غیبت رفقای قدیمی در چهارمین مراسم سالگرد میناوند
خاک سرد است
محمدرضا رحیمپور
روزنامهنگار
چهار سال از روزی که مهرداد میناوند چشم از جهان فروبست، میگذرد. فوتبالیستی که جایگاه ویژهای در دل هواداران و همکارانش داشت و به دلیل ابتلا به بیماری کرونا از دنیا رفت. هنوز خیلی از فوتبالیها درگذشت علی انصاریان و مهرداد میناوند را باور ندارند؛ دو بازیکن سابق فوتبال ملی ایران و باشگاه پرسپولیس که در دوران شیوع ویروس مرگبار کرونا، به شکلی غیرمنتظره و ناباورانه جانشان را از دست دادند. با این حال، مراسم سالگرد او به شکل ناخوشایندی تحت تأثیر غیبت بسیاری از چهرههای مطرح فوتبالی و سینمایی قرار گرفت. به نظر میرسید که این غیبت نه تنها نشاندهنده فاصله عاطفی به یاد این ستاره فوتبال، بلکه نمادی از فراموشی عامدانه درباره زندگی و یادگارهای او باشد.
در این روز و در حالی که تعدادی از دوستان نزدیک مهرداد و چهرههای معروف به منظور ادای احترام به وی، در مراسم حضور یافته بودند، غیبت سایرین صدای نارضایتی را در بین حاضران ایجاد کرد. بهروز رهبریفرد، پیشکسوت پرسپولیس، در این مراسم به وضوح ابراز نارضایتی کرد و به عدم حضور دیگر نامآوران فوتبال اشاره داشت.
بهروز رهبری فرد پیشکسوت پرسپولیس که در چهارمین مراسم سالگرد مرحوم مهرداد میناوند حاضر شده بود، درباره این بازیکن فقید فوتبال ایران گفت: «مهرداد یکی از بهترین رفقای من بود. او همه گونه خوب بود و حیف شد که زود از دستش دادیم ولی من میدانم که او الان روحش شاد و جایش خیلی خوب است. مهرداد لیاقت بهترین جای بهشت را دارد. هیچکس از مهرداد گلایه ندارد و هر کس از او حرف بزند چشمش پر از اشک میشود. مهرداد را زود از دست دادیم و امیدوارم سایه بقیه بچهها بالای سر ما باشد. فوتبال همانقدر که خیلی زیباست، به همان اندازه زشتیهایی هم دارد. این پول باعث شده تا رفاقتها مثل قدیم نباشد. امثال علی انصاریان و مهرداد میناوند دیگر نیستند. هر کسی نفر دیگر را میکشد تا خودش بالا برود. متأسفانه جو فوتبال اصلاً زیبا نیست. با علی همبازی نبودم اما بچه محل بودیم و هر روز همدیگر را میدیدیم. اصلاً حس نمیکنم که او دیگر نیست. نه شماره او را پاک کردهام و نه پیامهایی که به من داده بود. واقعاً با یاد او دارم زندگی میکنم. غیرممکن است که بتوان علی و مهرداد را از یاد برد.»
وی به این نکته مهم اشارە کرد که امروز مراسم یادبود علی انصاریان نیز برگزار میشود و انتظار داشت که چهرههای فوتبالی بیشتری در مراسم مهرداد میناوند حضور یابند.
محمدرضا مهدوی دیگر چهرهای بود که در مراسم چهارمین سالگرد درگذشت مهرداد میناوند در بهشت زهرا حاضر شده بود، در این خصوص گفت: «ای کاش زنده بود و... (با بغض). ای کاش زنده بود. نمیدانم چه بگویم. آنقدر دوستداشتنی و ماه و گل بود. روحش شاد باشد. هر موقع اینجا میآیم، بغضم میترکد. خیلی با هم دوست بودیم، رفیق بودیم، همخانه و همباشگاهی بودیم. در غربت هم با هم بودیم. در شارلروا بلژیک با هم بودیم، در اصفهان و تهران و رشت با هم بودیم و همیشه هم هماتاق بودیم. همیشه با هم بودیم. روحش شاد. درباره مهرداد نمیتوانیم حرف نادرست بزنیم، چون خاطرات خیلی خوبی داریم. ای کاش کسانی که زنده هستند، قدر یکدیگر را بدانند. کاش بیشتر به همدیگر برسیم که چنین روزهایی دور هم جمع نشویم. تا زنده هستند زیر پر و بالشان را بگیریم و کنار هم باشیم. چند سال است که من میگویم ای کاش مهرداد و علی انصاریان زنده بودند و هیچوقت این اتفاقات نمیافتاد و ما هیچوقت سر خاک نمیآمدیم. کرونای لعنتی خیلیها را گرفت، ولی مهرداد یک چیز دیگر بود.»
در این شرایط، احساسات حاکم بر این مراسم به شکلی تلخ از فراموشی دوستان و همکاران حکایت داشت. چنان که در نگاه اول به نظر میرسد، انگار خاک سرد است و یاد مهرداد به مرور زمان در حافظهها محو شده است. با وجود اینکه بسیاری از افراد مانند محمدرضا مهدوی، ناصر فریاد شیریان و بهروز رهبریفرد در این مراسم حضور داشتند، در لحظات پایانی این مراسم رضا درویش نیز حضور پیدا کرد اما غیبت چهرههای دیگری که روزگاری نزدیک به او بودند، جلب توجه میکرد.
میناوند فراتر از یک فوتبال بود. او نمادی از عشق و دوستی در دنیای ورزشی ایران به شمار میرفت. روح جمعی که او به گنجینه زندگی تمام شناختهشدگان فوتبال تزریق کرده بود، به راحتی نمیتواند بدون یادآوری از سوی دوستانش از بین برود.
در حالی که امروز در دل این یادبود به یاد مهرداد میناوند مینشینیم، این سؤال به ذهن میرسد که آیا ما آمادهایم تابوهای فراموشی را زیر پا بگذاریم و درباره دوستان و همکاران گذشته خود بیشتر بیندیشیم؟ مهرداد میناوند تنها یک یاد در تاریخ فوتبال نیست، بلکه نماینده خاطراتی از دوستی، انسانیت و ورزش است که شاید امروز به دلیل مشغولیتهای زندگی روزمره و پرتکراری که ایجاد کردهایم، فراموش شده است.
آری، این مراسم بیشک نقطهای است برای تأمل در این مسائل. فراموش نکنیم که یاد مهرداد میناوند همچنان زنده است و بایستی در چنین روزهایی یاد و خاطر آنها زنده نگهداشته شود. قطعاً روح علی انصاریان در روز یادبود خود انتظار دارد که چهرههای فوتبالی و همکاران در کنار هم جمع شوند و این نشانهای از عشق و دوستی آنها را به یاد هم برسانند.
با توجه به این واقعیت، امید داریم که در مراسم آینده، کمتر شاهد غیبت چهرههای تأثیرگذار و بیشتر شنوای یاد و خاطر دوستانمان باشیم. از آنها بخواهیم که فراموش نکنند چه تأثیر عمیقی بر زندگی ما گذاشتهاند و این یادها نباید به سادگی فراموش شوند. در نهایت، به خاطر میسپاریم که چهرههایی مانند مهرداد میناوند برای همیشه در دلهای ما زنده خواهند ماند.