جوزپ ماریا مینگوئیا که مدیربرنامه سرشناس بازیکنان بود و می‌خواست دیگو آرماندو مارادونا را به بارسلونا ببرد، مدتی قبل در مستندی در بی‌بی‌سی اسپورت در این خصوص گفت: «جدای از پولی که از سوی باشگاه بارسلونا پیشنهاد شده بود، ارتش دوست نداشت که مارادونا پیش از برگزاری جام جهانی ۱۹۸۲ که قرار بود تیم سزار منوتی به عنوان مدافع عنوان قهرمانی در آن حاضر شود، به اسپانیا برود. آنها هشدار داده بودند: «آنها (بارسلونا) الان نمی‌توانند او را به خدمت بگیرند. ما به او برای جام جهانی نیاز داریم.» در فاصله این پاسخ‌های منفی اولیه، آرجنتینوس جونیورز، دو بار مارادونا را به صورت قرضی به بوکا جونیورز فرستاد تا او بتواند به حضور در لیگ ادامه دهد. مینگوئیا در پایان دوران حضور قرضی او در این تیم بار دیگر به بوینس آیرس برگشت تا علاقه بارسا را اعلام کند و در آن زمان بود که با دومینگو تسونه، رئیس آرجنتینوس جونیورز که جانشین کونسولی شده بود دیدار کرد. روایت مینگوئیا از این دیدار جالب است که تسونه به او گفته بود: «امیدوارم مشکلی با اینکه اسلحه‌ام را روی میز بگذارم نداشته باشی. این کار دلیل خاصی ندارد اما اسلحه سنگین است و نشستن با آن راحت نیست.» و مینگوئیا هم پاسخ داد: «مرد، اگر این اسلحه خود به خود شلیک نکند مشکلی نیست.»
بالاخره و پس از دیدن اسلحه روی میز، مینگوئیا توانست این انتقال را نهایی کند. خریدی که در چهارم ژوئن ۱۹۸۲ رسمی شد. مارادونا می‌توانست در سال ۱۹۷۷ با صد هزار دلار به بارسلونا برود اما تصمیم گرفت که در فوتبال بدرخشد و پنج سال بعد با هزینه ۷.۲ میلیون یورویی راهی بارسا شود که در آن زمان رکوردی برای خودش به حساب می‌آمد.
این مدیربرنامه معروف در این باره گفت: «این اولین خرید بزرگی بود که من انجام دادم و البته طولانی‌ترین و پیچیده‌ترین آنها هم بود.» او چند دهه بعد بار دیگر به خاطر جذب یک ستاره درخشان دیگر در آرژانتین نامش را بر سر زبان‌ها انداخت؛ لیونل مسی.
