در حافظه موقت ذخیره شد...
آبی‌های لندن مدعی ناگهانی لیگ برتر
داستان تحول چلسی
اما حالا این سرمایه‌گذاری‌ها ثمر داده و چلسی ناگهان یکی از مدعیان قهرمانی لیگ برتر شده؛ آنها این هفته را با تنها چهار امتیاز اختلاف نسبت به لیورپول صدرنشین شروع کردند. در مرکز این موفقیت یک دیدگاه روشن نسبت به آینده است و نه اتفاقات چون چلسی جوانترین فهرست بازیکنان لیگ برتر را در اختیار دارد و با مربی‌ای کار می‌کند که افتخارش میدان دادن و بهره گرفتن از بازیکنان جوان است.
انزو مارسکا شاید قطعه آخر پازل چلسی بود و توانست یک تیم پرمهره و ناآرام را جمع و جور و به ماشین پیروزی تبدیل کند. بر اساس آمار، میانگین سنی فهرست بازیکنان چلسی 4/23 سال است که بیش از یک سال از تیم دوم این جدول یعنی برایتون جوانتر است. اصلاً برای همین به سراغ مارسکا رفتند. مربی سابق لسترسیتی با کول پالمر کار کرده بود وقتی مربی جوانی در منچسترسیتی بود و ارتباط فوق‌العاده‌ای با ستاره تیم ملی انگلیس و بازیکنان جوان دیگر دارد. این مربی 44 ساله گرم و جذاب است و به قول بازیکنان تیم صریح و معتدل.
او اجازه می‌دهد بازیکنانش برای زدن حرف‌هایشان با او راحت باشند اما زیاده‌روی نمی‌کند. گاهی هم بی‌رحم می‌شود همان‌طور که در این فصل نسبت به نونی مادوئکه و ریس جیمز عمل کرده. او علناً از توانایی جیمز برای رهبری تیم در زمین انتقاد کرد. در واقع مارسکا تیمی را به دست گرفت که جیمز کاپیتانش بود و حالا به خاطر مصدومیت‌ها، مدافع تیم ملی انگلیس فقط گاهی فرصت بازی پیدا کرده و بعید است که اگر بخواهد کاپیتانی انتخاب کند، جیمز را در نظر بگیرد. بعد نوبت مادوئکه رسید که فقط یک روز در تمرین ضعیف بود و برای بازی با استون ویلا کنار گذاشته شد. این درس بزرگی بود و او در برد 5 بر یک مقابل ساوتهمپتون یک گل زد و یک پاس گل داد. این گرفتن پاسخ از یک بازیکن است.
مارسکا همچنین در مدیریت متبحر است. باشگاه بی‌رحمانه به رحیم استرلینگ اعلام کرده بود آینده‌ای در تیم ندارد اما مارسکا با نرمی بیشتر با او رفتار کرد و قرضش دادند.
فصل قبل، موریسیو پوچتینو نمی‌توانست از خط میانی تیم بهترین بهره را ببرد. این فصل، مارسکا بهترین بازی‌ها را از مویزس کایسدو گرفته و از کنارگذاشتن انزو فرناندس برای اینکه تیم تعادل بیشتری داشته باشد، ابا نکرده. رومئو لاویا گزینه بهتری است.
حالا نوبت فرناندس بود که جایش را پس بگیرد، حالا بهترین بازی‌ها را از هر سه نفر می‌بینیم. در تابستان ویدیویی از فرناندس پخش شد که در جریان بازی‌های ملی شعارهای نژادپرستانه می‌داد، این می‌توانست هر رختکنی را ویران کند اما مارسکا با تدبیر این موضوع را حل کرد. تجربه سنگینی برای یک مربی جوان بود اما از آن گذر کردند. به هر حال، بدون شک بزرگترین دستاورد مارسکا متحدکردن تیم بوده. او این کار را ساده و با جلسات تیم در آغاز فصل انجام داد و بعد از آن دیگر به عقب برنگشته‌اند.
فصل قبل چلسی بازیکنان ناراضی زیادی در رختکن داشت و هیچ چیز بدتر از حضور بازیکنان ناراضی که می‌دانند بازی نمی‌کنند، تیم را به‌هم نمی‌ریزد. مارسکا به جای تلاش برای راضی کردن 25 بازیکن این کار را ساده کرد؛ حالا برای هر پست حداقل دو بازیکن با هم رقابت دارند.
پالمر می‌داند که رقیبش ژوائو فلیکس است، جیدون سانچو با میخایلو مودریک و پدرو نتو رقابت دارد. مادوئکه بیشتر در سمت راست شروع می‌کند، نیکلاس جکسون که زیر نظر مارسکا پدیده شده باید کریستوفر انکونکو را کنار بزند. این کار تردیدها را از بین برده و رقابت را جدی کرده.
برنامه‌ریزی چلسی برای بلندمدت است چون تیم بسیار جوانی دارند. مقامات چلسی که مورد تمسخر قرار گرفته بودند و گفته می‌شد از فوتبال چیزی نمی‌دانند، عقب‌نشینی کرده و دیگر به دنبال جنجال نیستند. هرچه بیشتر به عملکرد آنها انتقاد می‌شد، برای درست کردن اوضاع مصمم‌تر می‌شدند و حالا این عزم جزم ثمر داده است.