صفحات
  • صفحه اول
  • مدیریت ورزش
  • منهای فوتبال
  • ورزش جهان
  • فوتبال ایران
  • پرسپولیس
  • استقلال
  • صفحه آخر
شماره هفت هزار و هشتصد و نه - ۳۰ فروردین ۱۴۰۴
روزنامه ایران ورزشی - شماره هفت هزار و هشتصد و نه - ۳۰ فروردین ۱۴۰۴ - صفحه ۴

اشکالاتی که اینترمیلان باید رفع کند

بارسلونا، بایرن نیست

خبر خوب برای اینترمیلان این است که جسارت و سرسختی لازم برای تساوی خانگی 2بر2 مقابل بایرن مونیخ را از خود نشان دادند و با برتری 4بر3 در مجموع دو دیدار به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان راه یافتند. خبر بد برای اینتر این است که مجبور شدند با جان‌سختی برابر بایرن‌مونیخ مقاومت کنند و با برتری 4 بر 3 راهی نیمه نهایی لیگ قهرمانان شوند. احتمالاً سیمونه اینتزاگی خوشحالی‌هایش که تمام شود و فیلم بازی را ببیند-شاید به محض ورود به خانه‌اش- این ‌را می‌فهمد و سعی می‌کند آن را اصلاح کند. بخشی از آن به خاطر اینکه اینتر در اجرای برنامه‌هاش تیم بسیار خوبی است و بخشی دیگر به این دلیل نشستن و دفاع کردن در حالی که حریف حتی سینک ظرفشویی را هم به سمت شما پرتاب می‌کند، برای هیچ تیمی برنامه خوبی محسوب نمی‌شود، چه رسد به اینتر.
وقتی بنژامین پاوار گل دوم را زد، اینتر در مجموع دو دیدار دو گل از بایرن جلو بود، تیمی که جمال موسیالا، آلفونسو دیویس و خیلی‌های دیگر را نداشت. برنامه روشن بود؛ توپ را حفظ کنند، فشار را جذب کنند و شاید گل سوم را بزنند که کار بازی تمام شود. اما در عوض از لحظه‌ای که مدافع فرانسوی گل زد، تا آخر بازی بایرن هشت ضربه داشت و اینتر دو تا و موقعیت انتظار گل هم 58/0 در برابر 10/0 به نفع بایرن بود. بله سرد بود و باد می‌آمد، باران هم در سن‌سیرو می‌بارید اما بایرن هم همین شرایط را داشت. اگر چنین شرایطی باعث می‌شود در زمین خودت اردو بزنی و اجازه دهی باد یار دوازدهم حریف شود، آن وقت وزش باد، توپ لغزنده و تغییر مسیر توپ تهدید بزرگ‌تری برایت ایجاد می‌کند.
گل مساوی اریک دایر در فاصله 15دقیقه تا پایان باید درس خوبی می‌داد اما نداد. اینتر به عقب و عقب‌تر رانده شد، ونسان کمپانی نیمکت بایرن را خالی کرد و بازیکنان هجومی بیشتری را به زمین فرستاد.
واقعیت این بود که اینتر زیادی به حریف احترام گذاشت و میدان داد. تیمی که طبق برنامه اینتزاگی مطمئن و هوشیار از نظر تاکتیکی بود، به تیمی دست پایین تبدیل شد که برای جان عزیزش می‌جنگید. نباید این‌طور شود، نه وقتی که شما اینترمیلان هستید و برای دومین بار در سه سال به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان می‌رسید، نه در برابر بایرن که دوران‌ گذار را سپری می‌کند، پر از مصدوم است و کسی روی نیمکت نشسته که خیلی‌ها باورش ندارند.
بایرن چیزی برای از دست دادن نداشت و همه توانش را آورد و بازی کردن با تیمی اینچنینی آسان نیست. مهدی طارمی به زمین آمد تا حفظ توپ کند و اینتر نفس بکشد اما او تازه از مصدومیت برگشته و اثر چندانی نداشت. آلساندرو باستونی به دلیل مصدومیت وضعیت خوبی نداشت تا دو دقیقه مانده به پایان که تعویض شد. البته اینتر تیم مسن‌تری است، در زمین و روی نیمکت، برای همین بهتر بود که عقب بنشیند و دفاع کند. اما این چیزی را عوض نمی‌کند. بایرن غول فوتبال است و احتمالاً دوباره قهرمان بوندس‌لیگا می‌شود اما این نسخه تحلیل رفته از بایرن که در این دو بازی دیدیم از اینتر بهتر نبود. این تیم در اندازه نام بایرن نبود.
تا قبل از گل هری کین که فدریکو دیمارکو خیلی به او فضا داد، اینتر به‌خوبی خطر بایرن را خنثی کرده بود و به همین دلیل اعتماد به نفسش بالا رفته بود، برای همین ظرف چند دقیقه دو پاسخ به گل کین دادند.
واقعیت این است که اینتر صعود کرد و سزاوار بود. آنها کاملاً دستورات و برنامه‌های مربی را اجرا می‌کنند با آنکه دستمزد کلی‌شان خیلی کمتر از سه تیم دیگر نیمه‌نهایی است، نه‌فقط در لیگ قهرمانان مانده‌اند بلکه یکی از بهترین تیم‌های اروپا محسوب می‌شوند.
استحکام دفاعی‌شان را ببینید، در 12بازی این فصل لیگ قهرمانان تنها شش گل خورده‌اند و فقط 10دقیقه از رقبا عقب بوده‌اند. این اعداد فوق‌العاده است البته دلیلی برای اردو زدن در محوطه جریمه خودی نیست؛ اتفاقی که در آخرین دقایق بازی چهارشنبه رخ داد. کمی خودباوری بیشتری نیاز است به‌خصوص در بازی پیش‌رو مقابل بارسلونا. اگر برابر مردان هانسی فلیک جلو بیفتند، طرح حمله به خط دفاع از بالای آنها مؤثرتر خواهد بود تا اینکه بخواهند مقابل یان زومر اتوبوس پارک کنند، برای اینکه مقابله با لروی سانه، میشل اولیسه و کین خارج از فرم یک چیز است و ایستادگی در برابر لامینه یامال، رافینیا و روبرت لواندوفسکی یک چیز کاملاً متفاوت.
جستجو
آرشیو تاریخی