در حافظه موقت ذخیره شد...
چرا هواداران لیورپول سرود ملی بریتانیا را هو می‌کنند؟
این در حالی است که آوازه سرکشی و اعتراض لیورپولی‌ها به سال‌ها پیش برمی‌گردد. در سال ۱۹۱۱، طی اعتصاب حمل‌ونقل، وینستون چرچیل، وزیر امور خارجه وقت بریتانیا، یک قایق مجهز به توپخانه را با هدف‌ِ بمبارانِ مرکز شهر لیورپول به رود مِرزی اعزام کرد. سربازها به خیابان‌ها آمدند تا تظاهراتی عظیم در تالار سنت جرج (St George’s Hall) را سرکوب کنند. آنها در نهایت دو کارگر جوان بارانداز را در نزدیکی خیابان واکسهال (Vauxhall Street) به ضرب گلوله کشتند. درنتیجه این تظاهرات و حملات متعاقب از سوی ارتش، تعداد زیادی از مردم توسط سرنیزه‌های اسلحه‌های سربازان آسیب دیدند. بعدها یعنی در سال ۱۹۱۹، اعتصاب پلیس در این شهر برای هسته قدرت، هفته‌ها ناآرامی و ترس از انقلاب در لیورپول را به همراه داشت. با این حال، مورخان و جامعه‌شناسان به دنبال این هستند که این رویدادها را در لایه‌های زمان و مکان‌شان تبیین کنند، با این درک که شرایط مادی انسان‌ها تعیین‌کننده آگاهی اجتماعی‌شان است. شاید با نگاه به شیوه‌های مختلفی که عقاید ضد هسته قدرت در این شهر طی سال‌ها ابراز وجود یافته‌اند، این امر روشن‌تر شود. تحقیر و نیز میلِ مارگارت تاچر (نخست‌وزیر دهه هشتاد بریتانیا) به سقوط (اقتصادی) لیورپول در دهه ۸۰ نگرش مردم شهر را آشکارا علیه او و همفکرانش سفت و سخت‌تر کرد.
هواداران لیورپول، همواره می‌خواستند که پیش از مرگ مارگارت تاچر، بالاخره اسناد هیلزبرو علنی شود. مرگ تاچر در لیورپول و بسیاری دیگر از شهرهای بریتانیایی و ایرلندی جشن گرفته شد. با وجود اینکه اسنادی که دو دهه پنهان ماند و بالاخره منتشر شد نشان می‌داد که افسران پلیس با اهمال باعث مرگ هواداران فوتبال شده بودند، تاچر در آن زمان اعلام کرده بود که نیروهای پلیس به درستی کار خود را انجام داده بودند و هواداران مست باعث ایجاد فاجعه شده بودند.