پول‌ها را با ساخت پیست‌های سیمانی دور ریختند
اسدی : مدیران سابق باید پاسخگو باشند
رسول اسدی از وقتی سرپرست فدراسیون دوچرخه‌سواری شده با چالش‌های زیادی دست و پنجه نرم کرده است. از بدهی و مشکلات زیرساخت و تجهیزات گرفته تا دردسرهایی که اشتباهات رؤسای قبلی به وجود آورده است. او معتقد است اولویت‌بندی اعزام رکابزنان به قهرمانی آسیا را تعیین می‌کند. رئیس فدراسیون سرمایه‌گذاری روی همه مواد را اشتباه رؤسای قبلی فدراسیون می‌داند.
درست است که رکابزنان سرعتی پیست به قهرمانی آسیا اعزام نمی‌شوند؟
به خاطر رکوردهای پایین آنها به قهرمانی آسیا نمی‌روند. البته این مسأله امروز و دیروز نیست. رکوردهای سرعت پیست ایران چند سالی است که با آسیا فاصله زیادی پیدا کرده است. البته نه‌تنها ایران که خیلی از فدراسیون‌های آسیایی در همه مواد تاپ نیستند و بنابراین برای حضور در مسابقات اولویت‌بندی می‌کنند. فدراسیون‌های قوی‌تر هم اولویت‌بندی دارند. ابوحیدری سرمربی تیم ملی سرعت که از مربیان بادانش و زحمتکش است هم خیلی تلاش کرد. او خودش هم می‌داند باید روی ماده‌ای سرمایه‌گذاری کنیم که مقرون به صرفه باشد و آمایش سرزمینی و زیرساخت‌ها هم جوابگو باشد. ما نمی‌توانیم در همه مواد سرمایه‌گذاری کنیم. این کار اشتباه فدراسیون‌های قبلی بود. کار باید درست و منطقی باشد. سال‌های قبل کاری کردند که منطقی نبود.
چطور؟
نباید روی همه مواد سرمایه‌گذاری شود. بلکه سرمایه‌گذاری باید طبق تعداد و شانس مدال باشد. البته که رکابزنان سرعت هم تلاش می‌کنند اما دلیل اعزام به قهرمانی آسیا باید منطقی باشد. ما از روزی که آمدیم اولویت‌بندی کرده‌ایم اما مقاومتی هست. همه باید درک کنند اولویت‌های فدراسیون طبق منطق قابل دفاع است. همان‌طور که همه فدراسیون‌ها از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به یک اندازه بودجه نمی‌گیرند و طبق مدال و شانس مدال بودجه‌شان مشخص می‌شود. دوچرخه‌سواری فدراسیون پیچیده‌ای است و باید در دوره‌های قبلی فدراسیون اولویت‌بندی انجام می‌شد.
چرا دوچرخه‌سواری یک پیست چوبی استاندارد ندارد؟
مشکل ما همین است. زیرساخت‌های استاندارد نداریم. البته کار را کم‌کم شروع کرده‌ایم و قرار است مرکز سنجش را ماه آینده افتتاح کنیم. کاری که باید 5 سال قبل انجام می‌شد را حالا انجام می‌دهیم. کارها برای دوچرخه‌سواری سخت و زمان‌بر است. تصمیم ساخت پیست چوبی تنها به فدراسیون برنمی‌گردد و کارهایی به این عظمت را تنها فدراسیون نمی‌تواند بسازد و طرح ملی است. مثل استادیوم فوتبال که فدراسیون به‌تنهایی نمی‌تواند بسازد و باید در سطح کشور انجام شود. البته 10-12 پیست چند سال پیش ساخته شد اما نصفه و نیمه ماند و ساخت آنها متوقف شد. هیچ نظارتی هم روی آنها نبوده. پیست‌های سیمانی منسوخ شده روباز غیراستاندارد که باید وزارت و رسانه‌ها ریشه‌یابی کنند چه کسی 10-15 سال پیش مجوز ساخت آنها را داد و این همه پول را دور ریختند.
انگار شرایط خیلی سختی دارید.
پیست چوبی پیشکش، ساختمان فدراسیون را 10میلیارد فروختند و بابت ساختمان نیمه‌کاره بدهکاریم. اگر ساختمان نیمه‌کاره را هم می‌فروختند این‌قدر فدراسیون متضرر نمی‌شد. کسی نیست آن نفر را پیدا کند که با چه منطقی تأیید کرده. پیست چوبی استاندارد 250 متر است و آن‌وقت در تبریز به دلیل سرما نمی‌شود از پیست روباز استفاده کرد، در کرمان بابت گرما و اهواز هم به خاطر بی‌آبی. من گزارشم در این زمینه به وزیر داده‌ام. باید مدیران قبلی بابت این سهل‌انگاری به سیستم نظارتی پاسخگو باشند. من دلم می‌سوزد اما نمی‌شود همه حرف‌ها را گفت. نه فقط پیست که حتی بابت تجهیزات هم همین چالش را داریم. 300 دوچرخه غیر استاندارد در انبار مانده. 300 دوچرخه‌ای که یکی از آنها هم قابل استفاده نیست. ما چنین فدراسیونی را تحویل گرفتیم، دوپینگ سازمان یافته، 60هزار یورو بدهی به فدراسیون جهانی که البته همه آنها را بسته‌ایم و فدراسیون بعدی ثمراتش را می‌بیند و کارهای عمرانی هم به نتیجه می‌رسد. زیرساخت‌ها هم سال‌های بعد بهتر نتیجه می‌دهد. کاری کردیم که در دوره‌های بعد چه باشم یا نباشم شرایط بهتر می‌شود.
دوچرخه‌سواری جزو کمیته رشته‌های پرمدال هم هست، درست است؟
دوچرخه‌سواری 66 مدال در المپیک دارد که ایران تا به حال یک دانه هم نگرفته است. البته سهم آسیا از المپیک 2-3 مدال بوده است. اما هدف ما اول بازی‌های آسیایی ناگویا ست. چرا که دوچرخه‌سواری ایران پتانسیل خوبی دارد، اما باید نگاه ویژه به آن شود و راهبرد لازم است ما هم تا جایی که انرژی و زمان اجازه دهد کارها را انجام می‌دهیم، چه ثمره‌اش در دوره بعدی ریاست خودم باشد یا نباشد. البته برای زیرساخت‌ها هم برنامه داریم.