در حافظه موقت ذخیره شد...
اسفند ماه اساطیر کشتی
روزنامه نگار
کشتی ایران در طول تاریخ زرین خود قهرمانان زیادی را به خودش دیده که بخش مهمی از این قهرمانان متولد ماه اسفند بودند. قهرمانانی که با افتخار آفرینی خود نقش مهمی را در تاریخ پرافتخار کشتی ایران ایفا کردند. از یک اسفند تا 30 اسفند 9 قهرمان نامی کشتی آزاد و دو قهرمان خاص کشتی فرنگی متولد شدند. آنها پا به این دنیا گذاشتند تا لحظات غرور انگیزی را برای ورزش ایران رقم بزنند و سال‌ها کشتی ایران به واسطه درخشش آنها در جهانی آقایی کند. برخی از آنها کارهایی را انجام دادند که تا ابد در تاریخ کشتی ایران ماندگار شد؛ مثل عبدالله موحد که در 27 سالگی کشتی را شروع کرد و 6 بار پیاپی قهرمان جهان و المپیک شد و یا مثل رسول خادم که مدال طلای او در المپیک آتلانتا برای اولین‌بار بعد از انقلاب برای ورزش ایران به دست آمد و مثل یک الماس درخشید. البته برخی از اتفاقات هم بودند که مثل زهرمار تلخ شدند. مثل بابک قربانی که می‌توانست یکی از افسانه‌های تاریخ کشتی فرنگی شود اما حالا خودش افسانه شده و داغش به دل همه علاقه‌مندان به کشتی مانده است.
مرادعلی شیرانی؛
قهرمان ویلچر نشین
اسفند از روز اول تا آخرین روزش قهرمانانی را به کشتی ایران تحویل داده که یکی از آن یکی بهتر هستند. قهرمانانی که روزهای مهمی را برای کشتی ایران ساختند. آخرین روز اسفند یک قهرمان واقعی را به ایران هدیه داد. برنز قهرمانی جهان در گوتنبرگ سوئد را سال 1977 به دست آورد. المپیک 1976 هم در ترکیب تیم ملی قرار گرفت اما بعد از انقلاب او سرنوشت عجیبی پیدا کرد. او رئیس فدراسیون کشتی بود اما به دلیل سرکشی از دستور مقامات سیاسی از مسئولیتش کنار رفت. در جنگ پاهای خود را از دست داد و برای همیشه ویلچرنشین شد اما با این‌حال همیشه مثل یک شیر زندگی کرد. هرگز تسلیم بالا و پایین‌های روزگار نشد و همان مرادعلی شیرانی ماند که یک ایران عاشقش شده بود. شیرانی زحمت جانبازی و زندگی سخت روی ویلچر را به جان خرید اما هرگز منت آن را سر کسی نگذاشت.
عسگری محمدیان؛ مرد نقره‌ای
اولین قهرمان کشتی ایران در اسفند ماه عسگری محمدیان است. اسطوره ماندگار ایران که البته باید او را مرد نقره‌ای نامید. عسگری محمدیان متولد 1341 در ساری است و صاحب 3 مدال جهانی و المپیک، هر سه هم مدال نقره. عسگری محمدیان دو مدال در بازی‌های آسیایی و دو مدال در قهرمانی آسیا گرفته و از این چهار مدال هم، دو تا نقره شده است. مرد نقره‌ای کشتی ایران در دهه 60 را باید یکی از نسل سوخته‌های ورزش ایران دانست. ورزشی که به دلیل شرایط انقلاب اسلامی و حمله رژیم بعثی عراق شانس حضور در مسابقات جهانی را از دست دادند. دو فرزند عسگری محمدیان یعنی محمدحسن و محمدحسین تمام امید او برای رسیدن به طلای جهان و المپیک بودند اما محمدحسین توانست برنز جهان را بگیرد و محمدحسن هم فعلاً در ابتدای مسیر است.
