چرا تراکتور توانست، ملوان و آلومینیوم نه؟
اسکوچیچ و 11 بازیکن همیشه ثابت
جعفر برزگر
روزنامهنگار
اینکه تراکتور مدل فصل بیست و چهارم یکی از پرمهرهترین تیمهای لیگ بوده جملهای کاملاً کلیشهای و تکراری است. در واقع همانطور که گفته شد تراکتور یکی از تیمهای مدعی است. اما چرا پرشورها در پایان نیمفصل موفق به صدرنشینی شدند اما پرسپولیس و سپاهان و البته بقیه تیمها نتوانستند به این مهم دست پیدا کنند؟ حتی تیمهایی مثل آلومینیوم اراک و ملوان که فصل را خوب شروع کردند و خوب پیش رفتند ولی در نهایت نتوانستند به این روند ادامه دهند.
دراگان اسکوچیچ در کنار شناخت بسیار خوبی که از بازیکنان و لیگ ایران داشت مربی بسیار خوششانسی هم بود که مالک باشگاه قبل از حضورش چنین بازیکنان باکیفیتی را به خدمت گرفت. اما باز هم همه این دلایل موفقیت این تیم در نیمفصل اول نبود. سرمربی تبریزیها از همان روز اول کار میدانست که فاصله نفرات اصلی با ذخیرهاش بسیار زیاد بوده و به همین دلیل هم خیلی زود ترکیب اصلیاش را شناخت.
بازیکنانی مثل علیرضا بیرانوند، شجاع خلیلزاده، عارف آقاسی، دانیال اسماعیلیفر، محمد نادری، ایگور پوستونسکی، ریکاردو آلوز، مهدی ترابی، امیرحسین حسینزاده، تومیسلاو اشترکالی و مهدی هاشمنژاد یازده بازیکنی بودند که در تمام بازیها به عنوان بازیکن اصلی در ترکیب قرار گرفتند. این نظم تیمی، اطمینان بازیکنان از جایگاهشان، ایجاد هماهنگی به خاطر بازی زیاد کنار همدیگر و در نهایت انسجام در همه نقاط بازی از دروازهبان گرفته تا خط حمله به خودی خود تأثیر مثبتش را در کسب نتیجه میگذارد و اتفاقاً اگر تراکتور در برخی از بازیها بیجهت امتیاز از دست نمیداد، به طور حتم حالا فاصله زیادی با سایر مدعیان داشت.
10 بازیکن دیگر
کمتر از اسماعیلیفر
جالب است که مجموع دقایق بازیهای 10 بازیکن دیگر تراکتور به اندازه دقایق بازی دانیال اسماعیلیفر نمیشود. رحمان جعفری، مهدی شیری، پوریا پورعلی، مهدی حسینی، مهدی عبدی، سوکول سیکالشی، عارف غلامی، سعید کریمآذر، سجاد آشوری و محمدمهدی قنبری در مجموع 1271 دقیقه در میدان حضور داشتند که کمتر از اسماعیلیفر، بیرانوند و آقاسی بازی کردهاند.
ملوان و آلومینیوم هم
مثل تراکتور
ملوان با مازیار زارع و آلومینیوم اراک با مجتبی حسینی هم یک نظم تیمی خوبی دارند. انزلیچیها هم مثل تراکتور از 21 بازیکن در نیمفصل اول استفاده کردند.
ملوان در هربازی با ترکیبی نسبتاً مشخص و ثابت به میدان میرود. مازیار حتی نفرات ذخیرهاش را هم میشناسد.
حسینی هم در آلومینیوم چنین وضعیتی دارد. اما اینکه چرا تراکتور توانسته در پایان نیمفصل به صدر برود و این دو تیم نه، پاسخش واضح است. ملوان و آلومینیوم با توجه به بضاعت مالیشان بازیکن جذب کرده و به همین نسبت هم خوب نتیجه گرفتهاند. اما تراکتور توانسته با جذب ملیپوشان متعدد و همینطور خارجیهای باکیفیت حداقل به خواستهاش در نیمفصل برسد.
به پاشنه آشیل تراکتور
تبدیل نشود
تراکتور با هدایت اسکوچیچ و با چنین وضعیتی توانسته به صدرجدول تکیه بزند و البته امیدواری زیادی به قهرمانی در این دوره از رقابتها هم دارد، اما آنچه تا امروز نقطه قوت تراکتور بوده در صورت غفلت و برخی اتفاقات میتواند به پاشنه آشیل تراکتور تبدیل شود. حضور یازده بازیکن در تمام بازیها و البته فاصله آنها با سایر بازیکنان در صورتی که اسکوچیچ برای سایر بازیکنان برنامهای نداشته باشد، در صورت محرومیت و مصدومیت بازیکنان میتواند تراکتور را در وضعیت نامطلوبی قرار دهد؛ چیزی که احتمالاً این روزها بیشتر از هر کسی اسکوچیچ به آن فکر میکند و در تلاش است این موضوع را مدیریت کند، اما برای تراکتور و سرمربیاش موضوع سخت و خطرناکی است که نیمفصل دوم باید با آن دست و پنجه نرم کنند.
قعر جدول، برعکس صدر
همانطور که گفته شد، غیر از تراکتور که در صدر جدول است و توانسته با مشخص کردن ترکیب اصلیاش روزهای خوبی را پشتسر بگذارد، تیمهایی مثل ملوان و آلومینیوم هم همین وضعیت را داشتند، اما غیر از این سه تیم به جرأت میتوان گفت که تیمهای دیگر چنین وضعیتی نداشتهاند، حتی تیمهایی مثل سپاهان و پرسپولیس که الان از تیمهای مدعی هستند، نتوانستند مثل تراکتور بازیکنانشان را بشناسند و همچنان در آزمون و خطا بودهاند.
در این بین تفاوت فاحشی هم بین صدر جدول یعنی تراکتور و قعر جدول یعنی تیم هوادار وجود دارد. هوادار در طول نیمفصل اول رقابتها از 34 بازیکن استفاده کرده که کمتر بازیکنی توانسته در همه بازیها حضور داشته باشد و این تیم حالا در انتهای جدول قرار گرفته و تنها 8 امتیاز از 15 بازی کسب کرده است.