نه دشمنی رئال و بارسا را دارند نه بار فنی آنها را
تبریک نخواستیم، فحش ندهید
رئال مادرید، شنبه شب برای پانزدهمین بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و یکی از اولین واکنش‌ها به این موفقیت از سوی رقیب دیرینه آنها بود؛ بارسلونا. در این پیام، کاتالان‌ها خطاب به کهکشانی‌ها نوشتند: «تبریک به رئال مادرید برای دستیابی به کسب عنوان لیگ قهرمانان اروپا.» آبی اناری‌پوشان، مشابه این پیام را برای شاگردان کارلو آنچلوتی پس از قهرمانی رئال در لالیگا هم ارسال کردند و اولین تیمی که بودند که چنین اقدامی را انجام دادند. این در حالی است که دشمنی این دو تیم بزرگ اسپانیا از زمین فوتبال شروع نشده و ریشه در جنگ، آشوب، استقلال‌طلبی و مسائل سیاسی دارد که بین حکومت مرکزی اسپانیا و مناطق جدایی‌طلب از جمله کاتالونیا وجود دارد. ژنرال فرانکو، دیکتاتور اسپانیایی‌ای بود که از سال 1939، درست پس از اتمام جنگ داخلی اسپانیا، به عنوان حاکم به ظاهر لایق این کشور معرفی شد. طولی نکشید که او شروع به سرکوب کردن مذاهب و ایالات غیردولتی اسپانیا از جمله باسک و کاتالونیا کرد. او زبان باسکی و کاتالانی را در کشور اسپانیا ممنوع کرد و تمام کتاب‌های مربوط به تاریخ این دو ایالت را سوزاند. متأسفانه ورزش مورد‌علاقه فرانکو فوتبال بود و تیم مورد‌علاقه او رئال‌مادرید. همین مسأله سبب شد او بارسلونا را، که آن روزها از پرآوازه‌ترین تیم‌های جهان بود، به عنوان وسیله نابودی کاتالونیا قرار دهد. او مسیری را آغاز کرد و پیش گرفت، که رد پایش هیچ گاه از ذهن تاریخ پاک و در دل تاریخ کهنه نمی‌شود. مثل ال‌کلاسیکوی 1943 که با نتیجه عجیب و باورنکردنی 11-1 به سود رئال به پایان رسید. چرا که بازیکنان بارسلونا نیز از قتل عام خانواده‌های‌شان ترسیده بودند.
با این حال، فوتبال از آن سال‌های رعب و وحشت فاصله گرفته و اگرچه رئال و بارسا هنوز با هم رقابت شدیدی دارند اما این دلیل نمی‌شود که قهرمانی‌های هم را زیر سؤال ببرند و حتی بلافاصله به هم نیز تبریک می‌گویند. این وضعیت به عنوان مثال در لیگ برتر انگلیس هم تا هفته پایانی وجود داشت و تا روز آخر مشخص نبود که منچسترسیتی به جام می‌رسد یا آرسنال به مقام نخست می‌رسد ولی وقتی در پایان بازی‌های لیگ جزیره جام روی دستان شاگردان پپ گواردیولا بالا رفت، نه هیاهویی از سوی هواداران توپچی‌ها صورت گرفت و نه مسئولان آرسنال اعتراضی داشتند. چنین وضعیتی حتی در FA کاپ هم وجود داشت و وقتی منچستریونایتد، همشهری‌اش را برد و به جام رسید، سیتیزن‌ها خیلی راحت با این موضوع کنار آمدند.
حالا اما در فوتبال ایران، درگیری و حاشیه پشت سر هم است که بین تیم‌های مختلف خصوصاً سرخابی‌ها وجود دارد. پرسپولیسی‌ها سرخوش از قهرمانی دوباره لیگ برتر، دلیل جام به دست آمده را لیاقت خود می‌دانند و استقلالی‌ها جام به دست نیامده را «شرافت» نامیده و معتقدند قرمزها از جام فلزی که آن را به طعنه آفسایدی و اسنپی می‌نامند، خوشحال باشند. این در حالی است که سرخابی‌ها، رقابت‌شان نه مانند رئال و بارسا ریشه در دشمنی قدیمی دارد و نه از لحاظ فنی و کیفی در سطح این تیم‌ها هستند اما از لحاظ هیاهو و بی‌احترامی به هم، گوی سبقت را از آنها ربوده‌اند. اینجا انتظاری هم نمی‌رود که تیم‌ها به هم تبریک بگویند ولی انتظار هم نیست با اکانت فیک باشگاه‌های دیگر، به هم پز بدهند یا مسائل قومیتی و لهجه را به سخره بگیرند. اینجاست که باید به آنها گفت: «مرا به خیر تو امیدی نیست، شر مرسان!»