خسرو حیدری، مربی امیدهای استقلال بلافاصله بعد از باخت در دربی امیدها از طریق صفحه شخصی‌اش از هواداران استقلال عذرخواهی کرد. این اقدام خسرو حیدری شاید در ظاهر قدمی در راه کاستن از طعم تلخ شکست در دربی امیدها باشد اما بدون تعارف نمی‌توان از کنار عملکرد بحث‌برانگیز او در لیگ برتر امیدهای تهران به سادگی گذشت. حیدری که در تلاش بود در برهه‌ای خودش را حتی کاندید سرمربیگری در تیم بزرگسالان استقلال جا بیندازد و برخی رسانه‌ها نیز به او بابت این پروژه کمک‌هایی کردند اما به واقع با نتایجی که در سطح امیدهای استقلال کسب کرده، نشان داده چندان مربی آینده‌داری در فوتبال ایران نیست. به هرحال فردی که نتواند در تیم امید نتیجه مطلوبی به دست آورد، در تیم‌های بالاتر با مشکلات بیشتری مواجه خواهد شد. نکته‌ای که باید در مورد خسرو حیدری به آن توجه داشت، این است که او به عنوان یک سرمربی در برقراری ارتباط با بازیکنان امید استقلال دچار مشکل است و به طور کلی فن بیان نافذی ندارد تا بازیکنان این سطح را به خوبی تهییج کند. به هرحال همه آگاهند که مربیگری در این سطح بیشتر جنبه روحی و روانی دارد و افرادی می‌توانند در رده‌های پایه به توفیق برسند که به خوبی بتوانند روحیه جوان‌ها را برای کسب پیروزی و حضوری مقتدرانه در مسابقات آماده کنند. به هرحال امیدواریم تصمیم‌گیران باشگاه استقلال برای سال‌های بعد در انتخاب مربیان پایه دقت بیشتری به خرج دهند و فارغ از اینکه گزینه‌های مورد نظر استقلالی هستند یا خیر؛ یک مربی کاربلد برای این سطح استخدام کنند. اینکه یک مربی در استوری خود موضوع اشتباه داوری در شکست تیمش را دخیل بداند و با این بهانه‌تراشی‌ها بخواهد باخت را توجیه کند، هرگز نمی‌تواند استراتژی درستی باشد.