عبدالله موحد؛
عالیجناب کشتی
تنها کشتی‌گیر تاریخ ایران که شش سال پشت سر هم بدون باخت ماند. از 1965 که در جهانی منچستر به مدال طلا رسید تا 1970 ادمنتون کانادا که قهرمان جهان شد، قهرمان بلامنازع بود. به هیچ‌کس نباخت و این رکورد هنوز هم دست نخورده مانده است. او هم از جمله قهرمانان همدوره تختی بود که دچار مشکلات زیادی شد و به ناچار ایران را ترک کرد. البته که او هنوز هم عشق به ایران را دارد و با وجود مشکلات زیادی که در آمریکا متحمل شد اما هرگز حاضر نشد در لباس کشور دیگری کشتی را ادامه بدهد. چه به عنوان کشتی‌گیر و چه به عنوان مربی.
علیرضا حیدری؛
یک طلا کم بود
مسابقات 1996 قهرمانی آسیا در چین جوانی خوش‌هیکل از زورآباد کرج در ترکیب تیم ملی شروع به درخشش کرد. علیرضا حیدری متولد 14 اسفند در ملایر بود اما بزرگ شده زورآباد کرج بود. نابغه‌ای که امروز شاید یکی از ثروتمندترین کشتی‌گیران باشد اما هیچ‌وقت گذشته خودش را فراموش نکرد؛ هیچ‌وقت از یاد نبرد که چطور از زورآباد کرج خودش را به پارک‌شهر می‌رساند. حیدری فقط یک سال زمان می‌خواست تا خودش را به عنوان فنی‌ترین کشتی‌گیر جهان معرفی کند. او در جهانی 1997 کراسنویارسک روسیه هم مدال برنز جهان را به دست آورد و هم فنی‌ترین کشتی‌گیر مسابقات شد. روزهای اوج و درخشان علیرضا حیدری شروع شده بود و علاقه‌مندان به کشتی در ایران محو در زیرگیری‌ها و درخت‌کن‌های او بودند. جهانی 98 تهران یکی از به یادماندنی‌ترین روزهای تاریخ کشتی ایران بود؛ جایی که او خوئل رومئو کوبایی را که یکی از خوفناک‌ترین کشتی‌گیران آن زمان را محو هنرنمایی خودش کرد. علیرضا حیدری، تنها یک بار طلای جهان را گرفت که خیلی برای او کم بود.
محمد طلایی؛ نجیب‌زاده
متولد 17 اسفند فولادشهر اصفهان یکی از نجیب‌ترین کشتی‌گیران تاریخ ایران است. محمد طلایی با اصالت و اخلاق‌مدار که حتی شاگردان او هم از نظر اخلاقی نفرات درجه یکی در کشتی ایران شدند. تنها جایی که صدای او بلند شده کنار تشک هنگام کوچ بوده. به غایت آدم مؤدب و با اخلاق؛ با توجه به شهری هم که به دنیا آمده بود، قاعدتاً باید یکی از تکنیکی‌ترین فوتبالیست‌های ایران می‌شد اما حضورش در تهران او را به یکی از تکنیکی‌ترین کشتی‌گیران تاریخ ایران تبدیل کرد. از همان ابتدا هم در باشگاه کشتی سازمان آب تمریناتش را شروع کرد؛ ابتدا با علی فاطمی اما بعدها به شاگرد خلف منصور برزگر تبدیل شد. طلایی سال 1997 با شایستگی قهرمان جهان شد اما شاید یک مدال المپیک در تالار افتخارات او خالی باشد.
