بازیکنانی که در فیورنتینا تولدی دوباره پیدا می‌کنند
ستاره‌های درخشان فلورانس
سیدعلی بلندنظر
خبرنگار
گاهی وقت‌ها باید بروید تا عزیز شوید. فلورانس این روزها خانه بازیکنانی است که در تیم‌های سابق خود چندان مورد علاقه نبودند و حالا به ستاره‌هایی در فیورنتینا تبدیل شده‌اند و آتشی که روشن شده، شهر رنسانس را به رؤیاپردازی‌های بزرگی کشانده است.
اول از همه به سراغ مویزه کین می‌رویم، بازیکنی فوق‌العاده بااستعداد که دیگر جایی را پیدا نمی‌کرد که به او فرصت بازی بدهند و بتواند خودش را ثابت کند. یوونتوس، اورتون و پاری‌سن‌ژرمن رزومه بدی نیست برای بازیکنی که تنها ۲۴ سال دارد اما باید گفت تا به حال نتوانسته بود انتظارات را برآورده کند. انتقال به بنفش‌ها برای هر دو طرف پرریسک بود اما تا به حال جواب داده است. او در پیروزی این هفته تیمش برابر ورونا برای نخستین‌بار در دوران حرفه‌ای خود هت‌تریک کرد.
کین در آرتمیو فرانکی دوباره متولد شده و رهبر بی‌رقیب خط حمله فیورنتینا شده است. او هم گل می‌زند هم خط حمله را به شکلی مدیریت می‌کند که از زمان رفتن دوشان ولاهوویچ به یوونتوس جایش در قسمت هجومی تیم خالی بوده. مدافعان سراسر ایتالیا دقیقاً با همان بازیکنی روبه‌رو شده‌اند که تیم‌های قبلی آرزویش را داشتند، او ثابت کرده فوتبالیست‌ها برای اینکه درخشش را آغاز کنند، باید مورد اعتماد قرار بگیرند.
همین را در مورد یاسین عدلی باید گفت که بعد از انتقال پر سر و صدای سال ۲۰۲۱ به میلان به بازیکنی پاره وقت در این تیم بدل شد. او را از روسونری قرض گرفته‌اند با گزینه خرید. این فرانسوی در همین مدت کوتاه توانایی‌هایش را به رخ کشیده ازجمله در برد یک ماه قبل تیمش مقابل میلان که گل اول را وارد دروازه تیم اصلی‌اش کرد. با تماشای بازی‌اش متوجه می‌شوید چرا با بزرگان مقایسه می‌شود.
در کنار او در خط میانی متحول شده، دو نفر از رم آمده‌اند. ادواردو بووه بازیکن مستعدی بود اما از چشم جالوروسی افتاده بود تا اینکه در برد ۵ بر یک ششم آبان برابر رم درخشید و یکی از گل‌ها را زد. این ۲۲ ساله را هم قرض گرفته‌اند و هواداران امیدوارند زودتر قرارداد دائم با او ببندند. یک نفر دیگر هم از پایتخت آمد که البته تجربه بیشتری داشت و مثل او در تیمش مازاد بود؛ دانیلو کاتالدی از لاتزیو. او بسیار محکم است و حتی گل می‌زند، قرارداد دائم کاملاً برازنده اوست.
اما شاید بزرگترین «ردشده» تیم‌های دیگر داوید دخئا باشد که بعد از جدایی از منچستریونایتد تقریباً فوتبال را کنار گذاشت اما منتظر فرصت بود. او به سری A علاقه‌مند بود و فیورنتینا به دروازه‌بانی پیشنهاد داد که خیلی‌ها می‌گفتند خاصیتی ندارد. او ثابت کرد منتقدانش اشتباه می‌کنند و با واکنش‌های خیره‌کننده برای تیم امتیاز گرفته، باشگاه بالاخره کسی را پیدا کرد که جای پیترو تراچیانو را تنگ کند.
روبین گوسنز نفر بعدی است که بعد از ناکامی در اینترمیلان یک فصل را در اونیون برلین گذراند و وقتی به لیگ ایتالیا برگشت مثل اینکه هیچ وقت از این رقابت‌ها دور نبوده است. لوکاس بلتران هم بعد از آمدن آلبرت گودموندسون زیادی به نظر می‌رسید اما با مصدومیت بازیکن سابق جنوا، این آرژانتینی یکی از ستاره‌های تیم رافائله پالادینو شده است.
نفر آخر هم پیترو کوموتزو است که به قلب دفاع رفته و یادآور جوزپه برگومی جوان در جام جهانی ۱۹۸۲ است. هنوز زود است که بخواهیم فشار زیادی به او وارد کنیم اما تا به حال بازیکن شاخصی بوده و اگر اینطور ادامه دهد، یکی دیگر از استعدادهای فیورنتینا می‌شود که مورد توجه تیم‌های بزرگ اروپا قرار می‌گیرد.
کسی نمی‌داند روند خوب فیورنتینا که باعث شده یکی از چهار تیم ۲۵ امتیازی جدول لیگ ایتالیا پشت‌سر ناپولی صدرنشین و ۲۶ امتیازی باشد، تا کی ادامه پیدا می‌کند چون هواداران این تیم در گذشته بارها ناامید شده‌اند اما رسیدن به سهمیه اروپایی بهتر از لیگ کنفرانس دستاورد بزرگی برای خیلی از استعدادهای درخشان اما بی‌ادعای این تیم تلقی می‌شود.