قول می‌دهم مردم را به وجد بیاورم
فصیحی: می‌خواهم از مسابقه‌ام لذت ببرم
فصیحی یکی از بهترین‌های سرعت
فرزانه فصیحی یک دونده از خودگذشته و با ثبات است. او در المپیک پاریس در ماده ۱۰۰ متر می‌دود که افتخار بزرگی برای هر مربی است که حاصل وقت و تمریناتی که با ورزشکارش داشته به بالاترین نقطه ورزشی رسیده است. فصیحی که به دلیل سرعت انفجاری، شتاب اولیه باورنکردنی و عزم همیشگی‌اش در سطح دنیا مطرح است، به طور مداوم مرزهای عملکرد خودش را جابه‌جا کرده و این ویژگی‌های اخلاقی و فنی باعث شده تا او به یکی از بهترین‌های دو سرعت شهرت پیدا کند. او ۲ بار قهرمان ۶۰ متر آسیا و ۱ بار نایب قهرمان ۱۰۰ متر آسیا شده‌است و در مسابقات بسیار سطح بالایی مثل المپیک و قهرمانی جهان جواز حضور در المپیک 2024 را گرفته که این اتفاقات از فرزانه به عنوان یک ورزشکار پرافتخار و به یادماندنی ساخته است. رژیم تمرینی و غذایی سفت و سخت و تعهد او به برتری، از فرزانه یک رقیب با کیفیت در رقابت‌ها و یک الگوی الهام‌بخش برای همه ورزشکاران جوان جهان ساخته است.
استنوی بورلیچ
مربی دونده‌های سرعتی
تیم ملی صربستان
دوباره رویایش رنگ واقعیت گرفت. این بار نه با سهمیه یونیورسالیتی که با تلاش خودش. وعده‌ای که خودش به خودش داده بود. حرف از فرزانه فصیحی دونده 100 متر ایران است. او که سختی‌های زیادی را به جانش خرید تا ثابت کند، حضورش در المپیک توکیو هم اتفاقی نبود. دختر باد این بار می‌خواهد درالمپیک پاریس از مسابقه‌اش لذت ببرد و بس.
امسال برای تو یک جور خاصی است. چرا که به عنوان نفر اول رنکینگ دو 100 متر آسیا هستی و سهمیه المپیک هم گرفته‌ای.
هر سال برای من یک جور خاص بوده است. یعنی نمی‌توانم بگویم کدام سال بهترین بوده، چون خدا را شکرآنقدر هر سال اتفاقات خوب برایم رخ داده و هر سال آنقدر افتخارات برایم رقم خورده که هیچ کدام از سال‌ها مثل هم نیستند. به خاطر همین من همه را دوست دارم و نمی‌توانم بگویم امسال یک جوری دیگه است. امسال هم قشنگی‌های خاص خودش را دارد و نفر اول صد متر آسیا خیلی بزرگ بود که خدا را شکر برایم این اتفاق افتاد.
نفر اول رنکینگ آسیا بودن، برای المپیک وضعیت تو را تغییر می‌دهد؟ راحت‌تر بگویم، کارت را سخت‌تر کرده است؟
هر دستاوردی یکسری مسئولیت با خودش دارد. اما المپیک کلاً بحثش جداست. همان طور که می‌دانید دستاورد بزرگ المپیک این بود که سهمیه را خودم گرفتم. من در توکیو برای اولین بار به المپیک رسیدم و پاریس المپیک دومم است ولی المپیک کلاً فرق می‌کند. به نظر من باید شخص حقیقت را در نظر بگیرد و واقع‌گرا باشد.
شما تا الان خیلی از اولین‌ها را به اسم خودت زده‌ای، به نظرت در المپیک پاریس هم اول بودن را به اسم خودت ثبت می‌کنی؟
چه سؤال سختی! بله من خیلی از اولین‌ها را به نام خودم زده‌ام، می‌توانم بگویم خیلی از اولین‌ها را! من کارم این است که همه تلاشم را بکنم، میدان المپیک میدان بزرگی است. واقعیتش دوست دارم یک کار خیلی خوب انجام دهم و دوست دارم کاری کنم که مردم به وجد بیایند، انگیزه بگیرند و امیدوار شوند. با توکل به خدا، واقعاً همه تلاش و سعی‌ام را خواهم کرد. من به همه مردم قول می‌دهم.