مهدی تقوی؛
مهندس ناکام
مهدی تقوی و عسگری محمدیان اولین متولدهای کشتی ایران در ماه اسفند هستند. هر دو مازندرانی هستند و هر دو از نامداران جهان. مهدی تقوی متولد 1365 در سوادکوه که سال 2009 قهرمان بزرگسالان جهان شد و لقب مهندس کشتی را به خودش اختصاص دارد. جوان ترکه‌ای و خوش‌چهره با موهایی که معمولاً روی چشم او را هم می‌گرفت. به حدی استعداد ناب بود که قبل از رفتن به مسابقات قهرمانی بزرگسالان جهان، با طلای جوانان جهان راهی المپیک 2008 پکن شد. تقوی فقط 22 سال سن داشت که به المپیک پکن رفت. 2012 هم به المپیک رسید اما کلی مشکل پیش آمد تا او به کمترین حقش که طلای المپیک بود، نرسد. او حالا با 36 سال در نقش مربی تیم ملی کشتی آزاد بزرگسالان فعالیت می‌کند.
رسول خادم؛ مردی از جنس طلا
روزهای پایانی اسفندماه پای قهرمانان عجیبی را به ورزش ایران باز کرده است. 27 اسفند رسول خادم به دنیا آمد. یکی از با اخلاق‌ترین و فنی‌ترین کشتی‌گیران تاریخ ایران. اولین طلایی کشتی ایران در المپیک بعد از انقلاب. بعد از طلایی که عبدالله موحد در 1968 مکزیکوسیتی به دست آورد، 28 سال طول کشید تا باز هم کشتی ایران رنگ طلا را در المپیک به خودش ببیند. رسول خادم یکی از استثناهای کشتی ایران در عرصه قهرمانی و مدیریت است. او هم خودش قهرمان جهان شد و هم تیم تحت هدایتش، که از این بابت هم رکورددار است. ریاست او در فدراسیون کشتی یکی از عجیب‌ترین دوره‌های تاریخ کشتی ایران است. رفتارهای رسول خادم و منش مردم‌پسندانه از رسول خادم یک چهره ویژه ساخته است.
کمیل قاسمی؛
استثنای تاریخ
یکی از استثنایی‌ترین سنگین‌وزن‌های تاریخ کشتی ایران 8 اسفند متولد شد. کسی که تنها طلایی تاریخ کشتی ایران در سنگین وزن است. کمیل قاسمی متولد 1366 در جویبار اما قبل از المپیک لندن هرگز نتوانسته بود در تیم ملی بدرخشد. در کنار فردین معصومی مانده بوده اما برای لندن، رسول خادم او را انتخاب کرد و اولین طلای تاریخ کشتی ایران در سنگین‌وزن به روی سینه او نشست. در المپیک ریو او یک مدال نقره هم کسب کرد تا به یک ستاره دست‌نیافتنی در کشتی دنیا تبدیل شود. کمیل سال 2014 هم تا یکقدمی شکست دادن طاها آکگول هم پیش رفت اما در نهایت نقره جهان را به گردن آویخت. در همان مسابقات او حاجی مراد گاتسالوف را که یک سال قبل از آن قهرمان جهان شده بود و یکی از افسانه‌های تاریخ بود از پا انداخت.
منصور برزگر؛
بزرگ آقای کشتی ایران
شاید اگر قرار بود دو مربی به عنوان بهترین مربیان قرن انتخاب شوند، یکی محمد بنا بود و دیگری منصور برزگر. پرافتخارترین سرمربی تاریخ کشتی آزاد ایران متولد 9 اسفند 1325 است و حالا در 77 سالگی بیشتر وقت خود را در کنار خانواده‌اش می‌گذارند. منصور برزگر متولد بوئین زهرا اما بزرگ شده باشگاه ایزد فردوسی است. کسی که یک طلا و دو نقره جهان را دارد و یک بار هم در المپیک 1976 نقره المپیک را کسب کرد. کسی که قهرمانان زیادی را به کشتی معرفی کرد و مهم‌ترین مدال‌های تاریخ کشتی ایران در دوره سرمربیگری او رقم خورد؛ مثل طلای رسول خادم در المپیک 1996 آتلانتا. منصور برزگر درباره وضعیتی که کشتی ایران بعد از انقلاب داشت؛ حرف‌های جالبی می‌زد. از مذاکراتش با امام راحل و شهید بهشتی برای اعزام تیم‌های ورزشی ایران به مسابقات جهانی و المپیک تا رد کردن پیشنهاد ریاست کمیته ملی المپیک.
