اطلاعات باشگاه‌ها چگونه در فضای مجازی وایرال می‌شود؟
کانال‌های دلالی بلای جان فوتبال
محمدرضا رحیم‌پور
روزنامه‌نگار
در دنیای معاصر، استفاده از شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها به یک روند فراگیر در زندگی روزمره تبدیل شده است. یکی از این پلتفرم‌ها که روی مباحث مختلف اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی تأثیر زیادی گذاشته، تلگرام است. در عرصه فوتبال ایران، کانال‌های تلگرام به مانند قارچ‌هایی در فصل باران، به سرعت رشد کرده و به یکی از منابع اصلی ارائه اطلاعات تبدیل شده‌اند. این کانال‌ها هر کدام با شیوه‌ها و ترفندهای خاص خود سعی در جذب مخاطبان دارند. برخی از آنها اطلاعات مربوط به ترکیب تیم‌ها را افشا می‌کنند، در حالی که برخی دیگر اخبار مدیران و مشکلات باشگاه‌ها را منتشر می‌کنند. به طور کلی این سؤال مطرح می‌شود که چرا باشگاه‌های فوتبال ایران باید این‌گونه اطلاعات حساس را در اختیار عموم قرار دهند و به این رسانه‌ها اجازه داده شود تا به راحتی به سوژه‌های حاشیه‌ای دست یابند؟
این افشاگری‌ها ممکن است به حواشی و جنجال‌های غیرضروری منجر شود که نهایتاً به ضرر باشگاه تمام می‌شود. سؤالی که مطرح می‌شود، این است که این افشاگری‌ها چه تأثیری روی عملکرد باشگاه‌ها و تعامل آنها با رسانه‌ها و هواداران خواهد داشت؟ این روند تنها به ایجاد منازعات و چالش‌های بیشتر در فضای فوتبال ایران منجر خواهد شد، چراکه به نظر می‌رسد برخی از مدیران باشگاه‌ها، به طور غیر مستقیم، به این کانال‌ها و افشاکنندگان وابسته شده‌اند. این وابستگی نه‌تنها می‌تواند روی کارایی و تصمیم‌گیری‌های مدیریتی تأثیر منفی بگذارد، بلکه به معنای از دست رفتن کنترل روی اطلاعات و به هم خوردن نظم رقابتی نیز خواهد بود.
از قرار معلوم عدم واکنش و اقدام جدی از سوی باشگاه‌ها و نهادهای نظارتی به این موضوع، به دلایل متعددی برمی‌گردد. به نظر می‌رسد برخی از مدیران باشگاه‌ها به طور ناخواسته به این کانال‌ها وابسته شده‌اند تا از طریق آنها خبرنگاری انجام دهند. به عبارت دیگر، این مدیران با استفاده از اطلاعات و اخبار منتشر شده در این کانال‌ها، می‌خواهند جایگاه خود را تحکیم کنند و به نوعی ارتباط آنها را با خود مفید می‌دانند.
به علاوه، مبارزه با این کانال‌ها به معنای پایه‌گذاری مدیران روی شفافیت اطلاعات و پذیرش انتقادات خواهد بود. در حالی که اگر فضای اطلاع‌رسانی بهبود یابد و مدیران نتوانند با این کانال‌ها در ارتباط باشند، ممکن است نتایج مطلوب‌تری در پی داشته باشد.
نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد، عدم پیگیری پلیس فتا در این زمینه است. بسیاری از این کانال‌ها با استفاده از ترفندهای خاص، به تبلیغ سایت‌های شرط‌بندی پرداخته و در واقع بخشی از یکی از بزرگترین چالش‌های اجتماعی را تشکیل داده‌اند. با وجود قوانین سختگیرانه در خصوص بازی‌های آنلاین و شرط‌بندی، اقداماتی برای مقابله با این کانال‌ها مشاهده نمی‌شود. حال این سؤال مطرح می‌شود که چرا نهادهای نظارتی از جمله پلیس فتا به این موضوع نپرداخته و به وضوح هیچ‌گونه واکنشی نسبت به فعالیت‌های این کانال‌ها نشان نمی‌دهند؟
در نتیجه، می‌توان گفت که کانال‌های تلگرامی در فوتبال ایران به یک چالش جدی تبدیل شده‌اند که نیازمند واکنش‌های مدیریتی و نظارتی مناسب است. اگرچه می‌توانند اطلاعات و اخبار را به سرعت در اختیار هواداران قرار دهند، اما باید یادآور شد که این موضوع بهتر است از طریق رسانه‌های رسمی انجام شود چون این روند به ایجاد حواشی و به‌هم ریختگی منجر می‌شود. برای حفظ سلامت فضای فوتبال ایران، ضروری است که مدیریت‌های ورزشی براساس شفافیت و انصاف، ساختارهای جدیدی برای اطلاع‌رسانی و تعامل با هواداران و رسانه‌ها ایجاد کنند.