگر یک بازیکن در خدمت تیم نباشد.