چمنیان: از آقای گل لیگ نوجوانان عذرخواهی میکنم
نمیخواهم شرافت خانوادهها را زیر سؤال ببرم
عباس چمنیان سرمربی مستعفی تیم ملی نوجوانان ایران پس از ناکامی تیم ملی زیر ۱۷سال کشورمان در مسابقات آسیایی، در نخستین مصاحبه تلویزیونی خود به شائبهها در خصوص فساد در تیم ملی نوجوانان پاسخ داد و گفت: «نمیخواهم شرافت خانوادهای را زیر سؤال ببرم؛ زیرا باشرافتترین خانوادهها، خانواده کارگران و طبقات پایین جامعه هستند. آنها به سختی زندگی میکنند اما شرافت خود را نمیفروشند. خیلی جالب است افرادی که در رفاه به سر برده، دوربین یا تریبونی دارند و فضایی برای صحبت کردن آنها فراهم میشود، بهراحتی حاضر هستند شرافت خود را زیر پا بگذارند. واقعاً میتوان تأسف خورد که بهراحتی هرچه تمامتر در یک رسانه تهمت بزنید، بدون هیچگونه مدرک و سندی و صرفاً براساس شنیدهها و اغراض درونی. فرضاً با فدراسیون و شخص مهدی تاج هم مشکل دارید، شما تیم ملی را لگدکوب و عباس چمنیان را به همه تهمتها منتسب کردید. آیا مشکلتان با آقای تاج حل شد یا مشکلی از مشکلات فوتبال ما حل شد؟ زیرساختهایمان درست شد؟ از آن دوست کارشناسمان که کل لیگهای دنیا را کارشناسی میکند، یک سؤال دارم. نیمه دوم بازی با کرهشمالی و نیمه اول دیدار با عمان را دیدید؟ ما در آن نیمهها بد بازی کردیم؟ وقتی قرار باشد بگوییم اصلاً تیم خوب بازی نکرد، باید این دقایق را هم ببینیم. مگر باشگاه یک محله یا شهر کوچک است که ۲۳ بازیکن پولی داشته باشد؟»
چمنیان در واکنش به انتقادات راجع به دعوت نشدن آقای گل لیگ نوجوانان تهران و بازیکنان آکادمی کیا نیز صحبت کرد و گفت: «اینکه از یک تیم تا این حد صحبت میشود، برای من جای سؤال دارد. در رسانه و برنامهای که تهمتهای بسیار ناروا و بشدت بیشرمانهای زده شده، از این تیم نام برده شد. اگر هرکسی بخواهد این مسائل را به هم وصل کند، مشکوک میشود. من به باشگاه بازیکنساز کیا جسارت نمیکنم. این تیم سالهای زیادی است بازیکن میسازد. بازیکنان این تیم را هم دیدیم.
از خودم ناراحت هستم. از عرشیا نقدی، آقای گل لیگ تهران و باشگاه کیا عذرخواهی میکنم که نتوانستم او را دعوت کنم. این مهاجم را در تست دیدم اما باید بیشتر به او فرصت میدادم. شاید یکی از دلایل فرصت ندادن به نقدی این بود که آقای گل تورنمنت کافا و مسابقات اردن در تیم ما بودند. با این حال فرصت برای آکادمی کیا فراهم بود. ۲بازیکن این تیم تا تورنمنت بلاروس همراه ما بودند و به اندازه کافی نیز فرصت داشتند. خیلی هم پای آنها ایستادم.»