هوا سرد شده، پنجره قفل مانده است
خریدهای جدید مدام گرم و سرد می‌شوند!
مرتضی طهوری
روزنامه‌نگار
شرایط عجیب و غریبی در پرسپولیس حکمفرماست و داستان پنجره بسته مثل سوهان روح هواداران و حتی تیم را آزار می‌دهد.
پرسپولیس شکست تلخی در اراک متحمل شد و هر اتفاق عجیبی که باید می‌افتاد، رخ داد تا این تیم دست خالی از آن شهر بیرون بیاید اما حالا در اردوی پرسپولیس همه آن باخت را فراموش کرده‌اند.
شکست به آلومینیوم با آن سوپرگل 45 متری دومین باخت پرسپولیس در این فصل بود اما در نظر داشته باشید که در تمام نیم فصل اول تیم یحیی گل‌محمدی یک شکست مقابل تیم قدرتمند سپاهان متحمل شده بود که اتفاقاً همان باخت نیز با یک سوپرگل اتفاق افتاد.
حالا اوسمار در نخستین گام شکست خورده و این می‌تواند یک نگرانی بزرگ برای پرسپولیس و هوادارانش باشد اما از سوی دیگر این امید وجود دارد که حتی با هدایت دستیار یحیی این تیم برگردد.
جدا از اینکه حالا یحیی گل‌محمدی در رأس کادر فنی حضور ندارد و در این کادر فنی از هم گسیخته شده شاید شرایط برای بازگشت روانی بازیکنان چندان مهیا نباشد اما خود بازیکنان آنقدر باتجربه هستند که موقعیت خودشان و تیم را درک کنند. بیشتر آنها موقعیت‌های سخت و دشوار اینچنینی را تجربه کرده‌اند و راه برون رفت از این وضعیت را بلدند پس این نگرانی که یک نفر باید باشد تا این تیم را جمع و جور کند محلی از اعراب نخواهد داشت و این تیم به صورت خودکار خودش، خودش را ریکاوری روانی خواهد کرد و همین حالا مهیای دوئل با تراکتور شده است.
نمایش پرسپولیس در اراک بخصوص آنچه در نیمه دوم ارائه داد امیدوارکننده بود و کیفیت فنی این تیم و مدل بازی‌اش برای رسیدن به گل چه قبل از آن سوپرگل تخریب کننده حریف چه بعد از آن تغییر نکرد و تیم اوسمار با همان اصول مدنظر یحیی و فوتبالی پیشرفته دنبال رسیدن به هدف بود که البته با بی‌دقتی مهاجمان نوک و وینگرها نتیجه‌ای در برنداشت.
در عین حال شاید با آن نمایش این تصور در خود تیم وجود داشته باشد که حتی اگر پنجره باز نشود، پرسپولیس توانایی پیروزی مقابل تراکتور را خواهد داشت و دست بالا را در این میدان دارد اما این ماجرای بسته ماندن پنجره به لحاظ ذهنی تیم را بهم خواهد ریخت.
با دقیق شدن به چهره بازیکنانی مثل عیسی آل‌کثیر و عبدالکریم حسن در تمرینات دو سه روز گذشته می‌توان سرگشتگی و آشفتگی را در دل نگاه‌شان پیدا کرد. آنها و البته دو خرید دیگر تیم با هزار امید و انگیزه به پرسپولیس آمدند تا شروعی دوباره در این تیم داشته باشند اما داستان به طرز عجیبی برایشان ناامیدکننده پیش می‌رود. آنها با امید به اینکه در دقیقه 90 پنجره باز شده و مجوز بازی کردن‌شان صادر شود به اراک رفتند اما از این سفر تنها آن تمرین چند دقیقه‌ای بعد از پایان مسابقه نصیب‌شان شد.
شاید با در نظر گرفتن فاصله کوتاه اخذ مفاصاحساب مالیاتی رادوشوویچ تا دیدار مقابل آلومینیوم می‌شد حدس زد که طی شدن این پروسه اجازه حضور بازیکنان جدید در گام نخست سرخ‌ها را نخواهد داد اما چه کسی باور می‌کند که چهار پنج روز بعد از آن بازی هم همچنان پنجره بسته باقی مانده باشد و این بازیکنان در برزخ بازی کردن یا بازی نکردن مدام سرد و گرم شوند؟
عبدالکریم حسن، عیسی آل‌کثیر، اوستون اورونوف و ابوالفضل بابایی برای این به پرسپولیس آمدند تا این تیم فاصله ایجاد شده تا صدر جدول را کم کند و در کورس قهرمانی قرار بگیرد اما اگر قرار باشد آنها در دو هفته ابتدایی نیم فصل دوم در دو تا از دشوارترین بازی‌ها حاضر نباشند اصلاً باشگاه برای چه این همه هزینه متحمل شده و با سختی و طی شرایطی پیچیده نقل و انتقالات زمستانی آنها را جذب کرده است؟
شاید با نگاه خوشبینانه پرسپولیس بدون این خریدهای جدید نیز از عهده تراکتور برآید اما اگر اوسمار و تیمش با همان نیروهای نیم فصل اول- که تازه دو تا از خوب‌هایش کم شده - از این بازی هم سربلند بیرون نیایند نه کسی درباره فوتبال خوب و امیدوارکننده حرف خواهد زد نه گوش هواداران بدهکار مسائلی مثل عدم همکاری وکیل رادوشوویچ یا مسائلی از این دست خواهد شد.