محمدعلی صنعتکاران؛
جنتلمن کشتی
دیگر متولد 27 اسفند محمدعلی صنعتکاران است. اسطوره دیسپلین که این منظم بودن برآمده از شغل دومش بود. متولد 1316 و عضو تیم تاریخی ایران در جهانی 1965 منچستر که در خارج خانه قهرمان جهان شد. صنعتکاران آن سال مدال نقره گرفت تا دومین مدالش بعد از جهانی 1961 یوکوهاما که طلا گرفت، باشد. صنعتکاران هم رئیس فدراسیون شد و هم سرمربی تیم ملی و در یکی از بهترین دوره‌های کشتی ایران حد فاصل المپیک 2008 تا بعد از جهانی 2011 نایب رئیس فدراسیون کشتی و مدیر تیم‌های ملی بود. بعد از حضور رسول خادم در فدراسیون کشتی و مهم‌تر از آن استعفای رفیق شفیقش یعنی مرحوم یزدانی خرم او از کشتی فاصله گرفت. صنعتکاران از جمله قهرمانانی بود که به واسطه فعالیتش بعد از انقلاب خیلی اذیت شد، در دوره‌ای هم اختلافات او با بزرگانی مثل منصور برزگر و منصور مهدیزاده او را از کشتی دور کرد اما هیچ‌کس نمی‌توانست توانایی او را نفی کند. به همین دلیل در دوره‌های مختلف به کشتی برگشت.
بابک قربانی؛ قهرمان نمیمیرد
28 اسفند 1367 یکی از استثناهای کشتی فرنگی جهان پا به این دنیا گذاشت. دلاوری با سینه ستبر؛ دستانی قوی و کشیده، پاهایی که انگار در زمین فرو رفته، قهرمانی که مقابل هیچ حریفی خم نمی‌شد اما هزار افسوس دست تقدیر قبل از اینکه به مدال جهانی و المپیک برسد، بابک قربانی را از کشتی ایران گرفت. قهرمان کرمانشاهی ایران فقط دو طلا در ویترین افتخاراتش دارد. طلای بازی‌های آسیایی 2010 هانگژو و طلای قهرمانی آسیا در 2010 دهلی اما با همین دو طلا همه دنیا فهمیدند که چه نابغه‌ای است. وقتی در جام علی‌اف سال 2011 به خوشتوف روس که طلای المپیک را داشت برخورد کرد، چنان باصلابت و قدرتمندانه شکستش داد که خوشتوف چاره‌ای نداشت جز اینکه به صندلی محمد بنا حمله کند. سرنوشت این نابغه اما جور دیگری نوشته شده بود، او به خاطر رقابت با امیرعلی‌اکبری دوپینگ کرد و به خاطر برادرش محمد قربانی درگیر شد که منجر به قتل شد و در نهایت هم به پیشنهاد رفیقش خودکشی کرد تا به زندگی عجیبش پایان بدهد. مراسم تشییع او یکی از عجیب‌ترین روزهای کشتی ایران بود، شعار آن روز مردم کرمانشاه که مرگ بابک را باور نداشتند خیلی عجیب بود: «انسان می‌میرد؛ قهرمان نمیمیرد.»
از یک اسفند تا 30 اسفند 9 قهرمان نامی کشتی آزاد و دو قهرمان خاص کشتی فرنگی متولد شدند. آنها پا به این دنیا گذاشتند تا لحظات غرور انگیزی را برای ورزش ایران رقم بزنند و سال‌ها کشتی ایران به واسطه درخشش آنها در جهانی آقایی کند