فریده شجاعی: در این شرایط بحرانی بیشتر یاد خاطرات قدیمی می‌افتم
عشق پورحیدری به استقــــــــلال فرازمینی بود
فائزه زمانی
خبرنگار
منصور پورحیدری در زندگی ورزشی‌اش برنده میدان‌های بزرگی بود اما شاید فتح قلب هواداران استقلال بزرگترین نبردی بود که او از آن سربلند بیرون آمد. 8 سال از پرکشیدن ناباورانه اسطوره استقلالی‌ها می‌گذرد اما زمان چیزی را عوض نکرده است و عشق تمام نشدنی هواداران به اسطوره تکرار نشدنی‌شان باعث شده تا همچنان دقیقه 22، سکوهای استقلال یک تنه نام بزرگ منصور پورحیدری را فریاد بزنند. در شرایطی که به بهانه سالروز وداع او با زمین با همسرش، فریده شجاعی به گپ و گفت نشستیم، او عشق پورحیدری به استقلال را فرازمینی می‌داند و معتقد است در روزهایی که استقلال در بن‌بستی بی‌انتها گیر کرده است، بیشتر از قبل یاد خاطراتش با منصورخان افتاده و جای خالی‌اش را حس می‌کند.
بعد از این همه سال، جای خالی منصورخان همچنان پررنگ است یا با مرور زمان کمتر حس می‌شود؟
8 سال از فوت منصور می‌گذرد. یاد و خاطر او هیچ‌وقت از بین نمی‌رود. البته زمان، غم نبود او را به مرور کمتر کرده است و اگر به همان شدت روزهای اول بود که اصلاً نمی‌شد زندگی کرد. از وقتی استقلال دچار بحران شده، خاطرات گذشته بیشتر از قبل برایم تداعی می‌شود و به این فکر می‌کنم که اگر منصور بود، اوضاع اینطور نمی‌ماند.
بعد از 8 سال توانسته‌اید با نبود او کنار بیایید؟
به هرحال نبودن او بعد از این همه سال همچنان سخت است. سعی کرده‌ایم با این موضوع کنار بیاییم اما فرزندانم مخصوصاً دخترم هنوز برایش غیرقابل باور بوده و به اندازه همان روزهای اول دلتنگ پدرش است.
عشق استقلالی‌ها به منصورخان تمام نشدنی است و بعد از این همه سال همچنان دقیقه 22 روی سکوها اسمش را صدا می‌زنند. این موضوع برای شما چه حس و حالی دارد؟
عشق منصور به استقلال فرازمینی بود و او به خاطر این تیم از زندگی و جوانی‌اش گذشت. حتی هواداران پرسپولیس هم این موضوع را تأیید می‌کنند، چه برسد به هواداران استقلال که به خوبی این عشق را درک کرده و هنوز هم بعد از این همه سال به یاد او هستند. منصور مهره ارزنده‌ای بود که در چنین بن‌بست‌هایی، هواداران جای خالی‌اش را بیشتر از قبل حس می‌کنند. از طرفداران ممنونم چون عشق آنها به منصور است که باعث تسکین ما می‌شود، بنابراین خوشحالم که بعد از این همه سال هنوز به یادش هستند.
در این روزهای بحرانی اگر بزرگانی مثل منصورخان بودند، چقدر می‌توانستند به استقلال کمک کنند؟
به هرحال اگر بزرگانی مثل منصور و ناصرخان حجازی بودند، شرایط بهتر پیش می‌رفت و حالا در این شرایط بحرانی نبودشان بیشتر حس می‌شود. الان هم نیروهایی هستند که می‌توانند به میدان آمده و به بهبود اوضاع استقلال کمک کنند. امیدوارم هرچه سریع‌تر با یک برنامه‌ریزی درست تیم از این بحران دربیاید و مجدداً به کورس قهرمانی برگردد.
در حالی که علاقه بزرگانی مثل منصورخان به استقلال مثال‌زدنی است، عده‌ای معتقدند که شرایط فعلی استقلال به دلیل کم‌کاری بازیکنان است.
عوامل مهمی در حال و روز استقلال دخیل است و نمی‌شود تقصیر را فقط گردن مدیریت یا بازیکنان انداخت. با وارد شدن هلدینگ خلیج‌فارس یکسری مشکلات مثل معضل مالی برطرف شد اما یکسری از مسائل هم پیش نرفت. من در حد و اندازه‌های این موضوع نیستم که راجع به مدیریت نظر بدهم. از طرفی هم در بطن کار نیستم که بخواهم صحبت کنم اما شاید تیم این فصل خوب بسته نشد، نمی‌گویم بازیکنان کم‌کاری می‌کنند اما گاهی شرایط طوری پیش می‌رود که بازیکنان هم نمی‌توانند بهترین عملکرد خود را ارائه بدهند.
استقلال همچنان شانس این را دارد که به کورس قهرمانی برگردد؟
برگشت استقلال به کورس قهرمانی آرزوی هر استقلالی است و من هم امیدوارم که هر چه زودتر با حل شدن مشکلات، تیم به روزهای اوجش بازگردد تا باز هم شاهد لبخند هواداران باشیم.
برش
به بهانه سالگرد درگذشت چهره‌های ماندگار
نگاهی به افتخارات پورحیدری و داناییفر
استقلال در تاریخ چهاردهم آبان ماه دو چهره ماندگار خود را از دست داده است؛ یکی منصور پورحیدری که هنوز این باشگاه چنین چهره نافذی را بعد از درگذشتش نداشته و دیگری مرحوم علی داناییفر که او نیز یکی از مفاخر باشگاه استقلال به حساب می‌آید. از جمله افتخارات مرحوم داناییفر می‌توان به این موارد مهم اشاره کرد:
یک عنوان قهرمانی مسابقات قهرمانی ایران، ۸ عنوان قهرمانی جام باشگاه‌های تهران، ۴ عنوان قهرمانی جام حذفی فوتبال تهران، قهرمانی در جام بین‌المللی میلز هندوستان در سال ۱۳۴۸
اما مرحوم منصور پورحیدری نیز افتخارات بسیاری را با باشگاه استقلال به دست آورده که هنوز رکوردهای او دست نخورده باقی مانده است. افتخارات او به این شرح است:
به عنوان بازیکن: باشگاه‌های تهران: ۱۳۴۸، ۱۳۵۰، ۱۳۵۱ لیگ فوتبال ایران، جام منطقه‌ای: ۱۳۴۹، جام تخت جمشید: ۱۳۵۳، جام باشگاه‌های آسیا: ۱۹۷۰، جام میلز هندوستان: ۱۳۴۸، ۱۳۴۹، ۱۳۵۰
به عنوان مربی: جام باشگاه‌های تهران: ۱۳۶۲، ۱۳۶۴، ۱۳۷۰، لیگ فوتبال ایران: جام قدس: ۶۹–۱۳۶۸، جام آزادگان: ۸۰–۱۳۷۹، جام باشگاه‌های آسیا: ۹۱–۱۹۹۰، جام حذفی ایران: ۷۵–۱۳۷۴، ۷۹–۱۳۷۸، تیم ملی فوتبال ایران: مدال طلای بازی‌های آسیایی: ۱۹۹۸ در تایلند.