تیم ملی سابر جوانگرایی را از کادرفنی استارت زد؛ درست برعکس همه تیم‌ها البته دقیقه نود. در حالی که همه تیم‌های ملی بعد از المپیک با پوست‌اندازی جوان می‌شوند، اما انگار تیم ملی سابر به خواب زمستانی رفته و همه چیز متوقف شده بود. هیچ خبری نبود، نه برنامه برای شروع کار، نه خداحافظی ملی‌پوشان باتجربه، نه جوانگرایی و نه حتی مربی. تا اینکه علائم حیاتی بالاخره 24 روز مانده به شروع جام جهانی الجزایر با خبر ثبت‌نام 6 شمشیرباز به چشم آمد. همان چهار ملی‌پوش همیشگی به‌اضافه احمدرضا شهمیری و نیما زاهدی. در حالی که تیم مربی نداشت و معلوم نبود معیار انتخاب شمشیربازان چه بود. فدراسیون 6 روز بعد، یعنی اول آبان، اولین اردو را با هدف بدنسازی صرف برای شمشیربازان، آن هم 16 روز مانده به جام جهانی الجزایر، در رشت شروع کرد. در حالی که آنها دو ماه فصل بدنسازی را از دست داده بودند و از نظر حرفه‌ای یک هفته تمرین بدنسازی جوابگوی فصل مسابقات مستمر نیست. هرچند در این مدت علی پاکدامن کاپیتان تیم تمریناتش را انجام می‌داد اما از بقیه خبری نبود. اگرچه علیرضا پورسلمان رئیس فدراسیون مدعی بود محمد رهبری و محمد فتوحی هم زیر نظر مسعود فتوحی در یزد تمرین می‌کنند. اما شوک اصلی سه روز پیش به تیم وارد شد، وقتی خبر خداحافظی محمد رهبری نفر دوم تیم ملی سابر منتشر شد و مربیگری او در تیم ملی عمق شوک را بیشتر کرد. رهبری که به گفته خودش خسته از دوئل بود و دلش دیگر رفتن روی پیست را نمی‌خواست، از طرف دیگر هم پیشنهاد مربیگری یک باشگاه چینی را داشت، پیشنهاد فدراسیون برای مربیگری را روی هوا زد و دو روزی است که شمشیربازان را تمرین می‌دهد و در الجزایر هم کنار پیست ایران می‌نشیند. تا اینجا شاید همه چیز روال عادی داشته باشد، اما خداحافظی رهبری، تیم ملی سابر ایران را تا لبه پرتگاه سقوط برد چراکه از یک طرف محمد رهبری نفر دوم تیم ملی شمشیربازی سابر بود و فاصله علی پاکدامن و رهبری با دو نفر بعدی خیلی زیاد بود و از طرف دیگر سابر این سال‌ها از پشتوانه‌سازی غافل شده و حالا فاصله پاکدامن با دو نفر بعدی خیلی بیشتر می‌شود. بنابراین جای خالی رهبری در تیم کمی نگران‌کننده است و حتی مربی جوان تیم اعتراف کرده در نبودش تیم لطمه می‌بیند چراکه او و پاکدامن بار بیشتری از تیم را به دوش می‌کشیدند و تا تازه‌واردهای جوان در تیم خلأ رهبری را پر کنند، بعید نیست جایگاه تیم متزلزل شود. اگرچه محمد رهبری اولین قدمش در تیم را جوانگرایی دانست، اما او برای موفقیت تیم راه سختی در پیش دارد. در چنین شرایطی و تا نسل جدید با تجربه شود، آینده متزلزلی انتظار تیم ملی سابر را می‌کشد.
