آقای لبران، دنبال چه چیزی هستی؟
جیمز: از شهر شلوغ خوشم نمی‌آید
وصال روحانـی
روزنامه‌‌نگار
در تیم ملی بسکتبال مردان امریکا که امید اول کسب مدال طلای این رشته در المپیک 2024 پاریس است، بیشترین نگاه‌ها طبعاً به لبران جیمز معطوف شده زیرا او نه تنها معروف‌ترین عضو این تیم است، بلکه برجسته‌ترین بسکتبالیستی است که بعد از دوران جولان مایکل جردن و کوبی برایانت سر برآورده و به یک سوپراستار در این ورزش تبدیل شده است. 39 ساله شدن و ناکامی‌های چند سال اخیر لس‌آنجلس لیکرز، تیم نامدار جیمز سبب شده وی بخشی از جلوه‌گری خود را از دست بدهد و همانی نباشد که در 10 سال اول حضورش در میدان صحنه‌ها را قبضه می‌کرد اما هنوز هر حرکت و هر حرف وی برای اینکه در رسانه‌ها در مرکز توجه قرار گیرد، کفایت می‌کند. جیمز در سال‌های 2008 و 2012 که تیم ملی بسکتبال امریکا بر سکوی نخست این رشته در المپیک‌های پکن و لندن ایستاد، عضوی از آن تیم‌های پیروز بود و قهرمانی احتمالی تیم امسال این کشور در پاریس او را در المپیک‌ها سه طلایی خواهد کرد. با این حال لبران جیمز که هم به لحاظ فیزیکی بسیار نیرومند و بلندقد و به واقع غول‌پیکر است و هم از فن و تکنیک بالایی در کارش بهره می‌گیرد، اضافه بر طلاهای دوگانه المپیکی‌اش، پیشینه چهار بار قهرمانی در لیگ بسکتبال حرفه‌ای امریکا (NBA) را هم دارد که بی‌گمان سخت‌ترین لیگ دنیا در این رشته ورزشی است. او چهار بار هم به کسب عنوان «باارزش‌ترین بازیکن» این لیگ که به آن «MVP» و «مرد سال» هم می‌گویند، نائل شده و به این ترتیب به هر چیز و هر افتخاری که در بالاترین سطوح ورزش موجود و متصور است، دست یافته و در نتیجه سؤال اکثر خبرنگاران حاضر در پاریس از او حول این محور بوده که در حضور مجددش در صحنه المپیک و آن هم در مرز 40 سالگی چه چیزی را جست‌وجو می‌کند و این کار در حال حاضر کدام انگیزه و چه کششی برای او دارد. جیمز در پاسخ به این سؤال می‌گوید: «در این سال‌های آخر حضورم در ورزش حرفه‌ای بد نیست چیزهای زیادی را که بسکتبال به من بخشیده، پس بدهم و به تیم ملی کشورم خدمتی تازه را ارائه کنم. تیم ملی بسکتبال امریکا در گذشته نزدیک فرصت‌های مناسب و زیادی را به من بخشید تا من هر چه بیشتر اوج بگیرم و حالا که سلطه خود را بر بسکتبال المپیک‌ها تا حدی از دست داده، وقت آن رسیده که به گونه‌ای ظاهر شوم که باعث بازگشت این تیم به جایگاه رفیع سابقش شود. بله، این زمان جبران است.»
از این شهر شلوغ می‌روم
هر اتفاقی که در مسابقه‌های بسکتبال المپیک پاریس روی بدهد، در این شکی نیست که جیمز 39 ساله با حضور در این عرصه به پیرترین بسکتبالیست اعزامی امریکا به المپیک‌ها طی تاریخ طولانی شرکت تیم ملی این کشور در بسکتبال المپیک‌ها تبدیل خواهد شد اما ساده‌انگاری است اگر تصور کنیم او به این‌گونه عناوین اکتفا خواهد کرد. وی می‌گوید: «من نمی‌خواهم فقط افسانه‌ساز بسکتبال باشم و دوست دارم در گستره‌ای عظیم‌تر از ورزش دیده شوم. من تمایل دارم یک انگیزه‌بخش بزرگ در صحنه ورزش برای کل مردم جهان باشم و وقتی می‌گویم ورزش، منظورم کل ورزش‌ها و تمامی رشته‌های ورزشی است.»
با این حال در انتظار دیدن جیمز در المپیک بعدی که به سال 2028 از قضا در شهر لس‌آنجلس امریکا برگزار می‌شود، نباشید. عدم حضور لبران در آن دوره لزوماً به این سبب نخواهد بود که وی در آن زمان 43 سال سن خواهد داشت. خود او می‌گوید: «چند سالی است که به سبب عضویت در لیکرز روز و شب در لس‌آنجلس زندگی می‌کنم و در نتیجه بهتر است تغییری در روال موجود بدهم. اگر هم در سال 2028 بازنشسته نشده باشم، شاید شهری دیگر را برای ادامه زندگی‌ام برگزیده باشم. یک جای آرام‌تر، مکانی کوچک‌تر و یک زندگی فارغ از شلوغی‌ها و هرج و مرج‌هایی که همواره بر لس‌آنجلس حاکم است. بالاتر رفتن سن، این‌گونه گرایش‌ها و خلوت‌طلبی‌ها را هم دربر دارد.»