جای کاپیتان نروژی در آرسنال خالی بود
چوب جادوی اودگارد
مارتین اودگارد فقط سه دقیقه زمان لازم داشت تا چوب جادویش را تکان دهد. با پای چپ توپی را به محوطه جریمه ناتینگهام فارست فرستاد، میکل مرینو ضربه سر زد که مدافعان از روی خط برگرداندند و یورین تیمبر گل زد. کمک داور ویدیویی این گل را به دلیل آفساید مردود اعلام کرد اما مشخص شد این دو هفته پرتنش برای اینکه مشخص شود کاپیتان نروژی به ترکیب آرسنال می‌رسد یا نه ارزشش را داشته است؛ او به تیم اعتماد به نفس داد. توپچی‌ها راه خود را پیدا کردند و بوکایو ساکا گل اول را زد در حالی که کاپیتان اوضاع را تحت کنترل داشت و به کوچکترین فضای میان خطوط حریف رحم نمی‌کرد. در مورد شرایط بدنی ساکا هم در آخرین لحظات تصمیم‌گیری شد و او توانست به ترکیب اصلی برسد مثل اودگارد که آخرین‌بار در اواخر مرداد در دیدار با برایتون از ابتدا در زمین بود. باورش سخت بود که این دو تازه از مصدومیت بیرون آمده‌اند اما گویا هیچ مصدومیتی در کار نبوده؛ به‌خصوص اودگارد که فوق‌العاده از مدافعانی که پرس کرده بودند، عبور می‌کرد و ۱۵ پاس سالم در یک‌سوم دفاعی حریف داد که بیش از هر بازیکن دیگری بود. جای تعجب نبود که روی گل ساکا نقش مؤثر داشت چون در مرکز دو حرکت دیگر تیم بود که اولی را گابریل ژسوس از دست داد و دومی را خودش زد که از روی خط دروازه دفع شد. ویژگی منحصر به فرد بازیساز ۲۵ ساله آرسنال این است که یکی از معدود ستاره‌های دنیای فوتبال است که می‌تواند به تنهایی سطح تیم را بالا ببرد. درخشش ساکا چیز جدیدی نبود اما هماهنگی و درک متقابلش از اودگارد شاید همان چیزی است که جایش در آرسنال خالی بوده. لئاندرو تروسار سعی کرده بود جای خالی هافبک نروژی را پر کند اما هیچ‌کس هوش و آگاهی اودگارد را ندارد که می‌تواند حرکت تیم را تنظیم کند. چنین بازی‌هایی مشخص می‌کند آرسنال چه بازیکن اثرگذاری را در این مدت نداشته و در نبودش مقابل بورنموث، لیورپول و نیوکاسل امتیاز از دست داده و از کورس قهرمانی عقب افتاده است.