در انتظار تفکر، چهره و ستاره‌های تازه
سعید آقایی
روزنامه نگار
سال 1402 برای ورزش ایران یک سال پر ترافیک و پر هیاهو بود. سالی که ورزش در آن رویدادهای پر شماری داشت و روزهای پر فراز و نشیبی را تجربه کرد. سالی که پایان‌بندی آن دربی تهران و انتخابات والیبال بود که یک پایان‌بندی هیجان‌انگیز برای یک سال پر سر و صدا محسوب می‌شود.
در سال کهنه ورزش ایران موفقیت‌های قابل توجهی را تجربه کرد، اگرچه در کنار این موفقیت‌ها ناکامی‌های تلخی را نیز تجربه کردیم که اندازه و میزان آن بیش از ظرفیت معمول بود و ثابت کرد که ورزش ایران نیاز به یک پلن و برنامه جدید و کوشش و تلاشی افزون‌تر دارد. در سال کهنه بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی هانگژو مهم‌ترین آوردگاه ورزش ایران بود که حکم یک پیش کنکور برای کنکور اصلی که المپیک است را دارد. در این رویداد بزرگ ورزش ایران با ارفاق، نمره قبولی گرفت. تنزل یک رده‌ای و کاهش 7 طلای ایران نسبت به دوره قبل یک زنگ خطر در فاصله یک سال مانده به المپیک بود. در پاراآسیایی اما شرایط کاملاً معکوس بود و کاروان ایران موفق شد در یک جهش بزرگ به رتبه تاریخی دومی آسیا برسد تا شرایط برای پارالمپیک پاریس امیدوارکننده باشد.
جام ملت‌های آسیا بزرگترین تورنمنت فوتبال بود و ایران پس از قریب به 9 سال با یک مربی ایرانی پای به این میدان بزرگ گذاشت. مثل 4 دهه قبلی باز هم در حسرت جام و رسیدن به فینال ماندیم اما نمایش تیم امیر قلعه‌نویی در قطر قابل قبول بود. به ویژه اینکه ایران در این دوره سرانجام غول ژاپن را شکست تا به طلسم دیرپا مقابل سامورایی‌ها پایان دهد.
اتفاقات سال کهنه یک آلارم برای ورزش ایران در سال 1403 به شمار می‌رود. سالی که المپیک مهم‌ترین فستیوال ورزشی دنیا پیش روی ما است و نتیجه پاریس 2024 عیار ورزش ایران را مشخص خواهد کرد. در فوتبال نیز مسیر نه چندان سنگلاخی انتخابی به جام جهانی 2026 پیش روی ما خودنمایی می‌کند و صعود به جام جهانی مأموریت اصلی تیم ملی فوتبال است.
برای سال تازه باید از ناکامی‌ها و چالش‌های سال کهنه درس بگیریم و طرحی نو دراندازیم. ورزش ایران دیگر با ساز و کارهای سنتی و فرمول‌های کهنه و دکترین قدیمی نمی‌تواند موفق باشد و این انگاره به روشنی در سال‌های گذشته به ویژه در سال 1402 اثبات شد.جریان مدرن و توفنده ورزش دنیا مسیر موفقیت را کاملا متفاوت از گذشته کرده و این پدیده را بدل به علمی نموده که به جز مدرنیته هیچ مسیر دیگری برای موفقیت نمی‌توان متصور بود.
ورزش نیازمند یک خون تازه و یک هوای تازه‌تر است و باید با ورطه تفکرات مدرن و ایده‌های تکنوکرات غلتید تا استعدادهای جدید کشف و ستاره‌های تازه از راه رسیده متولد شوند.
این ورزش به تفکر تازه، چهره‌های تازه و ستاره‌های تازه نیاز دارد.