ایلیا بهزاد اول/ اخراج شجاع خلیل‌زاده در دقایق ابتدایی نیمه دوم دیدار ایران و کره شمالی، شرایط مسابقه را به طور کلی تغییر داد و تیم ملی کشورمان که در نیمه اول با سه گل رقیب نه‌چندان قدرتمند خود را شکست داده بود، در آستانه از دست دادن پیروزی قرار گرفت. این برای اولین بار نیست که تیم ملی ایران، در مسابقات مختلف و برابر رقبایی که سطح پایین‌تر از ما دارند پس از رخ دادن یک اتفاق غیرقابل پیش‌بینی، دچار بحران می‌شود. کارلوس کی‌روش یکی از مربیان پیشگام فوتبال ایران در حوزه آنالیز و تحلیل پیش از بازی رقبا بود و معمولاً با استراتژی مشخصی پا به مسابقات می‌گذاشت اما تیم او، از اخراج پولادی مقابل عراق گرفته تا اشتباه خط دفاعی مقابل ژاپن، هیچ‌گاه پس از یک حادثه در زمین نتوانست شیرازه اصلی خود را بازیابی کند. این موضوع حتی در دوران حضور ویلموتس با اخراج مسعود شجاعی مقابل عراق ادامه پیدا کرد و حالا در تیم امیر قلعه‌نویی نیز می‌توانیم این مسأله را مشاهده کنیم. مسأله‌ای که ابتدا در دیدار جام ملت‌ها مقابل سوریه و پس از اخراج مهدی طارمی مشاهده شد و در جدال حساس مرحله نیمه‌نهایی مقابل قطر و با یک گل تصادفی توسط قطری‌ها، قهرمانی آسیا را از فوتبال ایران گرفت.
تیم ملی ایران در جدال با تیمی مثل کره شمالی هم نشان داد که از لحاظ روانی و فنی، آمادگی لازم برای واکنش نشان دادن به حوادث رایج در مسابقات را ندارد و شاید بتوان این موضوع را یک معضل روانشناختی در ورزش ایران دانست؛ چرا که ما در سایر ورزش‌ها مانند کشتی و والیبال نیز در سال‌های اخیر موارد مشابهی را دیده‌ایم و ورزشکاران ایرانی، کمتر در واکنش نشان دادن به حوادث موفق بوده‌اند. حوادث و اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی، جزئی از ورزش هستند که آن را به یک پدیده جذاب و همه‌گیری تبدیل می‌کند و ما باید بپذیریم که این اتفاقات، در هر زمانی ممکن است رخ بدهند و واکنش درست به آن، کلید موفقیت در سخت‌ترین شرایط است.
