جریمه فحاشی، اهانت و بی‌احترامی بازیکن ملی‌پوش؛ یک جلسه محرومیت
مگه جنگه؟!
مرتضی رضایی
روزنامه‌نگار
داشتم روایت کنار گذاشتن عبدالکریم حسن از تیم ملی قطر و باشگاه السد را می‌خواندم که اگر آن را برای خیلی از هواداران ایرانی تعریف کنی احتمالاً می‌گویند: «حالا مگر چه کار کرده که نه دیگر به تیم ملی دعوت شد و نه اجازه بازی در السد را داشت؟»
کریم حسن پس از جام جهانی قطر، پاسخ کامنت یکی از هواداران را اینطور داده و نوشته بود: «مگه جنگه؟!» آن هوادار قطری در اعتراض به عملکرد ضعیف قطری‌ها فقط سؤال کرده بود چرا تا این اندازه ضعیف بودید که با این واکنش عبدالکریم حسن روبه‌رو شده بود! واکنشی که انتهایش شد خط خوردن از تیم ملی قطر و کنار گذاشته شدن از باشگاه السد.
چند کیلومتر اینطرف‌تر، به فاصله تقریباً یک سال و خرده‌ای در ایران؛ اراک. از سهل‌انگاری مسئولان اراکی به دلیل اینکه هواداران تا پای اتوبوس پرسپولیسی‌ها آمده بودند بگذریم می‌رسیم به رفتاری که محمدحسین کنعانی‌زادگان از خودش نشان داد.
عده‌ای هوادار یا اصلاً بگوییم هوادارنما تحریکش کردند، کاری کردند که به قول خودش کنترلش را از دست داد و به سمت آنها یورش برد تا به سبک خودش تنبیه‌شان کند. اتفاقی ناخوشایند که نمونه‌اش شاید فقط در کف جامعه مشاهده شود. با این حال کنعانی‌زادگان که پرونده‌های دهان پرکن و حاشیه‌ساز کم ندارد برای این رفتار از سوی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال فقط یک جلسه محروم شد!
اصلاً نمی‌گوییم حکم عادلانه است، کم است یا زیاد؟ چون ما قاضی نیستیم و فقط باید روایت کنیم اما وقتی این حکم را می‌بینیم و حکم عبدالکریم حسن را هم رو‌به‌روی‌مان داریم احساس می‌کنیم که یک جای کار می‌لنگد. یک چیزی این وسط درست نیست که بازیکنی در پایین و حاشیه خلیج‌فارس به خاطر یک کامنت کل زندگی فوتبالی‌اش بهم می‌ریزد و اینجا و در بالای خلیج‌فارس، بازیکنی را یک جلسه محروم می‌کنند که اگر جلویش را نمی‌گرفتند ممکن بود هوادار را کتک هم بزند و به سبک خودش تنبیه‌اش کند.
نمی‌دانیم حکم قطری‌ها سختگیرانه بوده یا حکم ایرانی‌ها خیلی سهل و ناکافی! اما آنچه مشخص است این است که تنبیه‌ها چه از نوع محرومیت و چه از نوع مالی و... باید حکم بازدارنده باشد.
یعنی به صورتی باشد که اگر عمر فوتبالی یکی مثل کنعانی‌زادگان هم به پایان رسید، نفر دیگری پیدا نشود که به خودش اجازه بدهد تا رفتارهایی اینچنینی را انجام بدهد و ته قصه هم بگوید: «یک جلسه محرومیت است و یک جریمه مالی. فدای سرم، پرداخت می‌کنم.»