در حافظه موقت ذخیره شد...
تیم مرموز پاراگوئه در خانه نمی‌بازد
آرژانتین یک قدم تا جام جهانی
آرژانتین ماه گذشته با یک بازی فوق‌العاده ۶ بر صفر بولیوی را در هم کوبید تا با سه امتیاز اختلاف نسبت به کلمبیا جایگاهش در صدر جدول را حفظ کند. شاهکار لیونل مسی در این بازی، این بود که هت‌تریک کرد و دو پاس گل داد تا آرژانتین ۲۲ امتیازی شود و با توجه به اینکه معمولاً ۲۵ امتیاز برای قرارگرفتن در میان شش تیم اول جدول کافی است، آلبی سلسته یک پایش را در جام جهانی آتی گذاشته است.
اما تیم اسکالونی قرار نیست پایش را از روی پدال بردارد چون می‌خواهند در صدر جدول مقدماتی در امریکای جنوبی قرار بگیرند، اتفاقی که در دو دوره گذشته رخ نداده است. بر خلاف اکثر تیم‌های امریکای جنوبی بازی خارج از خانه هم احتمالاً تأثیری روی تیم ندارد چون تا به حال از پنج بازی ۱۰ امتیاز گرفته‌اند، چهار تا بیشتر از هر تیم دیگری. اما شهریور در کلمبیا باختند و مهر برابر ونزوئلا متوقف شدند.
بازی با پاراگوئه هم هیچ وقت آسان نیست چون این تیم آخرین تیمی بوده که در خانه‌اش به آرژانتین اجازه گلزنی نداده، در دیداری که دو تیم سه سال قبل در مقدماتی جام جهانی داشتند. کلاً بازی‌های این دو تیم هیجان زیادی نداشته و در هفت بازی آخرشان تنها هفت گل زده شده، دو بازی آخر هم بدون گل بوده. میزبان برای مقدماتی جام جهانی و صعود به این رقابت‌ها برای نخستین بار بعد از سال ۲۰۱۰ برنامه مشخصی دارد و اینکه در ۱۰ بازی چهار گل خورده و چهار گل زده، گویا است.
کار گوستاوو آلفارو هم شایسته تمجید است اگرچه خیلی به چشم نمی‌آید. از دو ماه قبل که او آمده شرایط تیم به کلی عوض شده و با هشت امتیازی که در چهار بازی آخر گرفته‌اند، در حال حاضر در رده ششم قرار دارند. «بازی‌های خانگی‌ات را ببر و خارج از خانه مساوی کن»، این نسخه خوبی برای رسیدن به تورنمنت‌های بزرگ است؛ به خصوص در امریکای جنوبی و پاراگوئه همین کار را می‌کند. در شهریور برزیل را شکست دادند و از اروگوئه مساوی گرفتند، ماه گذشته با دیگر تیم نتیجه‌گرا، اکوادور بدون گل مساوی شدند و در بازی دهم، ونزوئلا را بردند تا ۱۳ امتیازی شوند. برد ۲ بر یک مقابل ونزوئلا نخستین مسابقه این تیم در این دوره بود که بیش از یک گل داشت. آلفارو آرژانتینی است و هفت بازیکنش در لیگ کشورش بازی می‌کنند.