این روزها برای تو چطور می‌گذرد؟
این روزها، روزهایی است که پر از مسابقه است، پر از تمرین و تمرکز. به جز تمرین و استراحت، یک سری کارهای روانشناسی که برای خودم انجام می‌دهم و ریکاوری می‌کنم چیز دیگری وجود ندارد. البته که سعی می‌کنم موقع ریکاوری از استراحتم لذت ببرم، پیاده‌روی کنم، معمولاً به طبیعت و جاهایی می‌روم که مردم را ببینم، چون خیلی انرژی خوب می‌گیرم. این روزها، روزهای سختی است اما سعی می‌کنم از آن لذت ببرم.
ظاهراً در حال قدم زدن روی ریل اهدافت هستی؟
واقعیتش این است که رسیدن به المپیک آنقدر باید هدفمند باشد، آنقدر از خودگذشتی می‌خواهد که خیلی‌ها فکر می‌کنند خیلی راحت است. به خاطر اینکه من همه کارها را آنقدر آسان نشان دادم که راحت می‌توان انجام داد، خیلی‌ها فکر می‌کردند که چقدر راحت است. ولی اصلاً اینطوری نیست، رسیدن به یک هدف بزرگ برنامه‌ریزی و از خودگذشتگی می‌خواهد، چه مالی و چه جسمی، از هر بعدی که نگاه کنید. نزدیک 5 سال است که دور از خانه و خانواده‌ام و دوستانم هستم و مدام تمرین سخت دارم و به هر حال فشارهای روحی زیادی را تحمل می‌کنم و هزینه‌اش هم بماند. المپیک رفتن و هدف‌های بزرگ داشتن و اینکه بخواهی به آن برسی، خیلی از خودگذشتگی می‌خواهد و واقعاً راحت نیست. اگر فرزانه فصیحی نشان داد که می‌توان راحت به هدف رسید، پشت صحنه‌اش خیلی اتفاقات مختلفی بود که به نظرم شاید خیلی‌ها آن را ندیده‌اند و فکر کردند چه راحت، ولی راحت نبود. المپیک رویایم بود که به آن رسیدم نه یکبار بلکه دو بار. المپیک قبلی من با سهمیه یونیورسالیتی رفتم، سهمیه‌ای که کمیته ملی المپیک به من داد. ولی همان موقعی که سهمیه کمیته ملی المپیک را گرفتم با خودم عهد بستم و گفتم که المپیک بعدی خودم سهمیه می‌گیرم. خدا را شکر این اتفاق افتاد و قولی که به خودم دادم را عملی کردم. از این بابت به خاطر این المپیک خیلی خوشحالم و با سهمیه‌ای که خودم گرفته‌ام می‌روم. دوباره به رویای همیشگی‌ام می‌رسم و نمی‌توانم جمله‌ای در وصفش بگویم. می‌خواهم در آنجا از لحظه لحظه‌ای که می‌گذرانم، از وقتی که پایم را در پیست می‌گذارم، از استارتی که می‌زنم و از هر چیز آن لذت ببرم؛ چون برایش زحمت کشیدم و کمترین حقم این باشد از این همه سالی که زحمت کشیدم در المپیک کیفش را کنم و لذتش را ببرم.
تجربه المپیک توکیو چقدر برای نتیجه بهتر در پاریس به تو کمک می‌کند؟
فکر می‌کنم که قطعاً کمک‌کننده باشد، به خاطر اینکه من یک دور المپیک را تجربه کردم و فکر می‌کنم این بار با حواس جمعی و تمرکز بهتری بتوانم در المپیک حاضر شوم. به این دلیل که خدا را شکر چند مسابقه خیلی مهم و بزرگ را در قهرمانی‌های جهان دوباره تجربه کردم. فکر می‌کنم المپیک توکیو، در فضا بودم و روی زمین نبودم و فکر می‌کنم برای پاریس با اینکه هیجانش خیلی بالاست بتوانم کمی خودم را روی زمین نگهدارم.