استقلال سازمان لیگ ایراد قانونی دارد
صادق رئیسی‌کیا
کارشناس حقوقی ورزش
هر چقدر از یک تا هزار میلیارد تومان هم باشگاه‌های ما حق پخش دریافت کنند، تا به یکسری موارد توجه نشود، نمی‌شود انتظار موفقیت داشت و اتفاق خاصی نمی‌افتد. به میزان مبالغ قراردادها و خروجی بازیکنان و مربیان توجه کنید. آیا یک‌دهم مبلغ قراردادها خروجی داریم؟
بعضی مربیان که دائماً درگیر ایجاد حاشیه و جنجال هستند و کار اصلی خود را فراموش کرده‌اند، قرارداد بالایی دارند، در حالی که با اقدامات و جنجال‌آفرینی که داشتند باعث نابودی فوتبال و تنفر ما از این رشته می‌شوند. بنابراین تصور اینکه دریافت حق پخش بدون برخورد با چنین جریان‌هایی کارساز می‌شود، اشتباه است. مدیران فوتبال ما حرفه‌ای نیستند. ابتدا باید سازکار انتخاب مدیران و شاخص‌ها را اصلاح کرد و بعد مدیران متخصص را در رأس باشگاه‌ها قرار داد. وقتی مدیرانی شهوت قدرت و دیده شدن در برنامه‌های تلویزیونی داشته باشند، دنبال بمب ترکاندن و این حرف‌ها می‌روند، در حالی که مدیریت درست این نیست. برای عقد قرارداد همکاری با بازیکنان، مربیان و اعضای تیم فوتبال، باید یکسری مؤلفه و سنجه در نظر گرفت. همان‌طور که حقوق پزشک باشگاه‌ها باید مشخص باشد، حقوق بازیکنان هم باید مشخص باشد. سال‌هاست که میلیاردها تومان منابع به باشگاه‌ها تزریق می‌شود و خروجی خاصی ندارد.
فدراسیون یا هر بنگاه دیگری اگر قرار بر تغییر موارد اساسنامه‌ای دارد، باید در دستورجلسه آن را قید کند و اگر هم در دستورجلسه نبوده برای صحبت در مورد آن رأی‌گیری شود. یعنی به اتفاق آرا این موضوع در دستورکار قرار بگیرد. حتی اگر سازمان لیگ مستقل شود کل پیوندهای ساختاری آن با فدراسیون فوتبال که منتفی نیست. در واقع تاکنون هم سازمان لیگ، استقلال لازم خودش را داشت و فدراسیون هم به عنوان تنظیم‌گر و رگلاتوری و سازمان لیگ به عنوان مجری فعالیت می‌کنند. به نظر می‌رسد شاید به دلیل صورت‌های مالی و لزوم پاسخگویی درباره آن، این تصمیم گرفته شده است در حالی که باید حرفه‌ای‌تر عمل شود. طبق قانون برای تغییر موارد اساسنامه‌ای باید دو، سوم آرای اعضای مجمع هم اخذ می‌شد. این در حالی است که مصوبه استقلال سازمان لیگ با 44 رأی از 80 رأی آن هم در مجمع عمومی مأخوذه تصویب شد که از این حیث هم دارای ایراد قانونی است.