برزیل به آرژانتین نزدیک شد
بوتافوگو بر قله لیبرتادورس
سیدعلی بلندنظر
خبرنگار
بوتافوگو شبی تاریخی را رقم زد و با پیروزی ۳ بر یک برابر دیگر تیم برزیلی، اتلتیکومینیرو در فینال شصت و پنجمین دوره مسابقات کوپا لیبرتادورس برای نخستین بار قهرمان این رقابت‌ها شد. این بازی در ورزشگاه مونومنتال بوینوس آیرس به عنوان یکی از به یادماندنی‌ترین مسابقات تاریخ اخیر لیبرتادورس در ذهن‌ها می‌ماند، باشگاه شهر ریودوژانیرو با استحکام دفاعی و فرصت‌طلبی ستاره‌های خود بیست و چهارمین قهرمانی برزیل در بالاترین سطح فوتبال باشگاهی امریکای جنوبی را رقم زد تا تنها یک قهرمانی با آرژانتینی‌ها فاصله داشته باشد. لوییز هنریکه گل اول را در دقیقه ۳۵ زد و الکس تلس (مدافع کناری سابق منچستریونایتد) گل دوم را از روی نقطه پنالتی یک دقیقه مانده به پایان نیمه اول به ثمر رساند. ادواردو وارگاس دو دقیقه بعد از شروع ۴۵ دقیقه دوم یکی از گل‌ها را تلافی کرد اما جونیور سانتوس در وقت‌های تلف شده دهمین گل خود در این دوره را زد و خیال تیمش را از پیروزی راحت کرد. بوتافوگو دوازدهمین تیم برزیلی قهرمان لیبرتادورس است.
برزیل برای ششمین بار پیاپی قهرمان لیبرتادورس شد و برای سومین بار متوالی تیمی از ریودوژانیرو این رقابت‌ها را فتح کرد، در سال ۲۰۲۳ فلومیننزه و در سال ۲۰۲۲ فلامنگو قهرمان امریکای جنوبی شده بود.
سریع‌ترین اخراج
بوتافوگو در حالی به قهرمانی رسید که ۳۰ ثانیه بعد از شروع بازی ده نفره شد چون هافبک سابق اینترمیامی، گرگور به خاطر خطا روی فائوستو ورا باعث خونریزی سر او شد و داور که ابتدا کارت زرد داده بود، با بازبینی صحنه نظرش را عوض و بازیکن خاطی را اخراج کرد. در واقع خیلی از هواداران هنوز جای‌شان را روی صندلی درست نکرده بودند که بازیکن بوتافوگو اخراج شد. این سریع‌ترین اخراج تاریخ فینال جام لیبرتادورس بود.
مینیرو که در سال 2013 با درخشش رونالدینیو تنها قهرمانی‌اش در لیبرتادورس را به دست آورده، تلاش کرد با استفاده از برتری عددی نسبت به حریف بر بازی مسلط شود اما مالکیت توپ به کار تیم گابریل میلیتو نیامد و بازنده این میدان شدند.
نقش پررنگ دروازه‌بان
جان، دروازه‌بان بوتافوگو نقش مهمی در این پیروزی داشت، هنگامی که در بازی گلی رد و بدل نشده بود، دو ضربه را از هالک گرفت و وقتی تیمش ۲ بر یک جلو بود اما تحت فشار زیادی قرار داشت، با دو واکنش عالی اجازه نداد بازی به تساوی کشیده شود. او بعد از بازی گفت: «این رؤیای من بود، حرف زدن درباره خانواده سخت است، من واقعاً خیلی تلاش کردم اما همیشه دستم از قهرمانی کوتاه مانده بود. به دختر بزرگم قول داده بودم یک مدال طلا به گردنش بیندازم، حالا هیچ کس نمی‌تواند این قهرمانی را از من بگیرد. اگر من در دروازه اشتباه کنم، خانواده‌ام واقعاً ناراحت می‌شوند و حالا نوبت خوشحالی آنها است.»
سلطه پرتغالی‌ها
پرتغالی‌ها بر فوتبال امریکای جنوبی سلطه دارند و بعد از آنکه ژرژ ژسوس و آبل فریرا به ترتیب با فلامنگو و پالمیراس قهرمان این قاره شدند، نوبت به آرتور ژرژ رسید که با فلامنگو این افتخار را تکرار کند، تیمی که هرگز در مسابقه تعیین قهرمان باارزش‌ترین جام باشگاهی امریکای جنوبی حاضر نشده بود. این تلاش از هشت ماه قبل شروع شد و این مربی ۵۲ ساله که فصل قبل با براگا قهرمان جام اتحادیه پرتغال شده بود، حالا به بزرگترین دستاورد فوتبال باشگاهی در امریکای جنوبی رسیده است آن هم در جایی که دو مربی هموطنش، لوییز کاسترو و برونو لاژه در دو فصل قبل نتوانسته بودند موفق شوند.
حالا زمان شادی است اما نه برای مدتی طولانی. باید خود را برای جام جهانی باشگاه‌ها با فرمت جدید آماده کنند که در تابستان در امریکا برگزار می‌شود، قبل از آن هم باید برای جام بین قاره‌ای آماده شوند. ۲۱ آذر با پاچوکا روبه‌رو می‌شوند و اگر به پیروزی برسند با الاهلی مصر دیدار می‌کنند. غول آخر این جام هم رئال مادرید است که ۲۸ آذر برای قهرمانی جام بین قاره‌ای دندان تیز کرده است.
پیوند تنیس و فوتبال
یک بار دیگر دنیای فوتبال و تنیس در کنار یکدیگر قرار گرفتند. در مراسم افتتاحیه فینال کسی که کمک کرد جام قهرمانی به کنار زمین آورده شود، پرافتخارترین بازیکن تاریخ تنیس، نوواک جوکوویچ بود که به پایتخت آرژانتین آمده بود تا در مسابقه خداحافظی تنیسور مشهور این کشور، خوان مارتین دل پوترو شرکت کند که سابقه قهرمانی در اوپن امریکا را دارد. جوکوویچ ۲۴ قهرمانی در گرنداسلم‌ها دارد.